13 July 2008

အခ်စ္.... ၀တၳဳတစ္ပုဒ္

Blog နဲ႕ေ၀းေနသည္မွာ ၾကာျပီ ။ စာေတြကမ်ား ၊ ဖတ္စရာေတြကလည္း မကုန္ေသးသမို႔ စာေရးတဲ့ဘက္ကို မလွည့္ျဖစ္ခဲ့ ။ တိုနံ႕နံ႕ ေရးထားတဲ့ စာေတြကို အခ်ိန္ယူ ဖတ္ေပးၾကတာေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါ၏ ။

ခုတစ္ခါေတာ့ အခ်စ္၀တၳဳတို တစ္ပုဒ္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ က်ေတာ္ကို "မင္းေရးပါ"ဆိုျပီး ေျပာျပေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေၾကာင့္လည္းေရးျဖစ္လိုက္တာပါ ။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ့ ခံစားမႈဆိုပါေတာ့ ။ အန္တီ ေမျငိမ္း ကေတာ့ သည္လို ေယာက်္ားေလးမ်ိဳးကို မၾကိဳက္လို႔ဆိုပါတယ္ ။ အခ်စ္မွာ အမူပိုတဲ့ ကိုကို ( သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ခ်စ္ကံေခသူလို႔ ဆိုပါတယ္ ) တစ္ေယာက္အေၾကာင္းပါ ။

အျပင္က ဇာတ္လိုက္ဟာ ေနာင္တရသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၀တၳဳတိုကို ဖန္တီး ရာမွာေတာ့ က်ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္ကို ေနာင္တ မသိသူေနရာထားျပီး ေရးထားပါတယ္ ။ ခံစားၾကည့္ပါဦ း ။။

(၀တၳဳတို ဆိုေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ ရွည္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား ။။ )

အငံု ပန္း

ေနေရာင္ျဖင့္ ေတာက္ပေသာ နံနက္ခင္း၀ယ္ ယမန္ေန႕ညက ရြာထားေသာ မိုးစက္မ်ားသည္ သစ္ရြက္စိမ္းမ်ား အဖ်ား၀ယ္ ခိုတြယ္၍ ေတာက္ပေနသည္။ ေနသာသျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခြင္ မိုးေရျဖင့္ေဆးေၾကာ ထားသလို သစ္လြင္ေနသည့္ ေန႕သစ္တစ္ရက္ေပ။ သည္ေန႔ကို က်ေတာ္ေမွ်ာ္ခဲ့ရသည္ ။ မသိစိတ္တစ္၀က္ သိစိတ္တစ္၀က္ ျဖင့္ေပ်ာ္ခဲ့ရသည္ ။ ဒုတိယႏွစ္သို႕ေရာက္၍ သည္ေန႔ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေတာ့မည္ ။ တကၱသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀တြင္ ေက်ာင္းျပန္တတ္ရမယ္ ကို ေပ်ာ္တတ္ေသာ ေက်ာင္းသားရွားလွ၍ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း သည္ေလာက္ မေပ်ာ္သင့္ပါဘူးဟ လို႕ ျပန္သတိေပးေနရသည္ ။

ငယ္ငယ္က မိုးရြာတိုင္း ရတတ္သည့္ ေျမသင္းနံ႕သည္ ဤႏိုင္ငံတြင္ေတာ့ မရတတ္ပါ ။ သဲေျမရွားပါး ၍ အုတ္အခင္းမ်ားေသာ ႏိုင္ငံငယ္၏ သဘာ၀သည္ ေျမသင္းရနံ႔ကို ေပးႏိုင္စြမ္းမရွိပါ ။ သည္လို နံနက္ခင္းမွာျဖင့္ ကားေစာင့္ရသည္မွာ ၾကာလွသည္ ။ မသိႏိုင္ေသာ စိတ္အားထက္သန္မႈ တြန္းအားတစ္ခုက က်ေတာ့္ကို ေလာေဆာ္ေနသည္ ။ေက်ာင္းႏွင့္ အိမ္မွာ သိပ္မေ၀းလွေတာ့ ေက်ာင္းသို႕ ခပ္ေလာေလာ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္ ။ အေဖာ္မင္ တတ္သူျဖစ္သျဖင့္ ငယ္ငယ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ခြဲျပီး ျပန္ေတြ႕ရသည့္ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆီးၾကိဳ တတ္ျမဲ ့ျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ Service Center ကို အေျပးအလႊားသြားကာ အခ်ိန္စာရင္းကို ထုတ္ရေသးသည္။ ၀ီရိယ ရွိပံုကို ေတြးမိေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရယ္ခ်င္မိသည္။ အတန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ လူအေတာ္စံုေနျပီပဲ ။ ပထမဆံုး ေန႔ေပမယ့္ သည္ကလူေတြြက ေလးေလးစားစားလာတတ္တက္ ၾကသည္။ ဆရာသည္ ပထမဆံုး သင္ခန္းစာကို စတင္ရန္အသင့္ျဖစ္ေနျပီ ။ ဆရာသည္ ပထမဆံုး Lecture ကို စတင္ရန္အသင့္ျဖစ္ျပီ ။ ေက်ာင္း စာအုပ္မ်ား မ၀ယ္ရေသး ။သို႕ေသာ္ ျပသနာမရွိပါ ။ က်ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ၀ီရိယကို သိသည္ ။ သူတို႔ အားလံုး စာအုပ္၀ယ္ျပီးေလာက္ေရာေပါ့ ။ အတန္း အလယ္ခံုမွာ သူတို႔အားလံုးကိုေတြ႕ရသည္ ။သူတို႔ႏွင့္ အတူကပ္ၾကည့္ျပီး ေနာက္အားလပ္ခ်ိန္က်မွ သြား၀ယ္ေတာ့မည္ ။ ေ၀ယံဆီမွာပဲကကပ္ၾကည့္ၾကည့္ ၊ ရည္မြန္နားမွာပဲ ကပ္ၾကည့္ၾကည့္ ၊ ေက်ာ္ျငိမ္း ေဘးမွာ သြားထိုင္ထိုင္ျဖစ္ သည္ ။ ဒါမွမဟုတ္ ေထာင့္ဆံုးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ “စိမ္း” ရဲ့ေဘးမွာ သြားကပ္ၾကည့္လည္း ျဖစ္တာပါပဲ ။

+++++

“စိမ္း”

နာမည္သည္ အေတာ္ေလးကို သူစိမ္းဆန္လွသည္ ။ စိမ္းကို က်ေတာ္ေတြ႕စက နာမည္ႏွင့္လူ မလိုက္ဖက္လြန္းလွ၍ သတိထားမိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ၾကည့္စမ္း … သည္ေလာက္ေဖာ္ေရြတဲ့ မိန္းကေလးကို မွ “စိမ္း” တဲ့ ။

အဲသည္တုန္းက က်ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း သည္ေက်ာင္းႏွင့္ အစိမ္းသက္သက္ရွိေသးသည္ ။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္အေဆာင္ ၊ ဘယ္စာသင္ခန္း ၊ ဘယ္ Lab ရွိတယ္ဆိုတာ ကို မသိေသး ။ စိမ္းသည္ထိုေန႔က သူ႕အခ်ိန္စာရင္းစာရြက္ကို ျပ၍ အခန္းကိုေမးသည္ ။ က်ေတာ္သြား ရမည့္အခန္းမွာလည္း စိမ္းျပသည့္ အခန္းပင္ျဖစ္သည္ ။

