ကူးတို႕ အပိုဒ္ (၁၆)
အရုဏ္တက္တုန္းက ကိုယ့္တံခါးဝကို
မင္းေရာက္လာျပီးေတးဆိုသြားခဲ့တယ္။
အိပ္တာကိုေႏွာက္ယွက္ရမလားဆိုျပီး ကိုယ္စိတ္ဆိုးခဲ့မိတယ္ ။
မင္းကေတာ့ ဂရုမစိုက္ဘဲ ့ျပန္ထြက္သြားခဲ့တယ္ေလ ။
ေန႔လည္က်ေတာ့ မင္းေရာက္လာျပီး
ေရ တစ္ေပါက္ေတာင္းျပန္တယ္ ။
ကိုယ့္အလုပ္ကို ေႏွာက္ယွက္ရပါ့မလားလို႕ စိတ္တိုျပီး
မင္းကို ျပစ္တင္ေမာင္းမဲျပီး
လႊတ္လိုက္တယ္ ။
ညခ်မ္းက်ေတာ့ မင္းရဲ့မီးတိုင္ကိုင္ျပီး
ေရာက္လာျပန္တယ္။
မင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေၾကာက္ဖြယ္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္
ကိုယ့္တံခါးကို ပိတ္ထားလိုက္တယ္ ။
ခု သန္းေခါင္ေရာက္ေတာ့
မီးမရွိတဲ့ ကိုယ့္အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲထိုင္ရင္း
ကိုယ္ေစာ္ကား ေမာင္းမဲလႊတ္လိုက္တဲ့ မင့္ကို
ျပန္ျပီးေခၚေနမိတယ္ေလ ။ ။
+++++++++++++
ကူးတို႕ အပိုဒ္ (၂၃)
ငါမသိေသာ္လည္း
သင့္ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္တိုင္း
သင္သည္ ငါႏွင့္ပို၍ နီးစပ္လာ၏ ။
သင့္ကို ရႈံးနိမ့္သြားေအာင္တိုက္လိုက္ေသာ အခါတြင္
ငါသည္ သင့္ကို အရွင္သခင္အျဖစ္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရ၏ ။
သင့္ကုိ ငါတိတ္တဆိတ္လုယူသည့္အခါတြင္
သင့္အေပၚတင္သည့္ ငါ့အေၾကြးသည္ ပို၍ၾကီးလာ၏ ။
သင့္ေရစီးေၾကာင္းမ်ားထဲဝယ္ ငါ့မာနျဖင့္သင့္ကို
ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ေသာ အခါတြင္
သင္၏ခြန္အားတို႕သည္ ငါ့ရင္တြင္းတြင္ လာေရာက္စုေဝးၾကကုန္၏ ။
သင့္ကို အန္တုေသာအားျဖင့္ ငါ့အိမ္ထဲက မီးအိမ္ကို ျငိမ္းသတ္လိုက္ေသာ အခါတြင္
သင့္ေကာင္းကင္ၾကီးသည္ ၾကယ္ပြင့္တို႔ျဖင့္
ငါ့အား အံအားသင့္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ သည္တကား ။ ။
(ဆရာ ျမသန္းတင့္ ျပန္ဆိုသည္)
Aung Phyoe
No comments:
Post a Comment