အလြန္
မိလြင္ …
ခုခ်ိန္မွာငါ့စာကိုရရင္ ရုတ္တရက္အံ့ၾသသြားမယ့္ နင့္မ်က္ႏွာကို ခုထဲက ၾကိဳျမင္ထားမိတယ္.. ။ ငါ့ဆီက စာလာမယ္လို႕ နင္ေမွ်ာ္လင့္ထားမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္ .. ေတာ္ၾကာ နင့္ရည္းစားဆီကလားလို႔ ထင္လို႔ အေျပးအလႊား အလာ စာအိတ္ေပၚက ငါ့နာမည္ကိုျမင္ရင္ နင္ေတာ္ေတာ္ ေအာင့္သြားမွာဘဲ .. ။ ဒါေပမယ့္ သည္စာကို နင္ဖတ္ခ်င္မယ္ဆိုတာ ငါယံုတယ္ .. နင္နဲ႕ ငါက အရင္ငယ္ငယ္တုန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြေလ ပိုပိုလိုလိုေျပာရရင္ ငါတို႕တေတြ ကိုယ္စီဗိုက္ထဲမွာ ေနကတည္းက ေတြ႕ၾကတယ္ဆို ရင္ ဘယ္သူယံုမွာလည္းေနာ္ …. ။
ဒါေပမယ့္ နင္နဲ႕ငါ သူငယ္ခ်င္းစျဖစ္ေတာ့ ၇ တန္းႏွစ္မွာ… အရင္တုန္းကတည္းက သိဖူးတယ္လို႕လည္း အဆက္အသြယ္မရွိၾကေတာ့ စေတြ႕ေတြ႕ ခ်င္းသိပ္အေစးမကပ္ၾကပါဘူး … ေနာက္နင္ေရာငါေရာ တနဂၤေႏြပီပီ စိတ္ေကာက္တတ္ၾကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာဆို ေအာ္ေၾကာလန္ေပါ့ ေနာက္မွ နင္တို႕တေတြ အားလံုးနဲ႕ ခင္သြားၾကတာ …
ငါတို႕မိဘေတြ အရင္ကတည္းက သိၾကတယ္ဆိုတာ ေတာ့ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာမွသိတာ ..အဲသည္ေန႔ က က်ဴရွင္ကို ငါ့အေဖလိုက္ပို႔တယ္ …အဲ နင့္အေဖကလည္း နင့္ကိုလိုက္ပို႔ေတာ့မွ သူတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ေတြ႕ၾကတာေလ… ။ သူတို႕တေတြေျပာၾကမွ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါတို႕ဆီနင္တို႕လာလည္တာ ေရးေရးမွတ္မိတယ္ ။ ငါကလည္း ငယ္ငယ္ .. နင္ကလည္းငယ္ငယ္ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေတာင္မမွတ္မိၾကပါဘူးဟာ … ေနာ္ ။ .. အဲသည္တုန္းက ငါတို႔ က အညာမွာဘဲ ေနၾကတုန္း နင့္အေဖတို႕က ထြန္တုံးပိတ္ခ်ိန္အမွီ ေရႊစည္းခံုဘုရားပြဲကို လာၾကတာဆို .. တို႔ဆီကေန ေညာင္ဦးကို သေဘၤာနဲ႕ အတူသြားၾကတာေတာ့ မွတ္မိပါရဲ့။ နင့္တို႔ကိုေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး .. ငယ္ငယ္တုန္းဆိုေတာ့ ေရႊစည္ခံုအညာဘုရားပြဲမွာ ေပ်ာ္ၾကတယ္ဆိုတာပဲမွတ္မိတယ္ … အဲသည္တုန္းက အေဖ .. အေမရယ္ အဘြားရယ္နဲ႕သြားၾကတာဆိုေတာ့ အရုပ္ေတြ အုိးပုတ္ေတြ အဝတ္အစားေတြရယ္ တနင့္တပိုးဝယ္လာတာဘဲ ၊ မွတ္မွတ္ရရ နင့္က ေလမႈတ္လို႕ရတဲ့ ပလတ္စတစ္ေကာင္မေလးရုပ္ၾကီးဝယ္လာတယ္ … ဘာလိုမွတ္မိတာလည္းဆိုေတာ့ ငါကအဲသည္တုန္းက မိန္းမလိုမိန္းမရ အဲသည္လိုအရုပ္ကိုလိုခ်င္ေနလို႔ဟ …. ။ ဒါပါပဲ .. ။
အေဖတို႔ အေမတို႕ အဲသည္အေၾကာင္းကိုေျပာရင္းကမွ နင္နဲ႔ငါ သိခဲ့ၾကမွန္း မွတ္မိတာ .. နည္းနည္းေတာ့ ပိုခင္သြားသလိုပဲ ေနာ္ ၊ … သိလား နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ ငါတို႕ကိုမိဘခ်င္းမွန္းထားတယ္ဆို ျပီးစၾကေသးတယ္ေလ .. ဟားဟား … နင္နဲ႕ငါက ရည္းစားလည္းမျဖစ္ခဲ့ေပါင္… ေရစက္မပါလို႔ေပါ့ေနာ္ .. ႏို႔မို႕ဆို … ! ေဟ့ မိလြင္ နင္ရယ္ေနျပီမဟုတ္လား …. သိတာေပါ့ ငါတို႕ကို စၾကရင္ တို႕ သိပ္ရယ္ခ်င္တာဘဲ ေနာ္