“က်ေတာ္လည္း သည္ကိုပဲသြားရမွာ ။ အတူတူေမးျပီးသြားၾကတာ ေပါ့”

စိမ္းသည္ျပံဳး သည္ဆိုရံုျပံဳး၍ ေခါင္းျငိမ့္ျပသည္ ။ ထိုေန႔က စိမ္းသည္ အျဖဴစင္းေလးေတြ ပါသည္ အကီ် ၤကို ၀တ္ထားသည္ ။ Lab ရွိသည့္ေန႔မို႔ ထင္ရဲ့ ေက်ာ္လည္ေလာက္ရွိသည့္ ဆံပင္ကို အေသအခ်ာ ခ်ည္ထားျပီး ေျခေထာက္မွာလည္း ပန္းေရာင္ၾကိဳးေလးေတြ ခ်ည္ထားသည့္ ရွဴးဖိနပ္အျဖဴကို စီးထားသည္ ။ ေက်ာပိုးအိတ္လြယ္ထားပံု , Laptop သယ္ပံုတို႕သည္ အေနအထိုင္ သိပ္သည္းက်စ္လစ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ ပံုစံအတိုင္း မ်က္စိေအးေလးသည္ ။ ဒါေပမယ့္ စိမ္းရဲ့ အျပင္အဆင္သည္ ျမန္မာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္မွန္းသိသာလွသည္ ။ က်ေတာ္တို႕ဆီက ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားသည္ အေတာ္ေခတ္ဆန္တတ္ၾကျပီး ႏိုင္ငံျခားသူႏွင့္ ရုတ္တရက္ ခြဲမရေအာင္ ေခတ္ကိုလိုက္၍ ၀တ္စားျပင္ဆင္ တတ္ၾကသျဖင့္ အျမင္၀ယ္ စိမ္း၏အသြင္သည္ ရိုးလြန္းေနသည္ ။

“က်ေတာ့္ နာမည္ ေ၀ေအာင္ပါ .. သည္က.. ?”

“အစ္ကို႕ လက္ထဲကစာအုပ္ နာမည္ေလ.. ” စိမ္းသည္ ခင္မင္စဖြယ္ျပံဳး၍ က်ေတာ့္လက္ဆီကို ေမးေငါ့ျပသည္ ။ ျပံဳးလိုက္တိုင္း စိမ္း၏ပါးျပင္သည္ မသိမသာ ခ်ိဳင့္ခြက္သြားလ်က္ ပါးစပ္သည္ေရွ႔သြား အနည္းငယ္ေပၚရံု ပြင့္ဟသြားကာ ၾကည္လင္၀ိုင္းစက္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားသည္ အနည္းငယ္ေမွးသြားတတ္သည္ ။ စိမ္းျပံဳးလိုက္တိုင္း သည္ပံုစံပါပဲ ။

“ခင္ဗ်ာ …. ။ ေၾသာ္..” က်ေတာ္ထိုေန႔က “ခင္ႏွင္းယု” ၏ “စိမ္းသင့္မွ စိမ္း” ကို ဖတ္လက္စျဖစ္သည္ ။

“စိမ္း တဲ့လား”

“ဟင္းဟင္း သေဘာေပါက္လြယ္သားပဲ ။ ဟုတ္ပါတယ္ .”

“နာမည္က တစ္လံုးတည္းလား”

“အျပည့္အစံုကေတာ့ စိမ္းလဲ့ရည္ ပါ ။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ စိမ္းလို႔ပဲေခၚ ၾကပါတယ္”

“ေၾသာ္… ဟုတ္ကဲ့”

ယင္းသည္ က်ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ခင္မင္မႈ အစျဖစ္သည္ ။ စိမ္းသည္ အေပါင္းအသင္းေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ ျမန္မာလူမ်ိဳး မ်ားႏွင့္သာမက ႏိုင္ငံျခားသား အခ်ဳိ႕ ႏွင့္ပင္အေပါင္းအသင္းျဖစ္ တတ္၏ ။ မၾကာမီ က်ေတာ္မွာလည္း အျခားသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရလာခဲ့ျပီ ။ စိမ္းႏွင့္ က်ေတာ္က အတန္းခ်ိန္အားလံုး မတူပါ ။ တစ္ပါတ္လံုးတြင္ သံုးရက္ခန္႕သာတူတတ္ျပီး က်န္အခ်ိန္အခ်ိဳ႕တြင္ အခန္းကပ္လၽွက္နဲ႔ အတန္းကြဲသြား တတ္ၾကသည္ ။ ျပီးေတာ့လည္း က်ေတာ္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ စိမ္းရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္းရင္းႏွီးသြား ၾကသည္ ။ ေနာက္ျပီး မၾကာခင္မွာပဲ က်ေတာ္ ၊ ေ၀ယံ ၊ ရည္မြန္ ၊ ေက်ာ္ျငိမ္း နဲ႕ စိမ္းတို႕သည္ တစ္တြဲတြဲ မခြဲေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္စုျဖစ္လာ ခဲ့သည္ ။

+++++

Singapore ကို ပန္းျမိဳ႕ေတာ္လို႔ တင္စားေခၚ တတ္ၾကသည္ ။ သည္လို ဆိုရင္ က်ေတာ္တို႔ရဲ့ ေက်ာင္းဟာလည္း ပန္းျမိဳ႔ေတာ္မွ ပန္းခင္းတစ္ခင္းလို႔ က်ေတာ္တင္စားခ်င္ပါသည္ ။ ေက်ာင္းတြင္ ေနရာတိုင္း၌ ပန္းမ်ိဴးစံု ပြင့္ၾကသည္ ။ သို႕ေပမယ့္ က်ေတာ္တို႔ စာသင္ခန္း အျပင္ဖက္ရွိ ပန္းပင္ငယ္မ်ားကိုမူ မၾကာမီကမွ စတင္စိုက္ပ်ိဳး ျခင္းျဖစ္ဟန္ရွိပါသည္ ။ မထင္မွတ္ဘဲ သည္းတတ္ ၊ စဲတတ္သည့္ မိုးေရမ်ားေၾကာင့္လည္း ပန္းပင္ငယ္မ်ားသည္ စိမ္းရြက္သစ္တေ၀ေ၀ျဖင့္ ရွင္သန္ၾကီးထြားလာၾကသည္ ။

သည္လိုပါပဲေလ ။ ေက်ာင္းတတ္တာၾကာလာသည္ႏွင့္ အမွ် က်ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ခင္မင္မႈဟာလည္း တိုးပြားလာတတ္ခဲ့ျပီ ။ေလာကအေရာင္ မဆိုးခံရေသးသည့္ လူငယ္ျဖဴစင္ခ်ိန္အရြယ္မို႔ ထင္ရဲ့ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္ အူခါးေခ်းမ မက်န္သိကုန္ၾကျပီ ။ ေ၀ယံရဲ့ “ႏွစ္ကိုယ္စံ ၾကံတိုင္းေ၀း” အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ၊ အိမ္ႏွင့္ အဆင္မေျပတဲ့ ရည္မြန္႔အေၾကာင္း ၊ ေက်ာ္ျငိမ္းရဲ႕ ျပည္ေတာ္က်န္ ေဆးေက်ာင္းသူ မမေလး ေနာက္ေတာ့ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ရသည့္ စိမ္း ။ က်ေတာ္တို႕ အားလံုးသည္ စိတ္ညစ္စရာ ကိစၥမ်ားကို အခ်င္းခ်င္းဖြင့္ဟ တိုင္ပင္တတ္ၾကသည္ ။ မွ်ေ၀ခံစားတတ္ၾက သူေတြျဖစ္ေတာ့ အနည္းငယ္မွ်ဆိုဆို စိတ္ညစ္စရာ မ်ားသည္ေလ်ာ့ပါး သြားတတ္ျမဲျဖစ္သည္ ။

