မယ္ဥေတာင္

Blog နဲ႕ အဆက္ျပတ္ ေနသလို ျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာသြားျပီ ။ 3rd Year ေရာက္လို႕စာေတြကလည္းမ်ား ၊ ျမန္မာျပည္က ျပန္လာစမို႔ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ေတြကလည္း မ်ားေတာ့ စာေရးတဲ့ ဘက္ကိုမလွည့္ျဖစ္ေတာ့ ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေရးထားတာကို Typing ျပန္ရိုက္ျပီးတင္မယ္ ၊ တင္မယ္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ကို မတင္ျဖစ္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္ ။ သည္တစ္ခါေတာ့ အခ်ိန္မရမကယူ ရင္းတင္လိုက္ပါတယ္ ။ ( Third Year ခ်င္းအတူတူေတာင္ မပ်င္းတဲ့ Blog ေတြကစာအသစ္ေတြ တင္လို႕ :D )

က်ေတာ္တုိ႕ ႏိုင္ငံမွာ အေျခမခိုင္ေတာ့တဲ့ တကၠသိုလ္ ပညာေရးေၾကာင့္ ခုေနာက္ပိုင္းမွာတတ္ႏိုင္တဲ့ လူငယ္ေတြဟာ လက္လွမ္းမွီရာ ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းေတြမွာ အလုအယက္တိုးေ၀ွးျပီး ပညာရွာၾကတာ မ်ားလာပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ေခတ္မွာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရမည္ ဆိုတဲ့လူငယ္ေတြ ၊ ဦးေႏွာက္ေကာင္းမ်ိဳး ဆက္သစ္ေတြဟာ (Brain Flow) ဦးေႏွာက္စီးဆင္မႈ အရ အျခားႏိုင္ငံ ေတြကို စီးဆင္းကုန္က်တယ္ ။ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာ က "အစာ၀ေတာ့ ဌာနျပန္" ဆိုတာ မဟုတ္ဘဲ တတ္ႏိုင္တာနဲ႕ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံသား အျဖစ္ခံယူ ရင္း တိုင္းတစ္ပါးမွာ တစ္သက္လံုးေနသြားဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထား ၾကတာမ်ားပါတယ္ ။ သည္လို ျဖစ္ရတာဟာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ သည္ဘူတာပဲဆိုက္မွာ ျဖစ္လို႕ သိပ္ေတာ့ မေျပာခ်င္လွပါ ။

အထူးသျဖင့္ သည္လို ေခတ္ျပိဳင္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ ပညာသင္ထြက္ၾကေတာ့ မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ႏုနယ္တဲ့ ႏွလံုးသားမွာ ဒါဏ္ရာရၾကပါတယ္ ။ ဟိုမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူကို လြမ္းတာတို႕ ၊ မေသခ်ာေသးတဲ့ ရည္ရြယ္သူအတြက္ စိတ္မခ် ၀မ္းနည္းရတာတို႕ ၊ အေ၀းကခ်စ္သူကို ပစ္ အျခားအသစ္တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိတာတို႔ ၊ မရင့္က်က္ေသးတဲ့ မိန္းကေလးမ်ားဖို႔ မိေ၀းဖေ၀းလြတ္လပ္ရာမွာ ခ်စ္သူကို ကိုယ္လံုးပံုယံု မိလို႕ ဒုကၡေရာက္ၾကရတာေတြ အမ်ားၾကီးပါ ။ Rဇာနည္ရဲ့ "ကိုယ့္အနားရွိေစခ်င္ " တို႔ ၊ မိုးမိုး ရဲ့ "ဆာယိုးနာယာ" တို႕ဟာ သည္လိုလူငယ္ေတြရဲ့ ေခတ္ျပိဳင္ေ၀ဒနာကို ထင္ဟတ္ျပတဲ့ သီခ်င္းမ်ိဳးေတြပါ ။

အဲသည္အေတြးနဲ႕ ေရးထားခဲ့တဲ့ ၀တၳဳတိုတပုဒ္ တင္ခ်င္ လာပါတယ္။ ၀တၳဳတို ဆိုေပမဲ့ ရွည္ေနလို႔ အပိုင္း (၂) ပိုင္းခြဲတင္ေပးပါ့မယ္ ။

(ဒုတိယ ပိုင္းကို စာရိုက္လို႔မျပီးေသး :P )

မယ္ဥေတာင္

(၁)

ညိဳ႕ညိဳ႕ဆိုင္းဆိုင္း …. ၊ မႈိင္းေ၀ေတာင္တက္ျပန္ေတာ့ …
ျမဴခိုးေလးေတြ ေဘးကရွက္လို႔ ၊ ေတာင္တန္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ … ၀န္းကာရံကာပင္ …
လြမ္းစရာ့ စံရာတစ္ခြင္……..
သခင္မမွာ … ဟိုအရင္ဘ၀တုန္းက … ခင္ပပသို႕အသြင္……
သနားစရာ့ ရင္ခတ္ ၊ သရဖီ … အေခြေခြပင္…….
ယခုတိုင္ပဲ ဒိ႒ျမင္ ….. ပံုေတာ္အစစ္ကိုျမင္ရျပန္ေတာ့.. သခင္မ
အရင္ဘ၀က အသက္မရွည္ေလျခင္း…..
ေက်းဇူးရွင္ရယ္…. ေနညိဳႏု … ေရႊလိုရႈ …
ေမပ်ိဳဥရဲ့ ေတာင္ေတာ္အ၀င္…. ။ ။

