9 June 2008

ခ်စ္ရမၼက္ - အပိုင္း (၄)



“သည္ေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔ မင္းအတြက္လက္စြပ္တစ္ကြင္း ၀ယ္ေပးပါရေစ ၊ မင္းစိတ္ၾကိဳက္ေရြးပါ ။ ငါအခ်ိန္ရရင္ ငါနဲ႕အတူသြား၀ယ္ရေအာင္” လို႔ သူမတို႕ ႏွစ္ေယာက္ပထမဆံုးေနရာမွာ. ၊ လုပ္ငန္းျပီးခ်ိန္၌ သူေျပာခဲ့ ဖူးသည္။ သူတို႕၏ ဒုတိယအၾကိမ္ အေတြ႕မွာေတာ့ ခပ္ျမန္ျမန္ကိစၥျပီးခဲ့ရလို႔ သူေနာက္ထပ္သည္အေၾကာင္းေျပာဖို႔ အခ်ိန္မရခဲ့ပါ ။ အကယ္လို႔ သူသာသည္ေန႔ ထိုအေၾကာင္းမွတ္ မိပံုမေပၚရင္ ေဂ်ဆင္းအေနႏွင့္ သူ႕ကို သတိေပးရန္ သိမ္ေမြ႕ေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို စဥ္းစားရဦးမယ္ ။ အျခားေယာက်္ား တစ္ေယာက္သာဆိုရင္ သူမကိုယ္သူမ သိကၡာမဲ့ေစ၍ ပူဆာေတာင္းဆိုမည္ ျဖစ္သည္။ အသားစား ေျမေခြးအိုတစ္ေကာင္ ႏွင့္တူေသာ သူလို႔လူတစ္ေယာက္သည္ ငယ္ရြယ္ေခ်ာေမာေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္က အသက္ (၅၀) ေက်ာ္ ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္ရျခင္းသည္ သူ႕ ေယာက်္ားပီသမႈ အေတြ႕အထိတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္မွန္း ရိပ္မိမွာေသခ်ာလွသည္။

သူရဲ့ ေငြေၾကးပိုင္ဆိုင္မႈ ၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈေတြကို ဥေပကၡာျပဳျခင္းသည္ သံသယကို ပြားေစမည္ပင္ ျဖစ္၏။ လက္၀တ္လက္စား စိန္ေရႊရတနာမ်ားသည္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အဆင့္အတန္းမေရြး သည္းေျခခိုက္ေဆးပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ သူမသည္ ရွန္ဟိုင္းသို႕ အမ်ိဴးသမီးအလွကုန္ေရာင္းသူ အျဖစ္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏ ။ သမရိုးက် လမ္းအိုလမ္းေဟာင္းအျပင္ သူမအပိုအျမတ္ေတာ့ အနည္းငယ္ထုတ္လိမ့္မည္ဟု သူယူဆေပလိမ့္မည္။ ေနာက္ျပီး မစၥတာရီကိုယ္တိုင္ဟာလည္း အစိုးရသူလ်ိဳ အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ အတြက္ သံသယျဖစ္စရာအေၾကာင္းအခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာမေတြ႕ရေတာင္မွ ပူးေပါင္းၾကံစည္မႈမ်ားေပေလာဟု အေတြးရွိေကာင္းရွိႏိုင္ေသးသည္။ သူမ၏ ဦးစားေပး အစီအစဥ္သည္ သူကိုယ္တိုင္က သူမအား ယံုၾကည္ကိုးစားႏိုင္သူအျဖစ္ ယူဆခံရႏိုင္ေအာင္ျဖစ္၏။ ဒါေၾကာင့္လည္း ယခုအေျခအေနအထိ သူၾကိဳ တင္ခ်ိန္းထားေသာ ေနရာမ်ားသို႕သာ သူမလိုက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏ ။ ယေန႔မွသာ ေဂ်ဆင္းက သူ႔ကို သူမဆြဲေဆာင္မႈေနာက္ လိုက္လာရန္ၾကိဳးပမ္းရေပဦးမည္။



ေနာက္ဆံုးတစ္ခါေတြ႔ခဲ့ၾကတုန္းကေတာ့ မစၥတာရီကေဂ်ဆင္းကို ေခၚရန္ကားတစ္စီးေစလႊတ္ခဲ့၏ ။ သည္ေလာက္အၾကာၾကီးေစာင့္ေနရပံု ေထာက္လွ်င္ သည္ေန႕ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္လာေခၚမွာပဲလို႔ ေဂ်ဆင္း တပ္အပ္ေတြးမိသည္။ သည္အခ်က္သည္လည္း သူမအၾကံအစည္အတြက္ အေရးသာဖြယ္ျဖစ္၏ ။ အကယ္၍သာ သူမ သူရွိရာကို လိုက္ရမယ္ဆိုရင္ ကိစၥျပီးခ်ိန္မွ ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး အျပင္ထြက္ရန္ မလြယ္ေတာ့ေခ်။ ဒါေပမယ့္ သူမကို အခန္းသို႔ေခၚ မသြားခင္ ညစာတစ္ခုခု လိုက္ေကၽြးလွ်င္ေတာ့ျဖင့္ ပိုလို႕အဆင္ေခ်ာလိမ့္မည္။ သို႕ေသာ္ အရင္ ႏွစ္ခါစလံုး သူညစာလိုက္မေကၽြးခဲ့ ။ ဒါအျပင္ ေဂ်ဆင္းအေနႏွင့္လည္း သူလုပ္ငန္းစရန္ အခ်ိန္ယူ ဇိမ္ခံေနခ်င္ေသးလွ်င္ ရတနာဆိုင္ပိတ္သြားမည္စိုးေသာ္လည္း ျပည့္တန္ဆာ တစ္ေယာက္က သူ႔ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ကို ဆက္ဆံသလို အေလာသံုးဆယ္လုပ္ ခိုင္းရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေပ။