က်ေတာ္သည္ အားလံုးကဲ့သို႔ စိမ္းနဲ႔ပိုရင္ႏွီးလာသည္ ။ စိမ္းသည္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အေရးမစိုက္တတ္သလို မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္ေသာ ပြင့္လင္းသည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ ညပိုင္း အလုပ္ဆင္းရသျဖင့္ နံနက္ ေစာေစာ သင္ခန္းစာအခ်ိန္အခ်ိဳ႕တြင္ ႏြမ္းနယ္ပင္ပန္းေသာ မ်က္၀န္းမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္မွ သတိထားမိႏိုင္သည္ ။ စိမ္းသည္ ပင္ပန္းေၾကာင္း တစ္ခါမွ မညည္းစဖူး ။ ရႊင္လန္းတတ္ၾကြျမဲ ။ ခင္မင္ဖြယ္အျပံဳး ျဖင့္ စကားဆိုတတ္ျမဲ ။အျခားမိန္းကေလး အခ်ိဳ႔လို သည္မွာအေနၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ေခတ္ဆန္လာျခင္းလည္း မရွိပါ ။ ယဥ္ယဥ္နဲ႕ သိုသိပ္ေသာ အလွ ဟူ၍ က်ေတာ္က အမွတ္တမဲ့ ဆိုေတာ့ “ေ၀ယံ” နဲ႔ “ေက်ာ္ျငိမ္း” တို႔က ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ေယာက်္ားေလးမ်ား ပီပီ ၀ိုင္းစၾကေတာ့သည္ ။ က်ေတာ့္မွာ ရုတ္တရက္မို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးရွက္သြား ေသာ္လည္း စိမ္းကမူ အျပံဳးမပ်က္ဘဲ ျပန္၍ပင္စေနေသးသည္ ။

မွတ္မွတ္ရရ ထိုေန႕ညေနက မိုးရြာသည္ ။ ခပ္ဖြဲဖြဲသာျဖစ္၍ စိမ္းကမိုးေရကို လက္ခုပ္ျဖင့္ခံကာ က်ေတာ္တို႔ဘက္ဆီသို႔ ပက္ကာေဆာ့ကစားေန၏ ။ ရည္မြန္တို႔ကေတာ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို စာသားခပ္၀ါး၀ါးျဖင့္ဆိုၾကသည္ ။ အမွတ္တမဲ့နဲ႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အတန္းေရွ႕မွ ပန္းပင္မ်ားသည္ မိုးေရထဲ၀ယ္ ရႊင္လန္း စိမ္းစိုေနၾကသည္။ သို႕ေသာ္ တစ္ပင္တစ္ေလမွာမွ ပန္းမပြင့္ႏိုင္ၾကေသးပါ ။

+++++

တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေတာ့ စိမ္းသည္လူၾကီးဆန္ဆန္ႏွင့္ က်ေတာ္တို႔ကို ေျဖာင့္ဖ်ေျပာဆိုတတ္ေသးသည္ ။ ဒါေပမယ့္ က်ေတာ္ႏွင့္ စိမ္း သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္သည့္ အခါေတြလည္း ရွိတတ္သည္ ။ တစ္ခုရွိတာက စိမ္းသည္ သူမွန္သည္ထင္ေသာ သေဘာထားတစ္ရပ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မစြန္႔လႊတ္ခ်င္တတ္သည့္ ညည္ကေလးရွိတတ္ေသးသည္ ။ စကားအေျခတင္ ျငင္းရေလာက္ေအာင္ျဖစ္သည့္ အခါ က်ေတာ္တို႕ တစ္ေတြက စိမ္းကို အေလ်ာ့ေပးလိုက္ၾက သည္ခ်ည္းျဖစ္၏ ။

က်ေတာ္ စိမ္းကို ကဗ်ာဆန္ဆန္ “သိပ္သည္း ေသာ အလွ” ဟုေျပာမိျပီး ေနာက္ပိုင္း၀ယ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက မထိတထိစလာတတ္ၾကသည္ ။ စိမ္းမွာေရာ ၊ က်ေတာ့္မွာပါ ပတ္သတ္သူမရွိေသးေသာေၾကာင့္ အမ်ားအျမင္ ၀ယ္ ထင္စရာျဖစ္လာသည္ ။ စိမ္းသည္ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္တတ္သူျဖစ္ေတာ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ ႏွင့္တြဲသြားတြဲလာ လုပ္ဖို႔ ရွက္ရြံ႕ျခင္လည္း မျဖစ္ ။ သည္ေတာ့လည္း က်ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ကို တြဲသြားတြဲလာ ေတြ႕ရတတ္သည္ ။ စိမ္းရင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိ ၊ မရွိေတာ့ စိမ္းကိုယ္တိုင္မွပင္ သိႏိုင္မည္ ။ သို႕ေသာ္ စိမ္းဟာ ပတ္၀န္းက်င္ကို သိပ္ဂရုမစိုက္တဲ့ မိန္းကေလးပဲ ။

က်ေတာ္ကေတာ့ မိမိကိုယ္ကို တစ္ခါမွျပန္ေမးမၾကည့္ဘူးပါ ။ က်ေတာ္ဟာ ကိုယ္ရင္းႏွီးတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို အိပ္ယာ၀င္ခါနီး လက္တင္စဥ္းစားခန္း ၀င္တတ္တဲ့ ေယာက်္ားမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ပါဘူး ။ေနာက္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြအျဖစ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဆိုႏိုင္တဲ့ အေျခအေနထက္ဘာကိုမွ ပိုလို႔လည္း မမက္ေမာပါဘူး ။ စိမ္းကိုလည္း တစ္ခါတစ္ခါ အေသအခ်ာၾကည့္ မိတာကလြဲလို႔ ရင္လည္းမခုန္ခဲ့ပါဘူး ။ အဲသည္တုန္းကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ရင္ခုန္တာလို႔ပဲ ထင္ခဲ့သည္ ။ ဒါအျပင္ အဲသည္တစ္ခ်ိန္လံုးက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ စိမ္းဟာ က်ေတာ့္အနားမွာ ရွိေနခဲ့တယ္ မဟုတ္လား ။

“စိမ္းသရဖူစိမ္းxxရယ္….အစိမ္းမွာ သတင္းၾကီးတဲ့xxxအစိမ္းေရာင္မင္းသမီး …. ေမာင့္ မမ စိမ္းရယ္ xxx” က်ေတာ္တို႔ ခ်ည္းရွိခ်ိန္တြင္ ေက်ာ္ျငိမ္းက က်ေတာ္ကိုေစာင္း၍ သီခ်င္းညည္းသည္ ။