အဲသည္တုန္းက …. အေဖတို႕တေတြ ျပန္ေတြ႔ၾကေတာ့ သူတို႕အလုပ္အတူတူလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အေၾကာင္းေျပာၾကတယ္ … နင္အေဖက အခုေတာ့ ကမ္းလြန္ေရနံမွာတဲ့ ၊ ေဒၚလာနဲ႕ ရတယ္ဆိုလားေျပာၾကတာေတာ့ၾကားတယ္ … ငါတို႔ကေတာ့ အဲသည္တုန္းက သိပ္အဆင္မေျပဘူးေလ … ဆည္ေျမာင္းမွာဆိုေပမယ့္ သူမ်ားအရာရွိေတြကားစီးႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အေဖ့မွာ ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႕ဘဲ …ငါတို႔မွာ အဘြားဆံုးသြားလို႕ မိသားစုကလည္း ေလးေယာက္ဘဲဆိုေတာ့ လူတန္းေစ့ေတာ့ေနရပါတယ္ … ၊ ဒါေပမယ့္ အေဖကေတာ့ နင့္အေဖကိုေျပာေလရဲ့ ကေလးေတြေရွ႕ေရးကရွိေသးတယ္တဲ့ … ကိုယ့္အေမေလာဘနည္းသေလာက္ ၊ရိုးသေလာက္ အေဖကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိတယ္ ၊ ၾကံေရဖန္ေရလည္းရွိတယ္ … ၊ အရင္တခါက အေဖ သူ႕အထက္အရာရွိနဲ႕ ျပႆနာတတ္ဖူးတာရယ္ ေနာက္ေနရာေကာင္းရေအာင္ ေငြနဲ႔ မလိုက္ႏိုင္တာရယ္ေၾကာင့္ အခြင့္အေရး မရႏိုင္တာရယ္လို႕ တစ္ခါတစ္ေလ မူးရင္ေျပာတတ္ရဲ့ … ။ မိလြင္ သိသလို ကိုယ့္အေမကေတာ့ ရိုးတယ္ေလ .. အေမမို႔ မေျပာသာေပမယ့္ လည္လည္ဝယ္မရွိတာေတာ့ အမွန္ဘဲ .. ။
သည္လိုပါဘဲေလ …မိဘေတြက သားသမီးေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထားတတ္ၾကတာ သဘာဝေပမယ့္ သည့္အတြက္သားသမီးေတြ နာက်င္ခံစား ၾကရတာဟာ သူတို႕အနာဂတ္ေကာင္းေစခ်င္လို႕ပါဗ်ာ ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႕ ေက်ပ်က္သြားလိမ့္မယ္ ။ နင့္မွာလည္း ခံစားခ်က္ရွိတာ ငါသိတာေပါ့ … ငါတို႔က အက်ိဳးေပးလည္းဆင္ၾကတယ္ဟာ ..ေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႕ ေက်ာင္းတတ္ေနတုန္း သံုးႏွစ္ေလာက္မွာ အပူအပင္ကင္းကင္းေပ်ာ္ၾကရတာေတာ့ အမွန္ဘဲေပါ့ … ။ အဲသည္တုန္းက ငါ့ကိုလည္း အေဖကသူလို ခ်င္သလိုရိုက္သြင္း … နင့္ကိုလည္းနင့္မိဘက ေဆးေက်ာင္းတတ္ကိုတက္ရမယ္ဆိုျပီး ဘယ္လိုဘဲ ဖိအားေပးေပး ငါ့တို႕တေတြအားလံုး ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့နဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကဘူးတယ္ေနာ္ … ။ အဲသည္တုန္းက ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုတာ စာစီစာကံုးေခါင္းစဥ္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း စေကာင္းေနာက္ ေကာင္းယံု သက္သက္ေလာက္သာ သေဘာထားၾကတာမဟုတ္လား … ။ အဲသည္လို အခ်င္းခ်င္းေတြၾကားမွာမွ ငါခိုင္ေလးကို စသိခဲ့တာ …ေလ ။ ဟုတ္တယ္ ငါ့ဘဝမွာ ခိုင္ေလးက ပထမဆံုးေတြ႕ဖူးတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးတဲ့ မိန္းကေလးဘဲ … ။ ေနာက္ ရည္မွန္းခ်က္ရဲ့တန္ဖိုးနဲ႔ ေပးဆပ္ရမႈေတြကိုေရာ သိေစခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးေပါ့ … ။