ေဂ်ဆင္းသည္ မိတ္ကပ္ဗူးကိုဖြင့္၍ မ်က္ႏွာတို႔ပတ္ပ၀ါျဖင့္ ခပ္ပါးပါးလိမ္းျခယ္လိုက္သည္။ သူ သူမထံ ယေန႔လာေရာက္ေတြ႕ဆံုရန္မွာ ေသခ်ာေသာ အာမခံခ်က္ေတာ့ မရွိပါ။ ဆန္းသစ္ေသာ အရည္အေသြး ၊ အထိအေတြ႕တို႕မွာလည္း ေမွးမွိန္စျပဳလာျပီျဖစ္၍ သူ၏စိတ္အားထက္သန္ တတ္ၾကြျခင္းတို႔မွာလည္း ေပ်ာက္ကြယ္ေကာင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္ေလျပီ ။ သူမသာ ယေန႔ ကိစၥျပီးျပတ္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါက ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အခြင့္အေရးမွာ မေသခ်ာေတာ့ ။

သူမလက္မွ နာရီကို တစ္ခ်က္ငံု႕ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ပိုးေျခအိပ္အတြင္း၀ယ္ ခပ္ခၽြန္ခၽြန္အစရွည္ တစ္စ စူး၀င္ေနသလို ၊ အနိ ႒ာရံု၏ နိမိတ္တစ္စံုတစ္ရာသည္ သူမစိတ္သ႑ာန္ကို ရစ္ပတ္ဖြဲ႔ေႏွာင္ထားလ်က္ ေအးစက္စက္ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္လာသလိုခံစားရ၏ ။ သူမေနရာနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ သင္တိုင္းရွည္၀တ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ဟာ သတင္းစာဖတ္ဟန္ျပဳ ၍ သူမကိုအကဲခတ္ေနသည္။ သူမ မေရာက္ခင္ကတည္းက သူသည္ဆိုင္မွာ ရွိေနတာျဖစ္လို႔ သူမေနာက္ကို ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္သူတစ္ဦး မျဖစ္ႏိုင္ ။ သူမဘာအတြက္မ်ား သည္ေနရာကိုေရာက္ေနတာလဲ လို႔မွန္းဆၾကည့္ေနပံုရ၏ ။ သူမ၀တ္ထားတဲ့ ရတနာေတြဟာ အတုေတြ လား ၊ အစစ္ေတြလား … ။ သူမပံုစံဟာ ကေခ်သည္ျပဇာတ္ မင္းသမီးတစ္ေယာက္နဲ႕ေတာ့ မတူေပဘူး ။ ျပဇာတ္မင္းသမီးဆိုရင္လည္း နာမည္နဲ႔ မ်က္ႏွာ မတြဲမိႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ။

ဟုတ္ပါသည္ ။ သူမရဲ့ လက္ရွိဇာတ္ေကာင္ကို ထင္ရွားေအာင္မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္ အထိ လ်ိဳ႕၀ွက္ေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္တြင္ ပါ၀င္ကျပေနရဆဲျဖစ္သည့္တိုင္ သူမဘ၀ရဲ့ တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ေဂ်ဆင္းသည္ ျပဇာတ္မင္းသမီး တစ္လက္ျဖစ္ခဲ့၏ ။
သူမ ကြမ္းတံု ေကာလိပ္မွတုန္းက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကို လႈပ္ႏိုးေစသည့္ သမိုင္းျပဇာတ္မ်ားတြင္ တီး၀ိုင္းအဖြဲ႕တြင္ပါ၀င္ ခဲ့ရဖူးသည္။ တိုင္းျပည္ ဂ်ပန္႔လက္ေအာက္ မက်မီေလးမွာပဲ သူမေဟာင္ေကာင္ တကၠသိုလ္သို႔ ေျပာင္းရသည့္အခါ ၊ ေက်ာင္းတြင္း အႏုပညာ အဖြဲ႕သည္ တစ္ခုတည္းေသာႏွင့္ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ကို တင္ဆက္ကျပခဲ့သည္။ လိုသည္ထက္ပို ၍ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ျပီး ၊ ကုလားကာ ၾကီးက်သြားသည့္တိုင္ ဆက္လက္သရုပ္ေဆာင္ ေနဆဲျဖစ္ေသာ ေဂ်ဆင္းသည္ ၊ ပြဲအျပီးေနာက္ က်န္ျပဇာတ္အဖြဲ႕သားမ်ားႏွင့္ တစ္ခုခုသြားစားရန္ အျပင္ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ အကုန္စားေသာက္ျပီးက် ၍ ျပန္သြားက်သည့္တိုင္ သူမ အိမ္မျပန္ခ်င္ေသးပါ။ ဒါနဲ႔ သူမ၏ မိန္းမေဖာ္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ေမွာင္သည့္တိုင္ နီယြန္မီးေရာင္မ်ားျဖင့္ အလင္းေပးထားသည့္ ေၾကာ္ျငာျပတင္းေပါက္မ်ား တစ္ေလွ်ာက္ေဖာက္ထားသည့္ ဓာတ္ရထားလမ္းတြင္ လူသူကင္းမဲ့ေသာရထားၾကမ္းခင္မွာ လိုက္ပါစီးနင္းရင္း တစ္ညလံုး ေပ်ာ္ခဲ့ၾကသည္။