“ေဟ့ေကာင္ ေ၀ေအာင္ၾကီး … မသိသလို လုပ္မေနနဲ႕ေနာ္ ။ ကိုယ္ကိုကိုယ္မညာနဲ႕ ၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ ဖြင့္သာေျပာလိုက္ကြာ …ဘာလဲေၾကာက္ေနလို႔လား သူမ်ားေနာက္ပါသြားမွ ငါ့လို ဇာတ္ခင္းေနရမယ္ ဆရာ့” ကိုလြမ္းပို ေ၀ယံကေျပာသည္ ။

“ေအာင္မယ္ဗ်ာ… ။ သည္အရြယ္ၾကီးက်မွ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဖြင့္ေျပာဖို႕ ေၾကာက္တယ္ဆိုတဲ႔ ေယာက်္ားမ်ားရွိေသးလို႔ လားကြာ. ။ တကယ္ေတာ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိရင္ သဘာ၀က်တဲ့ အျပဳအမူ ေျခာက္ျခားစရာ ကိစၥ လို႔ ေအာင္ေတာ့ မထင္ပါဘူး ။ ကိုယ္တစ္ကယ္ ခ်စ္ရင္ဖြင့္ေျပာမွာ ေပါ့ ။ ဖုံးေနစရာ မလိုပါဘူး ။ အခုဟာက ”

“ေဟ့ “နိမွေသာင္ ေနာင္မသိ” ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္ေနာ္” ေက်ာ္ျငိမ္းက Chatting ထိုင္ေနရာမွ လွမ္းေအာ္သည္ ။

“အမယ္ ငါ့ခ်စ္ခ်စ္ရဲ့ စာသားၾကီး”

“ဘာ မင္းခ်စ္ခ်စ္ ?”

“အင္းေလ …“နိမွေသာင္ ေနာင္မသိ” ဆိုတာ လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္ရဲ့ ေဘာလယ္တစ္ပုဒ္ရဲ့ သျဖန္စာသားကြ ။ လႈိင္က ငါ့ခ်စ္ခ်စ္ေလ.. ဟိ ”

“ေအာင္ … မင္းကေတာ့ အရူးပဲ ”

“သည္မွာ ဆရာ က်ေတာ္မရူးဘူး ။ စာေရးဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ ေျပာဖူးတယ္ေနာ္ ဘ၀မွာ ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြရယ္ ဖြင့္မေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ ခ်စ္ရမယ့္ ခ်စ္သူတစ္ဦး ရွိရင္ ျပည့္စံုျပီဆိုပဲ”

“ေသာက္ရူး ”

“ဟား ဟား ဟား ”

ထိုေန႕ညေနက က်ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္စလံုး စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ရယ္ေမာ မိခဲ့ဖူးပါသည္ ။

+++++

“ကိုေ၀ေအာင္ ဟာေတာ္ေတာ္ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တယ္ေနာ္”

စိမ္းသည္ စာအုပ္ေတြကို က်ေတာ္ေရွ႕တြင္ ခ်ရင္း ခုံ႕တြင္၀င္ထိုင္လိုက္သည္ ။ ခပ္ေစာေစာ ေက်ာင္းကိုေရာက္၍ အတန္းအနီးမွ ခုန္ရွည္မ်ားေပၚတြင္ စာဖတ္ေနေသာေၾကာင့္ စိမ္းေရာက္လာသည္ကို သတိမထား မိလိုက္ ။ စိမ္းသည္ ယခင္တစ္ပါတ္က အလုပ္ပင္ပန္းသြားေသာေၾကာင့္ထင္၏ ။ ႏွစ္ရက္ခန္႕ ေက်ာင္းမလာႏိုင္ေအာင္ပင္ ဖ်ား၏။ ထို႔အတြက္ စာကူးရန္ စာအုပ္ေတြငွားသြားျခင္းျဖစ္၏ ။ စိမ္းကို ေက်ာင္းစာအျပင္ ၀တ ၳဳမ်ားဖတ္ရန္ သိမ္းသြင္းၾကည့္ဖူးသည္ ။ သို႕ေသာ္ မေအာင္ျမင္ ။

“စိမ္းကေတာ့ စိတ္ကူးမယဥ္တတ္ဖူး ။ အခ်စ္ ၀တ ၳဳေတြဖတ္ရင္ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ လာတယ္တဲ့ ။ စိမ္းအတြက္ေတာ့ ဘ၀ဟာ စိတ္ကူးယဥ္စရာ မေကာင္းဘူး ။ ဘ၀ကို ရင္ထဲကရွိတဲ့အတိုင္း စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ရင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ .. ။ မေတြေ၀ခ်င္ဘူး .. ။” လို႕ စိမ္းက်ေတာ့္ကို ေျပာခဲ့ဖူးသည္ ။

ခ်က္ျခင္းၾကီးဆိုေတာ့ စိမ္းရဲ့စကားေၾကာင့္ က်ေတာ္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေမာ့ ၾကည့္လိုက္သည္ ။ စိမ္းသည္ ျပံဳး၍ နဖူးေပၚမွ ဆံစမ်ားကိုေနာက္သို႕ လက္ျဖင့္ပင့္တင္လိုက္သည္ ။

“ဗ်ာ ဘာျဖစ္လို႔”

“ေၾသာ္ စာအုပ္ထဲမွာ ေျပာပါတယ္ ကဗ်ာေတြမ်ား အမ်ားၾကီးပဲ ။ ကူးထားတာလား ၊ကိုယ္တိုင္ ေရးထားတာလား ေတာ့ မသိ ။ေတြ႕တယ္ ..”

“အင္း က်ေတာ္ကဗ်ာ မေရးတတ္ပါဘူး ။ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အလြတ္နီးပါးရ ေနတာေတြကို ျပန္ေရးထားတာပါ ။ စိမ္းက ကဗ်ာၾကိဳက္လို႔ လား ”

“မၾကိဳက္ပါဘူး ။ စိမ္းေျပာခဲ့ဘူးသားပဲ စိမ္းက စိတ္ကူးယဥ္ရတဲ့ အလုပ္ေတြကို မၾကိဳက္ဘူး ။ စိတ္ကူးယဥ္တတ္သူေတြဟာ ေတြေ၀တယ္ ။ ကဗ်ာဆိုလို႕ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းစာမွာ မျဖစ္မေနသင္ရတာ ေတြကလြဲလို႕ အျခား မဖတ္ခဲ့ဖူး ပါဘူး ”

“ဒါနဲ႕ စိမ္းကက်ေတာ္ကို စိတ္ကူးယဥ္တတ္တယ္လို႔ ထင္ေရာလား ဟင္”

“ဆိုပါေတာ့ေလ … ကိုေ၀ေအာင္ကို ၾကည့္ရတာ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ ။ စိမ္းအျမင္ေျပာတာေနာ္ စိတ္ဆိုးလား”

“ဟင့္အင္ မဆိုးပါဘူး ။ ဒါနဲ႕ ကဗ်ာေတြကိုေရာ ဖတ္ၾကည့္ေသးလား”

“အင္း ဖတ္ၾကည့္ျဖစ္တယ္”

“ဒါနဲ႕ ၾကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာေတြေရာေတြ႕လား”

“အင္း အေတာ္ မ်ားမ်ားကိုေတာ့နားမလည္ဘူး ဟင္း … ။ တစ္ပုဒ္ေတာ့ေတြ႕တယ္ ရိုးရိုး ရွင္းရွင္းေလး”