ခိုင္ေလး တို႔ေက်ာင္းကိုေျပာင္းလာတဲ့ ေန႔ကို ရက္စြဲကအစ မွတ္မိေနတယ္လို႔ ငါေျပာရင္ နင္ဟားမွာမဟုတ္လား … ဟုတ္တယ္ေလ အမွန္ကေတာ့ အဲသည္တုန္းက မွတ္မိတာမဟုတ္ပါဘူး … ။ သူ႕ကိုမွ သတိမထားမိေသးတာ … ေနာက္ခင္လာမွ သူ႔ကိုေမးၾကည့္တာ … နင္ ဘယ္တုန္းက ေျပာင္းလာတာလဲလို႔ .. ေပါ့ ။ ခိုင္ေလး ငါတို႕က်ဴရွင္ေရာက္လာမွ သူနဲ႔တို႕စခင္တာေလ .. သူကနင္တို႕လို ပုံတုန္းေတြၾကားမွာ နည္းနည္းပဲမ်ားတယ္ေနာ္ …. ။ စာေတာ္တယ္လို႔လည္း နာမည္ၾကီး … ပဲလည္းမ်ားေပမယ့္ သူ႕ကိုလိုက္တဲ့ ေကာင္ေတြကေတာ့ သိပ္မမ်ားဘူးေလ ..ဘယ္နယ္ခိုင္ေလးက ေခ်ာမွမေခ်ာတာ .. သာမန္ပါဘဲ ၊ ငါအမွန္အတိုင္းေျပာရင္ သူကို စြဲလန္းမိတာ ရုပ္ရည္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး …. ( ေျပာလို႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး နင္သာျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ဆို သူ႔ထက္ပိုေခ်ာတယ္ ဟ… ဟ… ) အဲသည္တုန္းက မေျပာတတ္ေပမယ့္ ခုထင္တာေတာ့ သူ႕စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ဘဲ အဲသည္အရာကိုျမတ္ႏိုးစရာလို႕ ငါ့စိတ္ကလက္ခံ သြားလို႔ပဲ .. ၊ စိတ္ေပ်ာ့တဲ့ ေယာက်္ားေလးေတြက ခပ္ထက္ထက္မိန္းကေလးေတြကို သေဘာက်တတ္တယ္ဟ မွတ္ထားဦး ။ သူက တစ္ခါတစ္ခါ ငါ့ကို သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ေတြ အေၾကာင္းေျပာတတ္တယ္ ၾကားစကေတာ့ အေတာ္ၾကြားတဲ့ မိန္းကေလးပဲလို႔ … ဘယ္ႏွယ့္ .. ငါတို႕ အခ်င္းခ်င္းဆို သည္လိုမ်ိဳးမွမေျပာတတ္ၾကတာ .. ။ သူ႕ရည္မွန္းခ်က္ေတြကလည္း ဟဲဗီးၾကီးေတြ အၾကီးၾကီးေတြဟ ၊ .. တစ္ခါတစ္ခါဆိုရင္ နင္သည္လို တစ္ေန႔ ျဖစ္ကိုျဖစ္မယ္လို႔ထင္လားလို႕ ငါသူ႔ကို ေမးၾကည့္ခ်င္သား .. ဒါေပမယ့္ မေမးျဖစ္ခဲ့ဘူး ။
နင္သိတဲ့အတိုင္းဘဲ ငါ ၉ တန္းႏွစ္စမွာ ငါ့အေဖ ႏိုင္ငံျခားကိုထြက္သြားတယ္ .. အစိုးရဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္အတြက္ Passport ရဖို႔ မလြယ္ေတာ့ အေဖကသူ႕သက္ဆိုင္ရာေတြကို ပတ္သက္သလို ၾကည့္ေပးရင္းနဲ႔ သူနည္းသူ႕ဟန္နဲ႔ ရေအာင္ထြက္သြားတာ .. ငါကသာ မသိလို႕ သူ႔အသိေတြလည္း သည္လိုဘဲျဖစ္သလိုထြက္ၾကတာတဲ့ . စင္ကာပူဆို သည္တုန္းက သိပ္ကိုအလုပ္အကိုင္ရလြယ္တယ္လို႔နာမည္ၾကီးတာေပါ့ … အေဖ့သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ ကလည္းရွိေတာ့ အေဖကေတာ့ သူတို႕ကိုအားကိုအဆက္အသြယ္လုပ္လို႕ သည္ကို စြန္႔ျပီးထြက္သြားခဲ့တယ္ .. အေဖ မသြားခင္ ငါတို႔ေမာင္ႏွမကိုေျပာတယ္ စာၾကိဳးစားဖို႕နဲ႕ … ငါတို႔ကို မၾကာခင္ဟိုကိုေခၚႏိုင္ဖို႕ သူၾကိဳးစားမယ့္အေၾကာင္း … ေနာက္ သူ႕လိုမျဖစ္ေအာင္ ဟိုမွာပညာ သင္ႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကလို႔လည္းေျပာတယ္ … ။ အဲသည္ညက အေဖေျပာတာေတြေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲဟာ ငါလည္း ဝမ္းနည္းနည္းနဲ႔ဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့မမွတ္မိပါဘူး ..