ေဟာင္ေကာင္တကၠသိုလ္ဟာ ကြမ္းတံုေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ စာသင္ခန္းအခ်ိဳ႕ ငွားရမ္းအသံုျပဳခြင့္ေပးထားေသာ္လည္း ဆရာမ်ားအေနျဖင့္ အၾကပ္အတည္းေတြ႕ရျပီး သူတို႕လူမ်ိဳးရဲ့ဒုကၡသည္ အဆင့္ေရာက္ေနၾကရပံုကို မသက္မသာ ညည္းတြားသတိေပးလွ်က္ရွိၾက၏ ။ ႏိုင္ငံေရး ဗရုတ္ဗရက္ ကာလၾကီးအတြင္းမွာ ေဟာင္ေကာင္ျပည္သူမ်ား၏ စိတ္ပ်က္စဖြယ္ ႏိုင္ငံေရးအသိမရွိမႈသည္ ေဟာင္ေကာင္နယ္နိမိတ္အတြင္းသို႔ မိုင္တစ္ရာေက်ာ္ေက်ာ္သာ၀င္လာရသည့္တိုင္ သူတို႕အတန္းသားမ်ားအား ျပည္ႏွင္ဒါဏ္အေပးခံရျခင္းကဲ့သို႕ နာလိုခံခက္ျဖစ္ေစျပီး ျပင္းျပေသာ မတရားမႈကို ဆန္႕က်င္လိုစိတ္မ်ားပြား မ်ားလာေစခဲ့သည္။ မၾကာမီမွာပင္ အတန္းသားမ်ားထဲမွ ထက္ျမက္ေသာလူငယ္တစ္စုသည္ လူမ်ိဳးေရးအသင္းငယ္တစ္သင္းကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကသည္ ။ ၀မ္က်င္းေ၀ သည္ဂ်ပန္ႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး အစိုးရအဖြဲ႕ပကို ျပည္မတြင္ဖြဲ႕စည္းလိုက္ျပီးေနာက္ ၊ ေဟာင္ေကာင္ကၽြန္းသို႔လည္း ထိုအစိုးရ၏ နယ္လွည့္စည္းရံုး ေရးအဖြဲ႔မ်ား ဆိုက္ေရာက္လာၾကေသာအခါ ၊ ထိုအဖြဲ႕၀င္ အမ်ားစုသည္ ကြမ္းတုံ႕ ေဒသမွျဖစ္ၾက၏ ။ ဒါ့အျပင္ သည္ အစိုးရအဖြဲ႕ကို အေထာက္အပံ့ေပးေနသူဟာလည္း ကြမ္းယုမင္ရဲ့ ျမိဳ႕မွ လူၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေက်ာင္းသားေတြသိရွိသြားၾကတယ္ ။ မိမိကိုယ္ကို စိတ္ခ်ယံုၾကည္စြာျဖင့္ ကြမ္းယုမင္သည္ ထိုလူၾကီးလူေကာင္းကို မိတ္ေဆြဖြဲ႔လ်က္ သတင္းပလင္းမ်ား အစ္ေအာက္ယူျခင္းျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္မ်ား အေၾကာင္း အသံုး၀င္သည့္သတင္းအခ်က္ အလက္မ်ား ရရွိခဲ့သည္ ။ သူ႕အသင္းသားမ်ားကို သတင္းျပန္ပို႔ ျပီးတဲ့ အခါမွာ ၊ အသင္းရဲ့ သိပ္သည္းတဲ့ေဆြးေႏြးပြဲ မ်ားအဆံုးတြင္ သူတို႔၏ အမ်ိဳးသမီးအသင္းသား တစ္ဦးကို ဗန္းတင္ျပီး လုပ္ၾကံမႈ၏ ဗဟိုခ်က္မအျဖစ္ မစၥတာရီအား ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ေရွးဦးစြာ အမ်ိဳးသမီးသည္ ရီကေတာ္ႏွင့္ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ျပီး ေနာက္တစ္ဆင့္အေနျဖင့္ သူ႕ခင္ပြန္းကို ခ်ဥ္းကပ္ရမည္ျဖစ္သည္ ။ ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးသည္ လူထုထဲမွ အစိုးရကို အမ်ားဆံုးဟန္႕တား တတ္သည့္လူတန္းစား ဟုသတ္မွတ္ခံ ထားရေသာ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ပြဲထြက္မည္ဆိုလွ်င္ ရီကေတာ့္အေနျဖင့္လည္း မၾကာမီရိပ္မိသြားေပမည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ အဖြဲ၀င္မ်ားသည္ သူမကို ေဟာင္ေကာင္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ အကင္းကြာဆံုးလူတန္းစားျဖစ္သည့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးဆိုင္ရာ ျပည္တြင္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး၏ ဇနီးအေနျဖင့္ပြဲထုတ္ပါမွ ပိုမိုသင့္ေတာ္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ေပးခဲ့သည္။ ေကာလိပ္အႏုပညာ အဖြဲ႕၏ ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီးပြဲထြက္ရန္ ဇာတ္ခံု ကုလားကာအား တင္ေပးရေတာ့မည္….. ။ ။