စိမ္းသည္စာအုပ္ကို ယူကာ တစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ ကဗ်ာကို ရွာေတြ႕ဟန္တူသည္ ။ Chapter တစ္ခု၏ အဆံုး လြတ္ေနေသာစာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာတိုေလးတစ္ပုဒ္ ။ စိမ္းသည္ က်ေတာ့္ဆီကို စာအုပ္ထုိးေပးသည္ ။ “ေငြတာရီ” ၏ “အခ်စ္မ်က္လံုး” ။

“ၾကည့္ေလတိုင္း ရစ္၀ိုင္းပါလို႔ ၊ ခ်စ္ရည္လည္ ။

ခ်စ္ခ်င္တယ္ ထိုသေဘာကို ေျပာသည့္ႏွယ္ .. ။

ႏႈတ္ျဖင့္ကြယ္ ဘယ္ခါမွ မိန္႕ဘူး ။

ေတြ႕တိုင္း ရယ္မလိုနဲ႔ ၊ ရင္ဖိုဖြယ္သူ႕ မ်က္လံုးရယ္

ျပံဳးခ်က္ကထူး ။”

က်ေတာ္ပထမဆံုးေတြး မိသည္ကေတာ့ စိမ္းမရိုးေတာ့ဘူးဆိုတာပါပဲ ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေတာ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့ အၾကည့္မွာ ရင္ခုန္တတ္ေနျပီေပါ့ ။ အံၾသသြားသည္ ။ မ်က္ႏွာထား ခပ္ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ “စိမ္းေတာ့ မရိုးေတာ့ဘူးကြာ ေနာ္ …” ဟု တပင္တပန္းျပံဳးကာ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေၾသာ္ .. စိမ္း ၊ စိမ္းသည္ သာမန္မိန္းကေလး တစ္ေယာက္သဖြယ္ အခ်စ္ကို ခံစားမိေနျပီေပါ့ ။ က်ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ ခ်င္းကို အခ်စ္တြင္ မေပ်ာ္၀င္ေစခ်င္ေသးပါ ။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ရည္းစားမထားေၾကးဆိုျပီး သစၥာဆိုထားလို႕ မွ မရတာပဲ ။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးေတြ ရည္စားရသြားတိုင္း မဆီမဆိုင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ တတ္သည္ ။ အခုလည္း စိမ္းကမွ …။

စိမ္းသည္ စကားမဟေခ် ။ ေၾသာ္ ရွက္သြားရွာတယ္ထင္ပါရဲ့ ။ ပေဟဠိ ဆန္ဆန္ျပံဳး၍ ေခါင္းငံု႕သြားသည္ ။ ေခါင္းညိမ့္ ၀န္ခံျခင္းေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူ ။ စိမ္းသည္ ျငင္းလည္းမျငင္းဘဲ ရုတ္တရက္ စကားျဖတ္လိုက္သည္ ။ စိမ္းသည္ တစ္ခါတစ္ခါ သည္လိုပဲ အျပဳအမူေတြ ထူးျခားတတ္ေသးသည္ ။

မွတ္မွတ္ရရသည္တစ္ၾကိမ္ပါပဲ ။ စိမ္းသည္ သည္အေၾကာင္းကို စကားစပ္၍ ပင္မေျပာေတာ့။

သည္လိုနဲ႔ပင္ စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္သည္ ကုန္ဆံုးေတာ့မယ္ ။ ျမန္မာျပည္၀ယ္ ေနေရာင္ျခည္ျဖာျဖာ ေ၀တာ့မယ့္ တေပါင္းလေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ က်ေတာ္တို႔ Final စာေမးပြဲေျဖရေတာ့မည္ ။ ေက်ာင္းပိတ္ ခ်ိန္တြင္ က်ေတာ္အိမ္ျပန္ျဖစ္မည္ ။ ေက်ာ္ျငိမ္း နဲ႕ ရည္မြန္တို႕လည္းျပန္ၾကမည္ ။ ေ၀ယံကေတာ့ သူ႕မိဘေတြလိုက္လာ ျဖစ္မည္ ျဖစ္ျပီး စိမ္းကေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္းအလုပ္လုပ္ ရမည္ဆို၏ ။ ၾကာလာ သည္ႏွင့္အမွ် စိမ္းႏွင့္က်ေတာ့္ကို ၀ိုင္းစၾကေသာ ကိစၥမွာ က်ေတာ္အဖို႕အေတာ္ၾကီးပင္ ရိုးလို႕သြားေလျပီ ။ စိမ္းကြယ္ရာမွာ ဆိုပါက “ေအာင့္ အသည္းၾကီး” လို႔ပင္ သူတို႔ကို ျပန္ေနာက္တတ္လာျပီ ။ စိမ္းဘက္ကလည္း ထူးျခားဟန္မရွိ ။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ႏြမ္းနယ္ဟန္ စိမ္းမ်က္လံုးမ်ားသည္ ရႊင္လန္းလာတတ္ျပီး ခ်စ္စဖြယ္ျပံဳးျပတတ္သည္ ။ သည္လို ခင္မင္ဖြယ္ စိမ္းအပါအ၀င္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို က်ေတာ္ သိပ္ျပီးတန္ဖိုးထားသည္ ။ ထို႕ထက္ပို၍လည္း ဘာမွ မေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေပ ။

စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးေန႔က အမွတ္တရ က်ေတာ္တို႔အားလံုး Mc Donal’s မွာ ညေနစာ သြားစားျဖစ္ၾကသည္ ။ ႏွစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ နီးပါးခြဲရမည္ကို ပင္အားလံုးအလြမ္းသည္ေနၾကသည္ ။ ေနာက္ႏွစ္မွာ အတန္းမတူရင္ ဒုကၡဟု ေ၀ယံက ညည္းသည္ ။ “ကိုေ၀ေအာင္ကေတာ့ စိမ္းနဲ႕အတန္းမတူမွာကို သိပ္စိုးရိမ္ မွာပဲေနာ္” ရည္မြန္ကေတာ့ အေႏွာင့္အသြား မလြတ္လွေသာ စကားကိုေျပာျပန္သည္ ။ စိမ္းသည္ ေၾကာင္အအ ျဖစ္သြားေသာ က်ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္ျပံဳး၍ ၾကည့္သည္ ။ ရယ္ခ်င္သည္ထင္ပါရဲ့ ။ ျပန္က်ေတာ့ Bus ကားဂိတ္တြင္ က်ေတာ္ႏွင့္စိမ္း သာက်န္ရစ္ခဲ့သည္ ။ သူတို႔ကေတာ့ထံုးစံ အတိုင္း “အမၾကီးကို စိတ္ခ်လက္ခ် ထားခဲ့မယ္ေနာ္.. ဂရုစိုက္လိုက္ေနာ္” လို႕ ေအာ္သြားၾကသည္ ။ စိမ္းကေတာ့

“ဟဲ့ နင္အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့ ၊ ျပန္ရမွာဆိုေတာ့ နင္ရိုးမွရိုးရဲ့လား ”

“ဟားဟား မရွိရပါဘူးဗ်ာ၊ ေမေမတို႕နဲ႕ေတြ႕ ရမွာမို႕ပါ … နင္ဆိုရင္ေရာ”

“အင္း .. ဟုတ္ပါတယ္ ။ စိမ္းသာျပန္ရရင္လည္း သိပ္ေပ်ာ္မွာ”

က်ေတာ္သည္ အျမဲလိုလို စိမ္းစိတ္ညစ္ေစမယ့္ စကားလံုးေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ်ေရွာင္ပါသည္ ။ သို႕ေသာ္ အခုေတာ့ စကားစမိျပန္သည္ ။ စိမ္းသည္ စိတ္အားမငယ္စရာ အေၾကာင္းေတြကို အမ်ားၾကားမွာ သိပ္မေျပာတတ္ပါ ။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ က်ေတာ့္ေရွ႕မွာ ေျပာတတ္သည္ ။ ကားမွတ္တိုင္နေဘးတြင္ ပန္းပင္အခ်ိဳ႕ကို စိုစိုစိမ္းစိမ္းေတြ႕ရသည္ ။ စိမ္းသည္ ပန္းပင္မ်ားကိုေငးၾကည့္ရာမွ ….