အေဖနဲ႕မတည့္ေပမယ့္ သည္လိုခြဲရမယ္ဆိုေတာ့ ဝမ္းနည္းသား .. ဟ အေမနဲ႕ညီမေလးကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႕ေပါ့ဟာ … ။ အေဖကို လိုက္ပို႔ေတာ့ ရန္ကုန္ကိုအေမဘဲလိုက္သြားတယ္ …သူမ်ားေတြလို အေပ်ာ္ခရီးထြက္တာ ၊ ပညာေတာ္သင္သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ခပ္ကုပ္ကုပ္ပဲေပါ့ … တဲ့ ၊ ျပန္လာေတာ့ အေမကေျပာရွာတယ္ ရန္ကုန္ဆိုတာ သူတို႕အရင္ေက်ာင္းတတ္တုန္းကလိုမဟုတ္ဘူးတဲ့ လူေတြဆိုလည္းျပန္လန္ေနၾကတာပဲတဲ့ ၊ တိုက္ေတြ ကားေတြ ဆိုလည္းဟီးေနတာပဲတဲ့… အေမ့ကို ၾကည့္ရတာ အနာဂတ္အတြက္ ေပ်ာ္ေနရွာပံုပဲ …. တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ငါ့သားသမီးေတြလည္း သူတို႔လို လူတန္းေစ့ျဖစ္ရမယ္ဟဲ့ ဆိုတဲ့ အံု႕ပုန္းေပ်ာ္ေလးနဲ႔ ေနမွာေပါ့… ။ လူတိုင္းမွာ သဘာဝကေပးထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအင္တစ္ခုရွိတယ္ဆို နင္ယံုမလား မိလြင္ … အဲဒါကေတာ့ အနာဂတ္ကို တင္ၾကိဳျမင္ခြင့္မရွိျခင္းပဲ … ။
အဲသည္စြမ္းအားကို သံုးျပီး ငါတို႕တေတြေပ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ္ .. နင့္မိဘေတြက နင္ေဆးေက်ာင္းမရရင္ ေက်ာင္းဆက္မထားဘူးေျပာတုန္းက နင္ငိုတာမွတ္မိေသးလားမိလြင္ ။ အဲသည္တုန္းက နင္ေျပာတယ္ေလ ငါတို႕ ေပ်ာ္ရမယ္ဆိုတာ ၂ ႏွစ္ေလာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္လို႔ … ဒါေပမယ့္ အဲသည္တုန္းက အားလံုးရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ အားလံုးေဆးေက်ာင္းမွာျပန္ေတြ႔ၾကမွာပါလို႔ ေျပာလိုက္မိၾကတယ္ … ဟုတ္တယ္ေလ စိတ္ကူးယဥ္ႏိုင္ၾကတုန္းမွာ တို႔လို နယ္ကေက်ာင္းသားတိုင္းရဲ့ အိပ္မက္ကေဆးေက်ာင္းပဲေပါ့ … ေဆးေက်ာင္းတက္ .. ဆရာဝန္ၾကီးလုပ္ …ေနာက္…… ေသခ်ာတာက ငါတို႔အားလံုးသည္ထက္ပိုျပီး မေတြးတတ္ခဲ့ၾကတာပဲ . ။ မွတ္မွတ္ရရ အဲသည္ေနာက္ ငါ့ကို ခိုင္ေလးကေတာ့ေျပာတယ္ သူကေတာ့ M.B.B.S နဲ႕မေက်နပ္ဘူးတဲ့ ဘာမွလည္းလုပ္လို႔မရမွာ မဟုတ္ေတာ့….. ေနာက္ထပ္ ႏုိင္ငံျခားက ဘြဲ႕တစ္ခုခုရမွ ေက်နပ္မယ္တဲ့ … သိတဲ့အတိုင္းဘဲကြာ .. သူကေတာ့ ..အဲသည္ကတည္းက .. ။
သည့္ေနာက္မွာ အရင္ကထက္ငါတို႔ အဆင္ပိုေျပလာတာအမွန္ပဲ .. အေမရဲ့အျပံဳးေတြ ၊ ညီမေလးရဲ့ ေတာက္ေတာက္ပပေလးေတြဟာ အရင္ကထက္ပိုလာတာေတာ့အမွန္ .. ၊ ၁၀တန္းမွာ ကိုယ့္ကို ဝိုင္းထားေပးမယ္ .. Guide ငွားေပးမယ္လို႔လည္း အဲသည္တုန္း အေမက ေျပာေသးတယ္ .. အေဖကလည္း တစ္လတစ္ခါေလာက္စာေရးတယ္ အေဖ့ဆီစာျပန္မယ္ဆို သံုးတန္းအရြယ္ ညီမေလးက ဖြဲ႔ဖြဲ႕ႏြဲ႔ႏြဲ႔ ကိုေရးေတာ့တာပဲ … အေဖကလည္း အလုပ္ရတဲ့အေၾကာင္း ၊ ေနထိုင္ခြင့္မက်ခင္ လုပ္ခနည္းေသးတဲ့အေၾကာင္း ၊ ေနာက္ငါတို႕ကို စာၾကိဳးစားဖို႕အေၾကာင္းေတြမွာ ရွာတယ္ … ၊ ငါေလ အဲသည္တုန္းက အေဖ့ကို သနားလည္းသနားမိတယ္ … အားလည္းကိုးတယ္ .. ေနာက္ေတာ့ ပိုျပီးေတာ့လည္း ခ်စ္သြားတယ္ နင္သိလား … ဟုတ္တယ္ အရင္ကတည္းက အေဖနဲ႕သား သိပ္အေရာမဝင္ေပမယ့္ အေဖ့ကို ငါခ်စ္တာေပါ့ … ၊ ဒါေပမယ့္ နင္သိလား ခုခ်ိန္အထိ ငါအေဖ့ကို ခ်စ္တယ္လို႕ ပါးစပ္ကဖြင့္မေျပာဘူးေသးဘူး … ၊ အေဖၾကားရင္လည္း ငါေျပာတာကို ယံုမွယံုပါ့မလားဟာ … နင္မိဘေတြနဲ႕ေရာအဆင္ေျပလား .. မိလြင္ ..