-ဆက္ရန္

8 June 2008

မိုးသည္းေန႔ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေျပာစကား


သည္မွာ မိုးေတြေစြျပီဆို ရင္ျဖင့္ ၊ ငယ္ငယ္က မသည္းပဲဖြဲတတ္သည့္ အညာမိုးေျပးကို သတိရမိသည္။

+++++

သည္ေန႔တြင္ မိုးသည္းသည္မည္းမည္းရြာသည္ ။ မိုးလင္းကတည္းကေစြ ေနေသာမိုးသည္ ညေနတိုင္စဲမည့္ ပံုမေပၚ ။ အားလွ်င္ဖတ္မည္ဟု အားခဲထားေသာ စာအုပ္ပံုၾကီးကို ေက်ာေပးလွ်က္ ယေန႔အျပင္ထြက္လွ်င္ေကာင္း မလားဟုေတြးမိသည္ ။ စာေမးပြဲတြင္းတြင္သာ စာဖတ္ရသည္မွာ အရသာရွိလွသည္။ တကယ္အားျပီဆို ရင္ေတာ့ တစ္ထိုင္တည္းမဖတ္ခ်င္ေတာ့ ။

အျပင္တြင္ မိုးသည္းသည္းမည္းမည္းရြာေနဆဲ ။ အိမ္မွာ ေကြးေနရသည့္အရသာ ႏွင့္ မိုးသည္းထဲတြင္လမ္းေလွ်ာက္ ရမည့္အရသာ ဘယ္ဟာကပိုေကာင္းလဲလို႔ ဆံုးျဖတ္ေပးမည့္သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ ရွိရင္သိပ္ေကာင္းမွာဟုေတြးမိ၏ ။ စိတ္ထဲတြင္ တြယ္ရာမဲ့စြာ လြတ္လပ္ေန၏။ စိတ္ဖိစီးမွဳ တစ္ခုခုႏွင့္ ေနရထိုင္ရသည္ကမွ ေကာင္းေတာင္းေတာင္းဟု မေတြးစဖူးေတြးမိသည္။ ယခင္ကလို တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို လြမ္းေမာတမ္းတေနရလွ်င္ေကာ ခုေလာက္လြတ္လပ္ပါ့မလား ။ ယခုေတာ့ တပ္မက္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကင္းေသာ လက္ရွိအေျခအေနသည္ ျငီးေငြ႕ဖြယ္ပင္ ။

မေသခ်ာေသာ စိတ္ပိုင္းျဖတ္မွဳျဖင့္ အိပ္ယာမွ လူးလဲထသည္။ (၉)နာရီေက်ာ္သည္အထိ အိပ္ရာမွ မထေသးသည့္ ကို္ယ့္အျဖစ္ကိုေတြးေတာ့ျပံဳးမိျပန္သည္ ။ အေမသည္ ေနဖင္ထိုးေအာင္ အိပ္သည့္အက်င့္ကို လံုး၀မၾကိဳက္ ။ ညကဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ရာ၀င္၀င္ နံနက္ (၇) ခြဲေလာက္က်ျပီဆိုရင္ ႏိႈးတတ္သည္။ “အိုး အိုး .. အင့္ အင့္ ” ညည္းထရင္း အသင့္ျပင္ထားသည့္ နံနက္စာကို စားရသည္မွာ အပူအပင္ကင္း စြတကား ။ ေလာေလာဆယ္ သတိျပဳမိတာကေတာ့ ၊ ခုနံနက္အတြက္ ညကမုန္႕မ၀ယ္ခဲ့ရ ။ ဒါဆိုလည္း ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေပါ့ ။

နံနက္စာကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္တည္းမေသာက္သင့္ေၾကာင္းကို သူငယ္ခ်င္းဆရာ၀န္ေလာင္းမ်ားထံမွ ညႊန္ၾကားဆရာလုပ္သည္ကို ၾကားဖူးသည္မွာ ရိုးေနျပီ ။ အသိႏွင့္ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မႈ ဆိုတာမ်ားစြာကြာ ျခားေၾကာင္းသိခဲ့သည္မွာလည္း ၾကာလွျပီ။ သြားတိုက္ ၊ မ်က္ႏွာသစ္ ၊ ကိုယ္လက္သန္႕ရွင္းေရးျပီး ေရေႏြးအိုးခလုပ္မီးဖြင့္ခဲ့ျပီး ၊ မေန႔ညက ခၽြတ္ခဲ့ေသာ မ်က္မွန္ကိုျပန္ရွာရသည္ ။ ကုတင္ေဘးမွာျပန္႔ၾကဲေနသည့္ စာအုပ္ပံုၾကားမွ မ်က္မွန္ကို ခ်က္ခ်င္းမျမင္ႏိုင္ပါ ။မ်က္မွန္တပ္ျပီးခ်ိန္တြင္ ေရေႏြးပြက္သျဖင့္ Coffee Mix တစ္ထုပ္ကိုခပ္ျမန္ျမန္ေဖ်ာ္သည္ ။ ဇြန္းကိုပင္မေဆးမိေတာ့ ။ လက္ေဆးကန္ေဘးတြင္ တင္ထားလိုက္သည္။