“ၾကည့္ေအာင္ … သည္အပင္ေလးေတြမွာ ပန္းမပြင့္ဘူးေနာ္ .။ စိမ္းက ပန္းပင္ဆိုရင္ ပန္းပြင့္မွၾကိဳက္တာ”

“ေၾသာ္ကြယ္ .. ပန္းဆိုတာလည္း ပြင့္ခ်ိန္တန္မွ ပြင့္မွာေပါ့ ။”

“အင္းပါေလ ။ သည္ေန႕ည မိုးရြာရင္ေတာ့ စာေမးပြဲတြင္းပင္ပန္းေနတာနဲ႕ သိပ္အိပ္လို႔ေကာင္းမွာ”

“စိမ္းရယ္ ခက္ပါဘိ။ မိုးဆိုတာလည္း ရြာခ်ိန္တန္မွ ရြာမွာေပါ့”

“မရြာဘဲနဲ႕ အံု႕ဆိုင္းေနတာကေတာ့ မေကာင္းပါဘူးကြယ္”

စိမ္းသည္ တိုးတိတ္စြာ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာသည္ ။ က်ေတာ္တစ္ခ်က္ စိမ္းကိုၾကည့္လိုက္သည္ ။ စိမ္းသည္မျပံဳးမရယ္ ေရွ႕သို႕သာစူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။ ခ်က္ခ်င္း က်ေတာ္မ်က္လႊာခ်လိုက္သည္ ။

ထိုညေနက မိုးအံု႕ေသာ္လည္း ညတြင္ မိုးမရြာခဲ့ပါ ။ ။

+++++

ေက်ာင္းမပိတ္ခင္က အလြမ္းသည္ခဲ့ေသာ္လည္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္းတြင္မူ မည္သူ႕ကိုမွ် တမ္းတလြမ္းေဆြးေနျခင္းမရွိလွ ။ ျပီးျပည့္စံု ေႏြးေထြးေသာပါတ္၀န္းက်င္ ၊ အရသာ အတိျပီးေသာ မိသားစု ထမင္း၀ိုင္းမ်ားကို ေမေမ ၊ ေဖေဖတို႔ ရင္မွ ရရိွခဲ့သည္ ။ ကြဲကြာသြားျပီးမွ ပိုသိလာရေသာ မိသားစု ေမတၳာကို အတိုးႏွင့္ ခံစားေနရေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေမ့သြားတာ မဟုတ္သည့္တိုင္ သတိအထူးအေထြ မရခဲ့ ။ ေပးထားေသာ ဖုန္းနံပါတ္မ်ားကိုလည္း မဆက္ျဖစ္ခဲ့ ။

သို႕တိုင္ေအာင္ ေ၀ယံက မရမကဖုန္းဆက္လာခဲ့သည္ ။

“ေဟ့ေကာင္ၾကီး သတင္းကေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူး”

“အင္.. ဘာျဖစ္ရျပန္တာလည္း”

“မင္းရဲ့ စိမ္းကို ဘဲတစ္ေကာင္လိုက္ေနတယ္ေနာ္”

“အဲဒါ .. ဘာျဖစ္” - စိတ္၀ယ္ ခပ္ေလးေလးျဖစ္သြားေသာ္လည္း ခပ္ေသာေသာ စကားတစ္ခြန္းေရာေရာရွဴရွဴ ထြက္သြားသည္ ။

“ကဲကိုေ၀ေအာင္ ခင္ဗ်ားေတာ့ က်န္ရစ္ၾကီးျဖစ္ေတာ့မယ္ ဟိုေကာင္ကခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ၊ ရည္မြန္ေျပာေတာ ေကာင္မေလးကလည္း ပါခ်င္ခ်င္တဲ့”

လန္႕ဖ်တ္ျပီး ေရွ႕ကမွန္ထဲကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသားညိဳညိဳနဲ႕ ကိုယ့္ပံုရိပ္ကို ေတြ႕ရသည္ ။

“အဲဒါ ဘာျဖစ္တုန္း”

“ဘာျဖစ္ရမွာလည္း စိမ္းဆီကိုဖုန္းေလးဘာေလး ၊ Chatting ေလးဘာေလးရိုက္ပါဦးဟ ။ ျပန္ခါနီးတုန္းကေတာ့ မင္းဘဲေလပြားသြားတာ ”

“ေၾသာ္ ငါတို႔ဆီမွာ Internet မွမရတာ ”

“ေအးေအး ျပီးတာပဲ ဒါဆိုရင္ Bye Bye”

“Ok See U”

ဖုန္းခ်လိုက္ျပီးေနာက္ အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာသို႔ ထြက္ခဲ့သည္ ။ အညာေႏြ၏ ညေနျဖစ္သည့္တိုင္ ေလတျဖဴးျဖဴးႏွင့္ ပူေလာင္အိုက္စပ္မေန ။ စိမ္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ၾကည္ႏူးခဲ့ မိတာကိုျပန္ စဥ္းစာသည္ ။ စိမ္းဟာလွ ပတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲ ။ လွပလြတ္လပ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို သေဘာက် ၊ ၾကင္နာခ်င္တဲ့ ေယာက်္ားေတြရွိတာ အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါ ။ မိန္းကေလးဘက္ကလည္း ခ်စ္တုန္႔ျပန္ ရန္ အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္ျပီမို႕ အညွာလြယ္လြန္းလွတယ္လို႔ ေတာ့မဆိုသာပါ ။ စိတ္ဆိုသည္မွာ လည္းခက္လွသည္ ။ မေတြးခ်င္ေသာအရာကို မေတြးမိေအာင္ပင္ ထိန္းခ်ဳပ္အုပ္စိုးႏိုင္စြမ္း မရွိပါတကား ။

ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့စြာျဖင့္ ၀ရံတာအစြန္း၀ယ္ အေမစိုက္ထားသည့္ ပန္းပင္ေလးေတြကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္ ။ ၾကည့္စမ္း .. ပြင့္ရန္အားယူေနေသာ အငံုအဖူးေလးမ်ားပါလား ။ ေဘးတြင္အသင့္တင္ထားေသာ ေရခ်ိဳင့္ကို ယူ၍ ေရေလာင္းေပးလိုက္သည္ ။ အပင္ေျခ ေျမသားဆီမွ က်ေတာ္သိပ္သေဘာက်တဲ့ ေျမဆီသင္းနံ႔ ကိုရသည္ ။ ခပ္သင္းသင္းေမႊးေမႊး ရနံကိုလည္းရသည္ ။ ပန္းအငံုသည္ ရနံ႕ၾကြယ္ရန္ အားယူေနေလျပီ ။