ဆရာမ မစႏၵာရဲ့ "ကြက္လပ္ကေလးျဖည့္ေပးပါ" ကိုဖတ္ျပီး အလတ္ျဖစ္ရတာမေကာင္းဘူးလို႔ နင္ေျပာဘူးတယ္ေနာ္ မိလြင္ .. နင့္မိဘေတြက သူတို႕သမီးၾကီးေတာ့ခ်စ္တယ္ အငယ္ေလးကိုက် သည္းတယ္ .. နင့္ကိုေတာ့မခ်စ္ဘူးတဲ့ …သည္အေတြးက ရင့္က်က္လာတာနဲ႕အမွ် ေမွးမွိန္သြားမွာပါ ဟာ ..မဟုတ္ဘူးလား …. ဒါေပမယ့္ အဲသည္တုန္းက နင္သိပ္ခံစားရတယ္ဆိုတာ ငါနားလည္ပါတယ္ … “သူ႕သမီးအၾကီးမလို ေဆးေက်ာင္းမရရင္ ငါ့ကိုေက်ာင္းဆက္မထားဘူးတဲ့ ဟယ္” လို႕ နင္ေျပာခဲ့တာကို ငါဘယ္လိုေမ့မွာလဲ …
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘဝမွာ ၁၀ တန္းက ေရွ႕ေရးကို အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာမို႔ အေရးၾကီးတယ္ဆိုတာ တို႔ေတြအားလံုးစြဲထားရတယ္ … ဘယ္လိုၾကိဳးစားရမွာလည္း…. အေကာင္းဆံုးဆရာမ ေတြဆီမွာ က်ဴရွင္ယူ … ေနာက္ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ Guide ေခၚ တစ္ေန႕တေန႔စာေတြကုန္းက်က္ သည္လိုနဲ႕စာေမးပြဲမွာ အမွတ္အမ်ားဆံုးရေအာင္ေျဖ သည္လိုမဟုတ္လား …. တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဘဝဆိုတာၾကီးကို စတိုက္ဖို႕တို႕တေတြ ျပင္ဆင္ၾကတာလို႔မ်ား ရိပ္မိခဲ့ရင္ သိပ္ရယ္ဖို႔ေကာင္းမွာပဲ … တို႕တေတြ အားလံုးပင္ပန္းၾကတယ္ ဒါေပမယ့္..အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ငါေလ အဲသည္ႏွစ္မွာအေပ်ာ္ဆံုးပဲ .. ခိုင္ေလးေၾကာင့္လည္းပါတာေပါ့ .. ငါတို႔အိမ္အေျခအေနအရလည္းပါတာေပါ့ … ဘာပဲေျပာေျပာမိသားစု တစ္ခုဟာ ျပည့္ျပည့္စံုစံုေနႏိုင္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မယ္ … မဟုတ္လား … ။ သည္အတြင္းမွာ အေဖ့ဆီကဖုန္းေတြေရာ ၊ စာေတြပါ ငါဂရုမစိုက္မိေတာ့ဘူး … အေဖလည္း ဟိုမွာ ၂ ႏွစ္နီးပါးရွိျပီေလ .. ျပန္လာဖို႔ေတာ့ မေသခ်ာေသးဘူး …. စာေမးပြဲျပီးရင္ ငါတို႔ကို အလည္ေခၚလိမ့္မယ္.. သည္လို ငါလည္ၾကြားလို႕႔ ေကာင္းတုန္းအခ်ိန္ေပါ့ မိလြင္ရယ္ … ။
၁၀တန္းေျဖျပီးတဲ့ ေန႔မွာ ခိုင္ေလးနဲ႕ငါ အျပင္သြားတယ္ … ငါသြားေနက် စာအုပ္ဆိုင္ကိုပါ .. ၊ စာအုပ္ေတြဝယ္ျပီး ခိုင္ေလးနဲ႕ မုန္႕ဟင္းခါးစားရင္း ငါ အေဖ့ဆီကိုလိုက္သြားရမယ့္အေၾကာင္းေျပာျဖစ္တယ္ .. ။ ငါအေနနဲ႔ဆို ဟိုကိုေက်ာင္းသြားတတ္ၾကတဲ့ပံုစံနဲ႔ ခိုင္ေလးကို သူ႔မိသားစုကထားႏိုင္ပါတယ္ဟာ … ဒါေပမယ့္ ခိုင္ေလးက ျငင္းတယ္ …သူက ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္တာတဲ့ .. ဝါသနာအရမဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းတတ္ႏိုင္ဖို႔ ရရာလိုင္းတစ္ခုခုကုိ ယူရတဲ့ အလုပ္ကိုမလုပ္ခ်င္ဘူးတဲ့ … ။ သူကလည္း ငါကို သည္မွာဘဲေနဖို႕ေျပာတယ္ .. ဒါေပမယ့္ မိလြင္ရယ္ ငါက Bio လည္းဝါသနာမပါ … ေနာက္ အေဖ့ကိုလည္းမလြန္ဆန္ရဲပါဘူး … ။ ခိုင္ေလးကေတာ့ သူဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ သူသိတယ္တဲ့ သိတဲ့အတိုင္းလည္းျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္တဲ့ .. ေနာက္ငါ့ကိုလည္း ၾကိဳးစားဖို႕ေျပာတယ္ … သူေနာက္ဆံုးေျပာသြားတဲ့ စကားကို ငါခုထိၾကားေယာင္တုန္းပဲ မိလြင္ … သူငါ့ကို သံေယာဇဥ္ေတာ့ရွိတယ္ ဒါေပမယ့္ သူက ငါ့လိုေတာ့ စိတ္ကူးမယဥ္တတ္ဘူးတဲ့ … ၊ ဝန္ခံ ရရင္ အဲသည္တုန္းက သည္စကားရဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ငါနားမလည္မိခဲ့ဘူးဟာ ……