အိမ္ေရွ႕တံခါးကိုဖြင့္ေတာ့ မိုးသက္ေလသည္ က်ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ပက္ျဖန္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ၀ရံတာတြင္ ရပ္ကာ အံု႕ဆိုင္းေသာေကာင္းကင္ ၊ ေသးမွ်င္စူးရွေသာမိုးစက္ ၊ ညိဳေမွာင္ေသာ ပါတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးသည္ မည္သည့္ခံစားခ်က္ကိုမွ မေပးစြမ္းႏိုင္ပါ ။ လက္ထဲမွ ေကာ္ဖီခြက္၏ ရနံ႕သည္ ေမႊးလြန္းလွသည္။ ေကာ္ဖီနံ႕ကို ေမႊး ၊ မေမႊး ျငင္းခုန္ခဲ့ဖူးသည္ကိုု သတိရမိေသာ္လည္း အေတြးသည္ေရွ႕သို႔မဆက္ ။ ေအာက္ထပ္တစ္ထပ္ထပ္တြင္ ေမြးထားေသာ ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ေကာင္ ေအာ္ျမည္သံကို ၾကားရသည္ ။ ခ်စ္သူကို လြမ္းလို႕ပင္လား ။ ပက္ျဖန္းဆဲ မိုးသက္ေလသည္ပိုမို ေအးစိမ့္လာသေယာက္ပင္ ။ ခုခ်ိန္မ်ိဳးမွာ “မိုးေဒ၀ါ” ကိုၾကားလွ်င္ စာသားလွပမႈႏွင့္ လက္ရွိအေျခအေနႏွင့္လိုက္ေရာမွဳ ကိုခံစားရံုမွ တပါး အျခားမရွိေတာ့ျပီ ။ NO အဖြဲ႕၏ “မိုးသီခ်င္း” ကိုၾကားရျပန္လွ်င္လည္း လိုက္ေအာ္ဆိုဖို႔ေကာင္းသည္လို႔ ခံစားရရံုမွတပါး ဘာရွိမည္လည္း ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေယာက်္ားေတြအေၾကာင္း မိန္းမေတြမေကာင္းေျပာတာပဲ ။ “မအိ” ရဲ့ “ေယာက်္ားတို႔အေၾကာင္း” စာအုပ္ထဲမွ စာသားအခ်ိဳ႕ကို သတိရေတာ့ ရယ္ခ်င္မိျပန္သည္ ။တစ္ခ်ိန္တုန္းက သည္လိုအေျခအေန ၊ သည္လိုပတ္၀န္းက်င္မ်ိဳးဆိုလွ်င္ မ်က္ရည္၀ဲတတ္ ၊ ငိုခ်င္တတ္တဲ့ အသက္ (၂၀) ပါတ္လည္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ က်ေတာ္ကိုယ္တိုင္တဲ့လား ။ ခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္ရေနျပီျဖစ္တဲ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္က ငယ္ဘ၀ျဖစ္စဥ္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ေနသလိုပါပဲေလ ။

မိုးသည္ စဲသြားေတာ့မေယာင္နဲ့ သည္းေနဆဲ ။
+++++
ညကဖတ္လက္စစာအုပ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္မိသည္ ။ မိုးနံ႕စိုထိုင္းထိုင္းတြင္ စာအုပ္ေဟာင္းနံ႕သည္ ႏွစ္သက္စဖြယ္ျဖစ္သည္ ။ “ခင္ႏွင္းယု” ရဲ့ “က်မ၏ခ်စ္သူ” ။
ရိုးလွသေလာက္ သိပ္လွတဲ့ နာမည္ေပပဲ ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ႏွစ္လိုစဖြယ္ ။ “ခ်စ္သူတဲ့လား”

သည္ေ၀ါဟာရေလးဟာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အဖို႔ သိပ္ကို ရင္ႏွီးလြန္းေနသည္ ။ ငယ္ငယ္တည္းက ငါၾကီးလာရင္ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ေလာက္ထားမည္ဟု ေယာက်္ားေလးတိုင္းေတြးဖူးျမဲ ။ သည္ ႏွစ္လံုးေသာ အကၡ ရာေလးသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ့ တစ္ေထာင့္ငါးရာည အိပ္မက္မ်ားကိုလည္းၾကီးစိုးတတ္ျမဲပင္ ။ ဟုတ္ေပမည္ ။ အခ်စ္ဟူေသာ အရာသာမရွိလွ်င္လူငယ္တို႕၏ ဘ၀သည္ျငီးေငြ႔ ေျခာက္ကပ္စဖြယ္ပင္ ။