+++++

အိမ္တြင္ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေန၍ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္နီးခ်ိန္မွ ကပ္ျပန္သြားမိသျဖင့္ Second Year ပထမေန႔တြင္ ဘာမွ မျပည့္မစံု ျဖစ္ရသည္ ။ စာသင္ခန္းတြင္ စိမ္းနားမွာထိုင္၍ စာအုပ္ကို ကပ္ၾကည့္သည္ ။ စိမ္းသည္ မထူးျခားစြာျပံဳလ်က္ စာအုပ္ကိုတိုးေပးသည္ ။ စိမ္းကိုၾကည့္ရတာ တစ္မ်ိဳးပါပဲ ။ အနည္းငယ္ပို၍ ေခတ္ဆန္တတ္လာသည္မွာ မသိသာလွေသာ္လည္း စိမ္းကို ဂရုစိုက္ၾကည့္တတ္ေသာ က်ေတာ့္အတြက္မူ သိသာႏိုင္ပါသည္ ။ စိမ္းမွာ ခ်စ္သူရွိျပီေပါ့ ။

“ငါနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး ”

“ဟင္ ? ” ခပ္တိုးတိုးအသံထြက္သြားလို႕ထင္သည္ စိမ္းက်ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္သည္ ။ ေဘးမွ သံုးေယာက္သားလည္း အသိအမွတ္ျပဳ၍ လွည့္ၾကည့္သည္ ။ စိမ္းမ်က္လံုး ပတ္လည္၀ယ္ အစိမ္းႏုေရာင္ေဆးမွင္တို႔ ျခယ္သထားလို႔ပါလား ။

“ေဟ့ေကာင္ၾကီး သတင္းထူးကြ” ေ၀ယံကမ်က္ရိပ္ျပကာဆို၏ ။

အခန္းေရွ႕မွ ဆရာကတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သျဖင့္ တစ္ခန္းလံုးတိတ္သြားျပန္သည္ ။ Lecture ျပီးေတာ့ Cantee မွာထမင္းသြားစားရေအာင္ေျပာေတာ့ .. စိမ္းက

“စိမ္းအတန္းရွိေသးတယ္ .. ခုႏွစ္တို႕တစ္ေတြ တစ္ခ်ိန္ ၊ ႏွစ္ခ်ိန္ပဲတူေတာ့တာ..၊ စိမ္းသြားေတာမယ္”

“ေအးေပါ့ေလ နင္ကခုေတာ့ OK Ok” ေက်ာ္ျငိမ္းက ျပီတီတီဆို၏ ။

စိမ္းထြက္သြားသြားျခင္း ေ၀ယံက အေလာတၾကီး သတင္းလႊင့္ေတာ့သည္ ။ စိမ္းခ်စ္သူသည္ စိမ္းအလုပ္လုပ္ရာ မွ Senior တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ၊ စိမ္းကိုလိုက္ေနသည္မွာ ၾကာလွျပီျဖစ္ေသာ္လည္း စိမ္းကလက္မခံခဲ့ေၾကာင္းနဲ႕ ၊ မၾကာမီကမွ အေျဖေပးခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ေျပာႏိုင္သည္ ။ က်ေတာ္သည္ ေခါင္းျငိမ့္သင့္သည့္ ေနရာတြင္ ေခါင္းျငိမ့္၍ ၊ ေခါင္းခါသင့္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေခါင္းခါကာ အလိုက္သင့္ျပန္ေျပာသည္ ။

ေန႕လည္စာစားက်ေတာ့ - “ေအာ္ .. အကုန္လံုးလည္း စြံ႕ကုန္က်ျပီကြယ္ ။ ေဟ့ေကာင္ ငေအာင္ မင္းနဲ႕ ငါပဲက်န္ေတာ့တယ္”

“ေအာင္မာ ငါ့မွာမ်ားေပါလို႔ ၊ ခုေခါင္းညိမ့္ ခုရတယ္ ၊ အိမ္ကသေဘာတူတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ” က်ေတာ့္ အသံသည္ ေျခာက္ကပ္၍ မေနသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းပံုရ၏ ။ ရည္မြန္သည္ က်ေတာ့္ကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနျပီ က်န္ႏွစ္ေကာင္မွာ တစ္ေသာေသာပြဲက်ေနသည္ ။ “ဘာပဲေျပာေျပာ Sorry ကြာ ငါတို႔က မင္းနဲ႕ စိမ္းခင္မင္မႈကို စခဲေနာက္ခဲ့မိတာေတြကို ေတာင္းပန္ပါသည္ ” ေက်ာ္ျငိမ္းက လူၾကီးဆန္ဆန္ စကားဆို၏ ။ ရည္မြန္ကမူ ခပ္စိမ္းစိမ္းပင္ၾကည့္ေနသည္ ။

က်ေတာ္သည္ေနာက္ဆံုးလက္ က်န္ Tissue ျဖင့္မ်က္ႏွာကို သုတ္လိုက္ကာ ေခါင္းညိမ့္ျပသည္ ။ စားေနက် Tom Yang သည္သည္ေန႔တြင္မွ ထူး၍ စပ္လွသည္ ။

+++++

ေန႕လည္စာစားျပီးေနာက္ က်ေတာ္တို႕အားလံုးအတန္းမတူေတာ့၍ မိမိသက္ဆိုင္ရာအတန္းမ်ားသို႕ သြားၾကရသည္ ။ ေက်ာင္း စာအုပ္မ်ားလည္း မ၀ယ္ျဖစ္ေတာ့ ။ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္တြင္ ရည္မြန္ႏွင့္ အတန္းတူသည္ ။ ရည္မြန္သည္ တစ္ေန႕လံုး က်ေတာ့္ကို စကားတစ္လံုးမွ မေျပာ ။ က်ေတာ္ကလည္း ေတြးကာ ေငးငိုင္ေနမိေတာ့ ေနာက္ဆံုး တစ္ခ်ိန္ျပီးသည္အထိ စကားလံုး၀မေျပာျဖစ္ခဲ့ၾက ။ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပီးေတာ့ က်ေတာ္ႏွင့္ရည္မြန္ ျပန္ခဲ့ၾကသည္ ။ ပထမေန႔မို႕ ေက်ာင္းသည္လူ စည္ကားေနသည္ ။ ကားဂိတ္တြင္လည္း လူေတြအမ်ားသည္ ။ ရည္မြန္သည္ က်ေတာ္ကို တမ်ိဳးတစ္မည္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ ဟုထင္ကာလွည့္ ၾကည့္လုိက္ကာ အသက္မပါသလို ျပံဳးျပလိုက္သည္ ။

