24 November 2007

ေရႊျပည္ၾကီး..... ကြာေ၀းသကို

ကၽြန္ေတာ္ တိုင္းတစ္ပါးကို ေရာက္ေနရတာ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ရွိခဲ့ ျပီ။ ေနာင္ေရးအတြက္လို႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ လာခဲ့ရေပမယ့္ သည္ကပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ လံုး၀ၾကီးေတာ့ အံ၀င္ခြင္က် မျဖစ္ေသး။ အထူးသျဖင့္ စိတ္ညစ္ညူးရေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွအိမ္လႊမ္းစိတၲဇ သည္ႂကြ၍လာတတ္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္ေမြးရပ္မွာ ပခုကၠဴ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျပည္ မွာ ၾကီးသည္။သို႕ေသာ္ေမြးရပ္ရဲ့ ပံုရိပ္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္အာရံုတြင္ အေတာ္ေလးပင္စြဲစြဲ ျမဲျမဲ တိုး၀င္ေနပါေသးသည္။ အညာညေနေလေပြ ႏွင့္ တမာရနံ႕ ၊အဖြား ဆီကေရခ်ိဳးျပီးတိုင္း ရ တတ္တဲ့ ကရင္မက္နံ႕ ၊ ညေနတိုင္းလိုလို ၾကားရတတ္တဲ့ ေက်ာင္းကအျပန္ အေမ့စက္ဘီး သံ၊ အေနာက္ဘက္အိမ္က ရက္ကန္းခက္သံ ၊ တစ္ခါတစ္ရံအိမ္ျပန္လာ တတ္တဲ့ အေဖ ။

ေနာက္က်ေတာ့ "ျပည္" , သည္မွာကၽြန္ေတာ့္ပံုရိပ္ေတြကပို၍ ျပတ္သားလာ ျပီ။ေတာမက ျမိဳ႕မက်ဆင္ေျခဖံုးေလး ၊စျပီးတက္ရတဲ့ေက်ာင္း ၊ စျပီးေပါင္းသင္းရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ထိေနခဲ့ရ တဲ့အစိုးရအိမ္ေလး ၊ ေခတၱရာ ျမိဳ႕သစ္၊ သရက္ခ်ိန္ေရာက္တိုင္း က်ိဳးက်မတတ္သီးတဲ့ အိမ္ေနာက္ကသရက္ပင္ ၊ ျခံက်ယ္ၾကီးထဲမွာ နံနက္တိုင္း တံမ်က္စည္းလွည္းတတ္တဲ့ အဖြား ၊(၇) က်မွစီးခြင့္ ရလို႕ စျပီး (၁၀)တန္းႏွစ္ကုန္ထိ စီးခဲ့ ကၽြန္ေတာ့္စက္ဘီးေလး၊ ၀ယ္ေနက် "သန္းစည္သူ"စာအုပ္ဆိုင္ ေနာက္ သတိရစရာေတြ အမ်ားၾကီး။

ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သည္ကို ေရာက္ ၊ မိဘေတြလည္း ေရႊဘို ကိုေျပာင္းရနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ျပည္ျမိဳ႕ကို မေရာက္ျဖစ္ေတာ့။ ျပီးခဲ့တဲ့ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကလည္း မိဘေတြရွိရာ ေရႊဘိုႏွင့္ မႏၱေလး မွာပဲအခ်ိန္ကုန္ ခဲ့ရသည္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အာရံု မွာျပည္ျမိဳ႕က တစ္ဖ်က္ဖ်က္ လက္ဆဲ။ သရက္သီမွည့္ ၊ ဩဇာသီးမွည့္တို႔၏ အနံ႔ၾကိဳင္ၾကိဳင္၊ ျမိဳ႕စာလို႕ဆိုႏိုင္တဲ့ ေတာလက္ဖက္နံ႕၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀စရာ စာသင္ေက်ာင္းေလး ၊ လက္ဦးဆရာမ်ား ၊ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ ေက်းဇူးရွင္ အဖြားေခါင္းခ်ရာ ၊ သမိုင္း၀င္ ေရႊဆံေတာ္ ႏွင့္ေရႊဘံုသာ ၊ ဧရာ၀တီ နဲ႕န၀ေဒး တံတား ေနာက္.....

ယခုခ်ိန္မွာ ျပည္ကို ျပန္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ေသး။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ျဖစ္ဖို႕ ပင္မေသခ်ာေသး ။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္ရတဲ့ျမိဳ႕ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ျပန္သန္းေရာက္ရွိေနလိမ့္ဦးမည္။ျမိဳ႕ေလး၏လမ္းေတြေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနဦးမည္။အဖြားအုတ္ဂူေလး တြင္စိတ္ညစ္စရာေတြကို ရင္ဖြင့္၍ ငိုေနလိမ့္မည္။ ငယ္ေပါင္းေတြႏွင့္ ဘုရားပြဲတြင္ ရဟတ္စီးႏိုင္သည္။ ျပီး ခ်စ္သူမရွိေတာ့ေသာ အိမ္ေလးသို႔ရင္ခုန္သံျမန္ျမန္ ႏွင့္ စက္ဘီးနင္းသြားမိေပဦးမည္။

့ျမိဳ႕ေလးႏွင့္ကၽြန္ေတာ္အေနေ၀းေပမယ့္ စိတ္ခ်င္းေတာ့နီးစပ္ဆဲ ။ အမွန္တကယ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ရင္ေရာ ျမိဳ႕ေလးကကၽြန္ေတာ့္ကို ဆီးၾကိဳပါဦးမလား ။ ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။

ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ့္အၾကားအာရံုထဲမွာ "မာမာေအး" ရဲ့ "စည္ေတာ္ၾကီး" သီခ်င္းထဲကစာ သားေတြပ်ံလြင့္ေနျပီ .....

ေရႊျပည္ၾကီး..... ကြာေ၀းသကို.... ကြာေ၀းသကို

က်ဳပ္တို႕ရဲ့ေရႊျပည္ၾကီး..... ကြာေ၀းသကို.... ကြာေ၀းသကို

2 comments:

Rita said...

အညာမွာေမြးခဲ့တာ ေအာက္အရပ္မွာ ႀကီးခဲ့ရတာခ်င္းေတာ့ တူတယ္။

:P said...

ျပည္ကို တကယ္လြမ္းပါတယ္....။