မိုးသက္ေလသည္ အခန္းတြင္းသို႕ ခန္းဆီးမ်ားကို တိုးေ၀ွးျပီး ၀င္လာသည္။ စားပြဲေပၚမွ စာရြက္အခ်ိဳ႕ ျပဳတ္က်ကုန္ျပီ ။ မေန႕ကမွ ျပီးေသာစာေမးပြဲအတြက္ စာရြက္ေတြ ။ မေကာင္းတတ္လြန္းသျဖင့္ စုစည္းေကာက္ယူ ျပီး Dictionary တစ္အုပ္ႏွင့္ ေကာက္ဖိထားလိုက္သည္ ။ ခ်မ္းသလို ျဖစ္ေသာ္လည္း အေႏြးထည္အကူ မပါပဲ လက္တို အကီ်ၤႏွင့္ပင္ အေအးဒဏ္ကို အံတုလိုက္သည္ ။

အိပ္ယာေပၚတြင္ လွဲကာ စာဖတ္မည္ျပင္ေသာ္လည္း စိတ္မပါျပန္ ။ အိပ္ရာသည္ က်ယ္၀န္းေသာ္လည္း တစ္ျခမ္းလံုးတြင္ စာအုပ္မ်ားပံုေနသျဖင့္ တစ္ကိုယ္တည္းလွဲ ႏိုင္ရံုသာ က်ယ္၀န္းသည္ ။ စာအုပ္နံ႔ကို အိပ္ရာ၀င္ေဆး အျဖင့္အသံုးျပဳေၾကာင္းေျပာျပဖူးတုန္းက ၾကားၾကသူ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဟားကုန္ၾကသည္ ။ သည္လိုပါပဲ ကိုယ့္ကို လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက နားမလည္ၾကပါဖူးလို႕ ဆက္ေတြးေနမိသည္ ။ ကိုယ္ႏွင့္ အဆင္မေျပေသာ ပါတ္၀န္းက်င္တြင္ မလူးမလြင့္သာ ရပ္တည္ေနရသည္ကို စိတ္ပင္ပန္းလြန္းသည္ဟု ထင္၏ ။ လက္လွမ္းမွီရာတြင္ ထားရေသာ “မိတၲဗလဋီကာ” စာအုပ္ကို စာအုပ္စဥ္၏ ေနာက္ဘက္ေခ်ာင္တြင္ ထိုးထားျခင္သည္။ ဒါေပမယ္ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္း အျပင္ထြက္သြားမွာကိုေတာ့ လက္မခံခ်င္ျပန္ ။

ကိုယ့္ကိုလူေတြ ဘယ္လိုမ်ားသေဘာထားၾကသလဲ လို႕ေတြးမိျပန္သည္ ။ ငါ့ကို သာမန္လူငယ္တစ္ေယာက္လိုမွ သေဘာထားၾကရဲ့လား ။ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေကာင္ပါကြာလို႕ တီးတိုးေ၀ဖန္သံကို နားစြင့္လွ်င္ၾကားေကာင္းၾကားရမည္။ တစ္ေန႔တုန္းကလည္း က်ေတာ္ၾကိဳက္သည့္ မင္းသမီးတစ္ေယာကို “I love U” လို႔ “Custom Message” ေရးတင္ထားသည္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က “ေဟ့ ေကာင္မင္း ေကာင္မေလးေတြကို စိတ္၀င္စားေသးတယ္ေနာ္” လို႔ အထူးတဆန္းလာေျပာ၏ ။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က မိန္းကေလးေတြကို စိတ္မ၀င္စားရင္ ဘာကိုစိတ္၀င္စားရမလဲလို႕ေမးခ်င္သည္ ။ အရမ္းရင္နီးပါတယ္ဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ က်ေတာ့္အေတြးေတြကို ေၾကာင္သည္လို႔ ဆိုခဲ့ၾကျပီ ။ တစ္သက္လံုးမိမိတစ္ေယာက္ထည္း ေတြးလာသည့္ အေတြးေတြကို ဖြင့္ဟေျပာစရာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိလွ်င္ေကာင္းမည္ဟု ေတြးမိျပန္သည္ ။ နားေထာင္ေပးရံု ၊ အၾကံဥာဏ္ေပရံု သက္သက္တြင္ပါ ။ တစ္ခါတစ္ခါ က်ေတာ္သိပ္ခံစား ရလြန္းလွ်င္ႏွစ္သိမ့္ေပးေပါ့ ။ သူသာ သက္ရွိမိန္းကေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ရင္ သူ႔ဟာ က်ေတာ့္ခ်စ္သူဟု က်ေတာ္သတ္မွတ္ပါမည္။

+++++

သည္းသည္းေစြေအာင္ ရြာသြန္းေသာမိုးစက္မႈန္မ်ားသည္ ပန္းပြင့္အငံုေလးမ်ားကို ပြင့္ေစသည္။ သည္လိုဆိုရင္ အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္မႈေၾကာင့္ ေပၚေပါက္ရေသာ ရင္ခုန္မႈ ၊ စိတ္ကူးယဥ္မႈ ေလးမ်ားသည္ ခ်စ္ပန္းပြင့္ဦးေလးမ်ားကို ပြင့္အာေစသည္ဟု မိုးစက္မ်ားကို ေငးၾကည့္ရင္းေတြးေနမိသည္ ။