+++++++++

က်ေနာ့္ေရွ႕ကအညာေႏြ ေနပူၾကဲေတာက္ျမင္ကြင္းကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုလွ်င္ေတာ့ မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္ထား ရန္မွတပါး အျခားနည္းလမ္းမရွိပါ ။ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီးဦးထုပ္ကို ခၽြတ္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းမွာလည္း ေခၽြးေတြ ရႊဲရႊဲနစ္လို႔ ။ အိမ္မွာခဏျပန္ေနသခိုက္ မိဘကဟိုနား သည္နား သြားခိုင္းတိုင္းေနပူလိုက္တာဗ်ာလို႔ အေၾကာင္းျပတတ္ေသာ က်ေတာ္သည္ခုေတာ့ မႏၱေလးမွ ၁- နာရီေက်ာ္ၾကာၾကာ ဆိုင္ကယ္စီးသြားရေသာ သခင္မေတာ္သို႔ မြန္းလြဲညေန ၃ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ အျပင္းနင္း၍ လာခဲ့သည္။

ၾကာနီကန္ရြာေလးသည္ က်ေတာ့္ ေနာက္ဖက္ ဖုံေတာထဲတြင္က်န္ရစ္ခဲ့ျပီ ။ ညေနေစာင္းဆိုေတာ့လည္း အိမ္ေရွ႕မင္းထန္းေတာဆီ အားသြန္ႏွင္ေနၾကသည့္ ကား ၊ဆိုင္ကယ္ မ်ိဳးစံုေပၚမွ
ကိုၾကီးေက်ာ္ရဲ့ သားေတာ္ၾကီး ၊ သားေတာ္ငယ္တို႔ ကိုလည္းမၾကာမၾကာ ေက်ာ္တက္ ၊ ေနာက္ခ်န္ေတြ႕ရ၍ သည္လမ္းတစ္ေၾကာမွာေတာ့ လူသိပ္မျပတ္လွ ။

သခင္မေတာင္ေျခမွာေတာ့ စက္ဘီး သံုးေလးစင္းရပ္ထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ မ်က္စိေရွ႕မွ ေတာင္သည္ ညိဳ႕ညိဳ႕ဆိုင္းဆိုင္းလည္းမရွိပါ ။ သစ္ပင္ေတြ ခပ္ၾကဲၾကဲေပါက္ေနသည့္ ေတာင္ေစာင္းပတ္လည္ ၊ သစ္ပင္ရိပ္နည္းနည္းရွိဟန္တူသည့္ ခပ္လံုးလံုးေတာင္ထိပ္သည္ လြမ္းတတ္သူတို႔အဖို႔ေတာ့ လြမ္းေလာက္ပါေပသည္ ။ လူသူကင္းမဲ့ဟန္တူသည့္ ေလွကားရွည္ကို ျမင္ေနရသည္မွာပင္ အထီက်န္ဆန္လွစြာ လြမ္းဖို႕ေကာင္းေနပါသည္။ ေက်ာက္ဆိုင္ေက်ာက္တုန္းမ်ားႏွင့္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ခပ္မို႕မို႕ ေတာင္တစ္လံုးသည္ က်ေတာ္အသည္းႏွလံုးကို သိမ္းၾကံဳး ၍ ညွိဳ႕ယူေနေလျပီ ။
လူသူကင္းေသာ ေတာင္တက္လမ္းတြင္ က်ေနာ္္တက္လွမ္းလ်က္ ရွိျပီ ။ ပူ၍ အနည္းငယ္ေအးစက္သည္ဟု ခံစားရေသာ ေျခလွမ္းမ်ားတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေမွ်ာ္လင့္ေသာ အိပ္မက္တစ္ခုသည္ တစ္စတစ္စ ၾကီးထြားလာသည္။ သည္ေန႕ သူလာရမည္ ။ သခင္မေတာင္ကို သူလာရမည္ …..။

သခင္မေတာင္…..