ေနာက္ေတာ့ ငါသင္တန္းေတြတက္ဖို႕ သားအမိတေတြ ရန္ကုန္ကိုေျပာင္းဖို႕ျပင္ဆင္ၾကတုန္းမွာ ငါ့အတြက္လံုးဝ မထင္မွတ္ထားတဲ့ သတင္းတစ္ခု ၾကားခဲ့တယ္ … ။ နင္တို႔လည္းၾကားမွာေပါ့ … ငါ့ဘဝ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အားလံုးကို ျဖိဳခြဲခဲ့တဲ့သတင္းတစ္ခု …. ဟုတ္တယ္ ငါျပန္မေျပာခ်င္ဆံုး သတင္းတစ္ခုေပါ့ဟာ .. ငါ့အေဖဟိုႏိုင္ငံမွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ယူလိုက္ရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေလ… ။ သည္သတင္းကိုၾကားၾကားခ်င္း ငါအေမ့ကို မၾကည့္ရဲေလာက္ေအာင္ သနားသြားတယ္ .. ။ ေနာက္ ငါ့အေဖ … ။
အသက္ ၄၀ ေက်ာ္တက္ၾကြဖ်တ္လတ္ဆဲ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အတြက္ မိန္းမတစ္ေယာက္ေယာက္ ရဲ့ ရင္ခြင္ဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးပါသတဲ့လဲ မိလြင္ရယ္ … ကိုယ္နဲ႕ ၁၅ ႏွစ္ ေက်ာ္ေပါင္းသင္းခဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ ၊ ေနာက္ကိုယ့္ရင္က သားသမီးေတြရဲ့ အျပံဳးေတြ၊ အသည္းႏွလံုး ေတြ ၊ ယံုၾကည္မႈေတြကို စေတးရေလာက္ေအာင္ အေရးပါသတဲ့လား …. သည္ေမးခြန္းေတြ စြဲခ်က္ေတြၾကားမွာ ငါျပိဳလဲခဲ့ရတယ္ မိလြင္ … ရန္ကုန္အေျပာင္းမွာ နင္တို႕ကို ႏႈတ္ဆက္မသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ငါရွက္လည္း ရွက္ခဲ့ရတယ္ …
ငါဘာဆက္လုပ္ရမလဲ … ေက်ာင္းဆက္တက္ရမလား … ဟိုကိုလိုက္သြားရမလား … အေမနဲ႕ ညီမေလးကို ဘယ္လိုထားခဲ့ရမလဲ .. အေဖကေရာငါတို႕ကို ဆက္ေထာက္ပံ့ဦးမလား … ငါ့အတြက္ အရာရာက မေရမရာနဲ႕ အေျဖမယ့္ေနတယ္ … ။
ငါ့ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ ဂုဏ္ထူးသံုးဘာသာပါတယ္ေလ ( ၾကြားတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ မိလြင္) ေနာက္တစ္ေန႔ အေစာၾကီးအေမအျပင္သြားတယ္ ….. ညေနေလာက္က်မွ ျပန္ေရာက္လာျပီးငါ့ကို စကားေျပာတယ္ … အေဖနဲ႕ စကားေျပာခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းရယ္ … ေနာက္ ငါအရင္အစီအစဥ္အတိုင္း ဟိုမွာေက်ာင္းတက္ဖို႔ဆိုတာရယ္ …. ေနာက္ အေဖက သူတို႕သားအမိကို ဆက္ျပီးေထာက္ပံ့မယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းရယ္ … ။ အဲသည္ညက အေမမငိုေပမယ့္ ေၾကကြဲေနတဲ့ အေမ့မ်က္လံုးေတြကို ငါျမင္ေနရတယ္ မိလြင္ … ။ သား .. သမီးေတြ အတြက္ ကိုယ့္အေပၚသစၥာမရွိတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို မာနမတင္းႏိုင္ရွာတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ က်ဆံုးခန္းကို ငါဘယ္လိုၾကည့္ရက္ပါ့မလဲ .. ဒါေပမယ့္ အေမက ငါ့ကို ျငင္းဆိုခြင့္ေတာင္ မေပးခဲ့ဘူး …. ရန္ကုန္မွာ ငါ သင္တန္းေတြကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု စက္ရုပ္တစ္ေကာင္လို လိုက္တတ္ခဲ့ရတယ္ … ငါအတြက္ေပ်ာ္စရာဆိုတာ ခိုင္ေလးဆီကို စာေရး စာျပန္ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြပဲ … ခိုင္ေလးငါ့ကို အားေပးရွာတယ္ ငါ့အေဖကိုမုန္းမသြားဖို႕အေၾကာင္းလည္း ေျပာရွာတယ္ ( ေနာက္မွ နင္တို႕ေျပာလို႔ သိရတာ ခိုင္ေလးအေဖကလည္း မိန္းမဖက္မွာနာမည္ၾကီးပဲဆို … ငါတကယ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္ဟာ …) … ရရာ အေျခအေနမွာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕တဲ့….. ။ ငါအဲသည္စာ ေတြကို ခုထက္ထိ သိမ္ထားတုန္း …. သိလား ။ စိတ္က်ရင္ ျပန္ထုတ္ဖတ္မိတယ္ ... ။