သည္လိုဆိုရင္ေတာ့ က်ေတာ့္အတြက္ စိတ္ကူးယဥ္မႈသည္ အခ်စ္ပင္ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ေသခ်ာတာေပါ့က်ေတာ့္တြင္ ခ်စ္သူေတြ ရွိတယ္။ ခင္ႏွင္းယုရဲ့ “ေမႊး” ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးရဲ့ “ေမာ္” ၊ မေလးလံု ရဲ့ “ပြင့္” ၊ မိုးျငိမ္းဧ ရဲ့ “ေၾကြ”တို႕ ေနာက္ေနာက္ အမ်ားၾကီး ။ သည္ခ်စ္သူေတြကို ေပါင္းစပ္ျပီး ခ်စ္စဖြယ္မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္ကို စိတ္ကူး၀ယ္ဖန္ဆင္း၏ ။ လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္လည္း ခ်စ္သူ႕နာမည္မွ အလွဆံုးစကားလံုးတစ္လံုးကို အဖ်ားဆြတ္ေခၚမည္ဟု ပိုင္းျဖတ္ထား၏ ။ သည္လို စိတ္ကူးေလးေတြကို အခင္ဆံုးသူေတြကို ေျပာျပမိေတာ့ သူတို႔ကဟားၾကပါသည္ ။ “ေဟ့ ေကာင္ၾကီး စိတ္ကူးယဥ္တာ ေလ်ာ့ေလ်ာ့” တဲ့ ။ သည္ေတာ့ အခ်စ္ဟာ ရင္ခုန္တတ္မႈ ႏွင့္အစျပဳတယ္လို႔ နားလည္တတ္စျပဳလာျပီ ။

ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္အတြက္ စိတ္ကူးယဥ္ အခ်စ္ ၊ အံု႕ပုန္းအခ်စ္ ၊ တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ဆိုတာေတြဟာ ခုလို Globalization ေခတ္မွာေပ်ာက္ကုန္ျပီလို႔ ေျပာသံၾကားဖူးပါသည္ ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ညီငယ္တစ္ေယာက္က သူ႕ရည္းစားအေၾကာင္းေျပာေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ ႏိုးလာသလို ခ်က္ခ်င္းၾကီးအားငယ္သြားသည္ ။ စိတ္ကူးထဲက အစ္ကိုရဲ့ ခ်စ္သူအေၾကာင္းကိုလည္း ညီငယ္ကို ေျပာျပရင္လည္း သူဟားမွာအေသအခ်ာပဲ ။ “အကိုလည္း မၾကိဳးစားေသးဖူးလား ၊ အသက္ကျဖင့္ (၂၀) ေက်ာ္ေတာ့္မယ္” လို႔ေျပာသူကို ခပ္ရွက္ရွက္ႏွင့္ “လာမယ္ ၊ ၾကာမယ္ေလ” လို႔ ျပန္ေျပာရင္း အပ်ိဳၾကီး အစ္မတစ္ ေယာက္ကို သြားစမိလို႕ ၀ဋ္လိုက္တာပဲလို႔ ရင္နာနာေတြးသည္ ။ ခ်စ္သူမရွိေပမည့္ အေဖာ္မမဲ့ပါဘူး ဖတ္စရာ စာအုပ္ေတြ ရွိေသးသာပဲလို႔ ခပ္၀ါး၀ါးေတြးမိသည္။



++++++

သည္အရြယ္အထိ ဘာလို႕တစ္ေယာက္ထည္းျဖစ္ေနရသလဲ လို႕ ခုတေလာအားတိုင္းေတြးေနမိသည္။ “တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္တဲ့ခံစားမႈဟာ ဘာလဲ ။ ခ်စ္လာဖို႔ေရာ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ” လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ သိပ္ခင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္းကိုယ္တိုင္က ေယာင္၀ါး၀ါးျဖင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေျဖ၏ ။ ဘာပဲေျပာေျပာ စိတ္ကူးယဥ္မႈသည္ အခ်စ္မဟုတ္။ တစ္ေန႕ေန႕တြင္ခံစားတတ္လာရမည္ဟုလည္း ယံုၾကည္ေစာင့္ေမွ်ာ္ဆဲပါ ။ စာဖတ္ျပီး စိတ္ကူးယဥ္တတ္ေသာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္သည္ အခ်စ္စစ္ကို ကိုးကြယ္ခ်င္ပါသည္ ။

စိတ္ကူးထဲမွာ ခ်စ္သူပံုရိပ္တြင္ ခ်စ္စဖြယ္အမည္ရွိေသာ မိန္းကေလးသည္က်ေတာ္႕ ေဘး၀ယ္အရိပ္ သဖြယ္လိုက္ပါတတ္၏ ။ သူသည္ေျခာက္ပစ္ကင္းသူျဖစ္၏ ။ မျပည့္စံု ၊ မရင့္က်က္ေသာ က်ေတာ့္ကို အလိုက္သိစြာခြင့္လြတ္၏ ။ မဖြင့္ဟေသာ အခ်စ္ကိုနားလည္၏ ။ ခ်စ္သူကို မထိရက္ ၊ မကိုင္ရက္ေအာင္ခ်စ္ေသာ အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထား၏ ။ ခ်စ္သူမွ တပါး အျခားမိန္းကေလးေတြကို လွည့္ပင္မၾကည့္ ဖြဲ ၊ ဆန္ကြဲ သဖြယ္ပင္ဟူေသာ စိတ္ဓာတ္ကို ေလးစား၏ ။ သူမသည္ေကာ္ဖီကို ၾကိဳက္တတ္ျပီး စာဖတ္ရန္ ၊ ေဆြးေႏြးရန္လည္း မပ်င္းတတ္ေပ ။