“ေ၀ေအာင္ နင္ငါ့ကို ခင္တယ္လို႔ေျပာဖူးတယ္ေနာ္ ။ ငါနင္႔ဆီက တစ္ခုခုၾကားျခင္တယ္ ။ အေျဖတစ္ခု တိတိက်က်ေပါ့ ။ နင္ စိမ္းကို ခ်စ္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား ဟင္ ။ မညာနဲ႔ေနာ္ ။ ငါနင္တို႔အေၾကာင္းကို ဟိုေကာင္ေတြလို တစ္ခါမွ စပ္စပ္စုစု မေမးဖူးဘူး ။ ဒါေပမယ္ ငါဟာ စိမ္းနဲ႔ေရာ နင္နဲ႔ပါရင္ႏွီးေတာ့ ငါသိသင့္သေလာက္ သိပါတယ္ ၊ ငါနင့္မ်က္လံုးေတြကို အရင္ကတည္းကျမင္တတ္ခဲ့တယ္ ။ အထူးအျဖင့္ ငါ့လို ခ်စ္သူရွိတဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အတြက္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ မၾကည့္ကို သာမန္ထက္နားလည္ႏိုင္တယ္ ။ ေျပာစမ္းပါ နင္ စိမ္းကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား ။ ဒါနဲ႔ေတာင္ …”

က်ေတာ္သည္ ရည္မြန္႕ကို စိုက္ ၍ၾကည့္ေနသည့္တိုင္ ျမင္ကြင္းသည္ေ၀၀ါးေနသည္ ။ က်ေတာ္သည္ သူငယ္ခ်င္း အေပၚ ရိုးသားခ်င္ပါသည္ ။ သို႕ေသာ္ ေခါင္းညိမ့္ျပဖို႕ ၾကိဳးစားသည့္တိုင္ ဇက္ကခိုင္ရွာပါသည္ ။

“ေဟာ ဟိုမွာ ကားလာေနျပီ ရည္မြန္ ။ က်ေတာ္သြားေတာ့မယ္ ” .. က်ေတာ့္အသံေတြ တုန္ေနမွာ ေသခ်ာပါသည္ ။ ရည္မြန္ ေခါင္းညိမ့္ျပသလာ း ? သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရပါ ။

ေနာက္ေမွာင္စျပဳေသာေကာင္းကင္၀ယ္ ေငြၾကယ္တစ္ပြင့္တစ္ေလကိုေသာ္မွ မျမင္ရပါ ။

+++++

ေကာင္းကင္တြင္နက္ ေမွာင္စျပဳေသာ အခုလို အခ်ိန္သို႕ေရာက္ျပီဆိုပါလွ်င္ ေန႕အခါ ငံုေနေသာ ညေမႊးပန္းမ်ား ပြင့္အာစျပဴလာေပေတာ့မည္ ။သို႕ေပမယ္ ပန္ဆင္သူ ေမွ်ာ္လင့္သည့္ ေန႕အခ်ိန္မွာေတာ့ ငံု၍ သာေနကာ ၊ ပန္သူမဲ့ျပီျဖစ္ေသာ ညည့္ဦးယံမွ ပြင့္သည့္ အငံုပန္းသည္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ အတြက္မွ အဖိုးမတန္ပါေခ် ။ ။

ေအာင္ျဖိဳး
( ၂၈ ၊ June ၊ 2008 – 11: 45am)

6 comments:

kay said...

ေအာင္ျဖိဳးေရ- မေမျငိမ္းေျပာသလို..ဇတ္ေကာင္က..ေပ်ာ့သလား..ေတြေ၀ သလား ေတာ့မသိ။ ဒါကေတာ့..လူ တကိုယ္ ..စိတ္တမ်ိဳးစီ ကိုး။
ေျပာခ်င္တာကေတာ့..တကယ္ အဆင့္မီ တဲ့..၀တၱဳေကာင္း ေလး ေတြပါပဲ။ ရသ ေတြ ရွားေန တဲ့ ေခတ္ ၾကီး မွာ.. ရသ ေတြ႕သြားတယ္။

ခင္မင္လ်က္-
ေအာ္..မွတ္ခ်က္ အတြက္ ေက်းဇူး..
ေျပာဖို႕ေမ့ေတာ့မလို႕-

Anonymous said...

ကိုေအာင္ျဖိဳးေရ တခါတေလ အငံုပန္းေလးမပြင့္ဘဲေၾကြသြားရတတ္တယ္ ပန္းဆိုတာပြင့္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဗ်တ္ကနဲပြင့္လို႔ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ သူ႕မွာလဲ သူ႕အေလ်ာက္လိုအပ္ခ်က္ ျပည့္စံုဖို႕ေစာင့္ရတတ္တာမ်ိဳးဆုိေတာ့ မျပည့္စံုခင္ေၾကြသြားရတတ္တာမ်ိဳးဆိုေတာ့ ေၾသာ္ ခံစားရေအာင္လည္းေရးတတ္တယ္...ဒီညေတာ့ အိပ္ႏိုင္မယ္မထင္ေတာ့ဘူး....

Aung Phyoe said...

ေက်းဇူးပဲ မေကေရ ...
အမစကားေၾကာင့္ ဆက္ေရးဖို႕အားေတြေပၚလာျပီ ။
ဟုတ္ကဲ့ Comments မခ်ျဖစ္ေပမယ္ အမ အသစ္တင္တိုင္း ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ ...

ကို YTU ေရ ..
က်ေတာ္ေျပာခ်င္တာနဲ႕ အစ္ကို႕ Comments နည့္ကြက္တိ ... ဟုတ္ပါရဲ့ .
"အခ်စ္ဆိုတဲ့ ပန္းဟာလည္းသူ႕အေလ်ာက္လိုအပ္ခ်က္ ျပည့္စံုဖို႕ေစာင့္ရတတ္တာမ်ိဳးဆုိေတာ့ မျပည့္စံုခင္ေၾကြသြားရတတ္တယ္ " တဲ့ .. ေကာင္းလိုက္တဲ့ စကားေလး ,
ေက်းဇူး ...

ေမျငိမ္း said...

တကယ္ေတာ့ အဲဒီပန္းေလးက ပြင့္ခ်ိန္မတန္ခဲ့တာ.. ဒါမွမဟုတ္..ပြင့္ဖို႔ အားမျပည့္ခဲ့တာ..။ တကယ္သာ အားရွိခဲ့ရင္.. မပြင့္ဘဲကို မေနႏိုင္...။ အဲလိုပဲ ထင္ပါတယ္..။

ခင္မင္းေဇာ္ said...

တကယ္ပဲ စိမ္းကလည္း ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ေစာင့္ရမယ္ေလ။ အခ်စ္မွာ ထိန္းသိမ္းႏုိင္စြမ္းရွိတာလဲ အင္အားတခုပဲဟာ။ ေက်ာင္းမၿပီးေသး ဘ၀မွာ ဘာမွ မျပည့္စံုေသးခ်ိန္မွာ ဒီတုိင္းၾကည့္ေနရတဲ့ ဘ၀ေလးပဲ မဟုတ္လား။ တကယ္ဆို ဒီဇာတ္မွာ စိမ္းကအခရာပါ။ ေနာင္တ ရစရာမွ မဟုတ္ပဲကြယ္။ ေအာင္ေ၀က ေပ်ာ့ညံ့သူမဟုတ္ဖူးလို႕ ခံစားရသကြဲ႕။

အိတာ said...

ဟိုေနရာေလးကိုေတာ့ေရလည္ခိုက္တယ္ဟ...

ဘ၀မွာ ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြရယ္ ဖြင့္မေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ ခ်စ္ရမယ့္ ခ်စ္သူတစ္ဦး ရွိရင္ ျပည့္စံုျပီ၊၊

အဲဒါေလးမိုက္တယ္...:D