ငါေက်ာင္းရလို႔ ဟိုသြားရမွာ ေသခ်ာေတာ့ အေမက ငါ့ကိုဆံုးမတယ္ .. ေလာကမွာ အရာရာကို အခ်ိန္အေန အခ်ိန္အခါေပးတုန္းမွာယူရတယ္ တဲ့ ေနာက္ လူတိုင္းနဲ႕ သင့္တင့္မွ်တေအာင္ေနတတ္ရတယ္ဆို တဲ့အေၾကာင္းေတြပါ … အေမက လိုရင္းကိုတိုက္ရိုက္ေတာ့ မေျပာႏိုင္ရွာပါဘူး … ငါနဲအတူ စာအိတ္တစ္လံုးထည့္ ေပးလိုက္တယ္ …. ကြာရွင္းျပတ္စဲစာခ်ဳပ္ေပါ့ … ငါ့ကိုလိုက္ပို႔တဲ့ေန႔မွာ မေတြ႕တာၾကာတဲ့အေမ့အျပံဳးကို ငါျပန္ျမင္ခြင့္ရတယ္ … လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္က သည္ေနရာကို သတိရလို႔လား …ဒါမွ မဟုတ္ အသစ္တဖန္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကို အေမေတြ႔လို႕လား … ငါမေမးရက္ခဲ့ဘူး မိလြင္ …. ။ အဲသည္ေန႔က ေလဆိပ္က ဖုန္းနဲ႕ငါ ခိုင္ေလးဆီဖုန္းဆက္တယ္ …. သူကအေဆာင္မွာဆိုေတာ့ ေရွာေရွာရွဴရွဴ ရတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္… ခိုင္ေလးရဲ့ အားေပးစကားကိုနားေထာင္ရင္း ငါမ်က္ရည္က်ခဲ့တယ္ … အဲသည္ အခ်ိန္တုန္းက ေလာကၾကီးကို စိတ္ကူးမယဥ္တတ္ေတာ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ေဝးကြားမႈ ပထမဆံုး သတိထားမိခဲ့လို႔ပါပဲ ….။
ႏိုင္ငံျခားကို ပညာသင္လာၾကတဲ့ လူငယ္ေတြမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳး … ရပ္တည္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳး … အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကတယ္ … ငါကေတာ့ ကံေကာင္းတဲ့ အထဲမွာပါပါတယ္ဟာ … ေနစရာအဆင္သင့္ .. ေနာက္ စားေရးေသာက္ေရးလည္းအဆင္သင့္ … ဒါေပမယ့္ ငါမေပ်ာ္ဘူးမိလြင္ …. အရင္ကထက္ အသားပိုျဖဴျပီး ဝလာတဲ့ ငါ့အေဖကိုလည္း ငါမခင္ေတာ့ဘူး … သူ႕မိန္းမ (သည္လိုပဲေခၚမရေစေတာ့ ဟာ) ကိုလည္း ငါမုန္းတယ္ … ငါ့အေပၚမွာေတာ့ ပ်က္ကြက္ခဲ့တဲ့ ဝတၱရားကိုေခ်တဲ့ အေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖကေကာင္းပါတယ္ … သူမိန္းမကလည္း မဆိုးပါဘူး …. ဒါေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္မွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ က်င္လည္ရတာကိုေတာ့ ငါစိတ္အညစ္ဆံုးပဲမိလြင္ …. ေနာက္အေပါင္းအသင္းလုပ္ရတဲ့သူေတြ … ေလာကမွာ လူေတြအေၾကာင္းနားလည္ေလေလ …ေလာကၾကီးကို စိတ္ကုန္ေလပဲ .. ။ လူေတြကို ႏွိမ္ျပီးေျပာတတ္ ဆက္ဆံတတ္တဲ့လူေတြ .. စိတ္ရင္းနဲ႕ေပါင္းလို႔ မရတဲ့သူေတြ .. ေနာက္ လူကိုေတြ႕ရင္ ေၾကာဖို႔ ၾကံတဲ့သူေတြ နဲ႕ သည္လိုလူေတြၾကားမွာ ငါဘယ္လိုမွ မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူးမိလြင္ … ေနာက္ ေက်ာင္းစာေတြကလည္း ငါ့အတြက္ခက္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမြန္းၾကပ္မႈ နဲ႕စာရင္ေတာ့ မေျပာပေလာက္ပါဘူး … ငါအစေတာ့ ခိုင္ေလးနဲ႕ ဖုန္းဆက္ျဖစ္ .. စာေရးျဖစ္ေသးတယ္ …. ၊ ခုိင္ေလးက ပိုလို႔လွလာတယ္တဲ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေဆးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္ .. ေနာက္ေတာ့ ခိုင္ေလးလဲစာမ်ားေတာ ့ သိပ္ေတာင္ စာမေရးျဖစ္ပါဘူး .. ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ခိုင္ေလးက သူ႕ကိုလိုက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးေတြအေၾကာင္း ေရးလာတယ္ … ငါသိေနပါျပီ သူစိတ္ပါေနျပီလို႔ … သည္မွာ နင္တို႕ငါ့ကိုေျပာမယ္ နင္ဘာလို႔ခိုင္ေလးကို ခ်စ္တယ္လို႕မေျပာတာလဲလို႕ … ။ သည္လိုအျပစ္တင္ရင္ ငါ့မွာရွင္းျပဖို႔ အေျဖေသခ်ာေတာ့မရွိဘူးဟာ … ငါရင္ထဲကေတာ့ သိေနတယ္ .. ေျပာရရင္ ငါက ကိုယ္ျမတ္ႏိုးတဲ့သူ႕ဆီ ေတာင္းမွရတဲ့ဟာကို မလိုခ်င္လို႔ပဲ .. ငါဘယ္ေလာက္ရူးလိုက္သလဲေနာ္ ….သူရွိတဲ့ဆီမွာပဲ စိတ္ေရာက္ေနတဲ့ငါဟာ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေတာ့ မေျပာခဲ့ဘူးတဲ့ … ဒါေပမယ့္ ငါယံုပါတယ္ ငါ့အခ်စ္ကို ခိုင္ေလးသိပါတယ္ … တစ္စံုတစ္ခုထိလည္း သူတန္ဖိုးထားမွာပါ … ( ေတြ႔လား ငါကသည္လို) .. ဒါေပမယ့္ သူကလက္ေတြ႔က်ျပီး ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးတဲ့ မိန္းကေလးေလ ….. ။