ထိုမိန္းကေလးကို အျပင္ကသက္ရွိလူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ပံုသြင္းရန္ ၾကိဳးစားမိေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ရင္ခုန္မႈ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားစြာ ပါ၀င္ေၾကာင္း မသိစိတ္တြင္ လက္ခံလာရသည္ ။ သာေပမင့္ လက္ေတြ႕ႏွင့္ စိတ္ကူးယဥ္ မႈ သည္ အဘယ္မွ်ကြာျခားေၾကာင္းကိုလည္း သေဘာေပါက္ရသည္ ။ “မင္း ၾကိဳက္မဲ့ မိန္းကေလး သည္ေလာကထဲမွာ မေမြးေသးဘူးကြ” လို႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း စိတ္မဆိုးမိေတာ့ ။ အခ်စ္သည္ မ်က္စိမရွိဟူေသာ စကားသည္ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္ ။ စိတ္ကူးႏွင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈသည္လည္း တစ္ဘာသာစီသာျဖစ္၏ ။

ခ်စ္သူဟူသည္က်ေတာ္ကို အရာအားလံုးနားလည္ရမည္ ဟုဆိုသည္။ ခ်စ္သူႏွင့္ကိုယ္သည္ ပံုစံခြက္တစ္ခုတည္းမွ သြင္းလုပ္ထားသလို စိတ္တူညီမွ်ရွိဦးမည္ ။ ခ်စ္သူကိုယ့္ဆီ ေလွ်ာက္လွမ္းလာရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္၀ယ္ ၀တ္ရည္သင္းထုံေသာ ပန္းပြင့္ေလးမ်ား ေၾကြၾကရမည္။ ပန္းတစ္ပြင့္ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ေၾကြတိုင္း ေကာက္ျပီး “ခ်စ္”ဆိုသည့္ စကားလံုးေပၚလာေအာင္စီရမည္ ။ ထိုပန္းပြင့္ စကားလံုးနားတြင္ ထိုင္ကာ ၀ဲလြင့္ေသာ ဆံပင္ရွည္ႏွင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာေသာ ခ်စ္သူကို အေ၀းကပင္ ေမာင္ျမင္ရမည္ ။ ခ်စ္သူသည္ အလွအပ ၊ အ၀တ္အစား ၊ ေရႊေငြ ၾကားတြင္ နစ္ျမဳပ္ေနမည့္ သာမန္အမ်ိဳးသမီးမ်ိဳးမဟုတ္ ။ က်ေတာ့္ ရင္တြင္းမွ စကားမ်ားကို ေဖာက္ထြင္းျမင္ႏိုင္ရမည္ ။ သည္အခါ က်ေတာ္ခ်စ္သူသည္ ေလတြင္ ေျခရာမထင္မက်န္ ရစ္ေသာ ငွက္ငယ္တစ္ေကာင္ပင္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ ။

+++++
အိပ္မက္မွ ႏိုးေတာ့ မိုးကျဖင့္ေစြစဲပါ ။ မက္တတ္တဲ့ အိပ္မက္ဟာ က်ေတာ့္ ေပ်ာ့ညံ့မႈရဲ့ ပံုရိပ္ေတြျဖစ္တယ္ ။ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္တတ္ျပီမို႔ ဗိုက္ကအခ်က္ေပးေနျပီ ။ မိုးသည္းထဲမွာ ေအာက္ဆင္းဖို႔ပ်င္းသည့္တိုင္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ ။ ကိုင္းတစ္ေခ်ာင္းၾကိဳးေနတဲ့ ထီးကို ျပင္မယ္ျပင္မယ္ႏွင့္ ခုထိမျပင္ရေသး ။ ထမင္းဟင္း ၀ယ္၀ယ္စားရတာကိုလည္း ျငီးေငြ႕စျပဳလာျပီ ။ တစ္ခါတစ္ခါ စာဖတ္ဖို႔ထက္ စကားေျပာေဖာ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တမ္းတတတ္မႈက အေလးသာလာဟန္ရွိသည္ ။

မိုးသည္ထဲတြင္ တစ္ေယာက္ထည္းအျပင္ထြက္ရမည့္ အေရးေတြးကာ စိတ္ညစ္မိသည္ ။ တစ္ေယာက္ထည္းေနရတာ ကိုပင္ ေပ်ာ္ပါတယ္လို႔ ခပ္တည္တည္ေျပာခဲ့မိတာကို ေနာင္တရမိသည္ ။ ျပာေ၀မႈိင္း ေမွာင္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ခံစားမႈ ကင္းမဲ့ျခင္းအျဖစ္သည္ ရင္နင့္ဖြယ္ပင္ ။ ယခုလို အခါမွာ သိမ္ဆည္းခဲ့ရေသာ အခ်စ္ကို ဖြင့္ဟဖို႔ အေျခအေန ၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ခိုင္လံုေနျပီဆိုတာ သူသိေစခ်င္စမ္းလွသည္ ။ စိတ္ခ်င္းစကားေျပာေနရသည့္ ၀ဋ္မွ က်ေတာ္ကၽြတ္ခ်င္လွျပီေလ ။ ။

ေအာင္ျဖိဳး
( ၈ ၊ June ၊ 2008 – 12:47 am)