ငါသိပ္ကို တိတ္တဆိတ္ေပါက္ကြဲခဲ့ရတဲ့ … အေဖ့မိန္းမ က သမီးေလးတစ္ေယာက္ေမြးတဲ့ေန႔မွာပဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ခိုင္ေလးက လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူအျဖစ္လက္ခံလိုက္ျပီဆိုတဲ့ စာကိုငါရတယ္ မိလြင္ … အဲသည္ညက အားလံုးေမွာင္မိုက္ျပီး …. ငါျပိဳကြဲခဲ့တယ္ …။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖန္ျပန္လည္ရွင္သန္ဖို႕ ေသဆံုးသြားျခင္းမ်ိဳးပါ ….. ။
ငါေနတဲ့ အိမ္ကေန ေက်ာင္းကိုသြားဖို႕ ၁ နာရီသာသာေလာက္ၾကာတယ္ .. သည္ေတာ့ နံနက္ေစာေစာ အတန္းေတြရွိရင္ မိုးမလင္းခင္ ၆နာရီေလာက္က အိပ္ယာထရတယ္ … ေက်ာင္းသြားဖို႕ရထားစီးရင္ ပတ္ဝန္းက်င္က မလင္းေသးဘူး ၄မွတ္တိုင္ေလာက္ စီးျပီးရင္ ရထားကေျမေအာက္ကို ဝင္ျပီ …. ၊ ေဝလီေဝလင္းကေန လံုးဝကိုအေမွာင္တိုက္ကို ဝင္ျပီေပါ့ … ဒါေပမယ့္ေနာက္ထပ္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္စီးျပီးရင္ ရထား ေျမအေပၚကိုျပန္ထြက္ျပီ … အဲသည္အခ်ိန္ ဥမင္ေပါက္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ျပည့္စံုတဲ့ ေန႔သစ္အစကို ငါေတြ႔ရျပီ …အဲသည္ခံစားခ်က္ကို ငါသိပ္ၾကိဳက္တယ္ မိလြင္ …. ။ လူဆိုတာ အေမွာင္ကို ျငင္းဆန္ေလ့ရွိျပီး အလင္းကိုေတာ့ ၾကိဳဆိုၾကတယ္မဟုတ္လား ။ အေမွာင္ရဲ့ က်ဥ္းက်ပ္ပိတ္ေလွာင္မႈနဲ႕ေနသားက်ရာက အလင္းရဲ့လြပ္လပ္လြင့္ေမ်ာမႈအသစ္ကို ထိေတြ႕ခြင့္ရရင္ ေက်နပ္ၾကျမဲမဟုတ္လား … ။
ခုေတာ့ငါ့မွာ ရည္မွန္းခ်က္ရွိလာျပီ မိလြင္ … ငါ့အေမနဲ႔ငါ့ညီမေလးအတြက္ပဲ … သူတို႕ကို ငါတစ္ေယာက္ထဲအားနဲ႕ ေထာက္ပံ့ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ငါၾကိဳးစားရမွာေပါ့ .. အေဖ့မွာလည္း သူ႕ေနာက္သားသမီးေတြ အတြက္ ၾကိဳးစားရဦးမွာပဲ … ငါအေဖ့ကို မမုန္းေတာ့ပါဘူးဟာ …. ေျဖျပီးပဲေတြးလိုက္ေတာ့တယ္ …. တေန႔မွာ ငါ့ညီမေလး ပညာေရး ငါ့အေမက်န္းမားေရးအတြက္ ငါတို႕ဖာသာရပ္တည္ ႏိုင္ေအာင္ အေဖငါ့ကို ပညာေတြသင္ေပးေနတယ္မဟုတ္လား … ၊ တစ္ေန႔မွာ ငါ့ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ရမွာေပါ့ ….
အေမွာင္ရဲ့ အလြန္မွာ အလင္းေတာ့ ရွိစျမဲပါ မိလြင္ရယ္ …. ။။
ေအာင္ျဖိဳး
(6:43 am , 22 December , 2009 )
7 comments:
ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးလည္းေကာင္းတယ္.. စိတ္လည္း ရွည္တယ္..။ ျပီးေတာ့ presentation လွတယ္..
CHEERS !!
ရွားစပါးစ..စာတိုုေပစ ကိုု လာဖတ္ သြားပါေၾကာင္း..။
:D ဆရာမေရာ မေကေရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဒိုင္ခံ အားေပးၾကတဲ့အတြက္ :)
Very nice post, Aung Phyo!! I juz found out that you got your own blog!! cool boy!! keep it up!! =)
သဘာဝက်က်ေလးေရးသြားတာ... ဖတ္လို႔ေကာင္းလုိက္တာ...။
Aung Phyoe yay....it's a nice story...Cheers & keep it up....bro...... ;)
စာမဖတ္ျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာျပီး...ဒီ ၀တၳဳတို ကေတာ့ျပန္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ပထမဆံုးစာပဲ... ေကာင္းပါတယ္ keep it up!
Post a Comment