လွပေသာ မိန္းမသားတစ္ဦး၏ မလွပေသာ ဇာတ္လမ္း ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ေနရာ ။

ခပ္ေျဖးေျဖးတတ္ေနေသာ က်ေနာ့္မ်က္လံုးတို႔ ေ၀၀ါးသြားခ်ိန္ ……. ။

+++++++++

ခ်စ္သူ႕အသားအေရ ႏွင့္လိုက္ဖက္မည့္ ရက္ကန္းထည္ကို ရက္လုပ္ေနေသာ မိန္းမလွေလးတစ္ဦး ၊ ေခါင္းကဆံေကသာမွာလည္း သရဖီပန္းကံုးေလးကို ရစ္ေခြပန္ဆင္ထားသည္။ မယ့္အတြက္မူသရဖီပန္းသည့္ သ စၥာပန္းပြင့္ေလးမ်ားပင္ ….. ။ ညိဳေမာင္းၾကံ႕ခိုင္ေသာ ပ်ိဳ႕ေမာင္ၾကီးအတြက္ရည္ရြယ္ျပီး မယ္ကိုတိုင္ေရြးခ်ယ္ရက္လုပ္ေနသည့္ ပုဆိုးအေတာင္ႏွစ္ဆယ္အစ ျပီးရန္သိပ္မလိုေတာ့ ။ ေမာင္ၾကီးေအာက္ျပည္ ေအာက္ရြာမွ ျပန္မလာမွီေတာ့ ျပီးေလာက္ပါသည္ေလ။

မယ့္ရင္၀ယ္ မယ္ခ်စ္သူတစ္ဦးသာ အရိပ္ပမာမခြာရွိ၏ ။ မယ့္ကို ပိုးပန္းခဲ့ေသာ ၊ ေမာင္ၾကီးႏွင့္ ပုဆိုးတန္းတင္အၾကင္လင္မယား ျဖစ္သည့္တိုင္ ပိုးပန္းၾကဆဲျဖစ္ေသာ ဂုဏ္ၾကီး ၊ ဂုဏ္ငယ္ ၊ မင္းခေယာက်္ား ၊ အသည္သားမက်န္…. မယ့္စိတ္ကို ယိမ္းယိုင္ေအာင္မည္သူမွ် မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေမာင္ၾကီးႏွင့္မယ္ သစၥာ တိုင္ခဲ့ေသာ သရဖီပန္းေလးမ်ားသဖြယ္ မယ့္အခ်စ္တို႔သည္ ေမႊးျမေနဆဲ ။

“ေ၀ါင္း” ခနဲ “ေ၀ါင္း” က်ားဟိန္းသံသည့္ ရက္ကန္းခက္သံညံညံၾကား၀ယ္ က်ယ္ဟိန္းျပီးထြက္လာသည္။ ေမ့ေမ်ာသြားရမတတ္ ညွီေဟာင္ေဟာင္အနံ႕အသက္ ၊ စူးရွၾကမ္းတမ္းေသာကိုက္ခ်ီ မႈတစ္ခု၀ယ္ မယ့္ကိုယ္ေလးသည္ ေပါ့ပါးစြာ ၊ ရုန္းကန္ႏိုင္မႈပင္မရွိဘဲ ပါသြားေတာ့သည္။ အဲသည္ေနာက္မွာေတာ့ ၀ုန္းဒံုးခနဲလဲျပိဳက်သံေတြ ၊ ေတာင္ျပဳန္းရြာသူ ရြာသားေတြရဲ့ စိုးရိမ္ ေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္ဟစ္သံေတြ စီခနဲေနေအာင္ၾကားလိုက္ရသည္။

“ကိုရင္ေမာင့္ မိန္းမ မေရႊဥ က်ားခ်ီသြားလို႕တဲ့ေဟ့ ။” ………
……
……
ခပ္သင္းသင္းေမႊးေနတဲ့ ပန္းရနံေၾကာင့္ အသက္ေငြ႕ေငြ႕သာက်န္ေတာ့ေသာ မမယ္ဥ သတိျပန္၀င္လာျပန္သည္ ။
ျဗိဇင္ပန္း ……..
အေလ့က်ေပါက္တဲ့ခပ္နီနီရဲရဲ ပန္းပြင့္ေသးေသးေလးေတြ …..။
ခပ္၀ါး၀ါးျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းထဲမွာ…… က်ားရဲ့ေက်ာေပၚက ရွံနီစေထာင္ထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါလား။
မယ့္အသိစိတ္အာရံုတြင္ သင္း၏ အာဏာရွင္ဆန္စြာအႏိုင္အထက္ သိမ္းပိုက္လိုသည့္ သင္းအၾကံအစည္အားလံုးကို လည္းသိျပီ ။ ေတာင္ျပံဳးရြာကို အပိုင္စားရသည္ဆိုျပီး အာဏာႏွင့္အရာရာကို ရေအာင္ယူႏိုင္သည္ဟု ပိုင္ပိုင္တြက္ထားသည့္သင္းမ်က္ႏွာထား ။
သင္းအၾကံအစည္အတိုင္း မျဖစ္ေစရ။

ေနာက္ေတာ့ ….
ေတာင္ၾကားက လူသူမနီးတဲ့ေတာအုပ္ထဲမွာ ေစတီငယ္တစ္ဆူ၊ က်ားတစ္ေကာင္ေပၚက ရွံပန္းနီစႏွင့္ ေယာက်္ားတစ္ဦး ၊ ေဖ်ာ့ေတာ့သည့္တိုင္ … ထီမထင္မ်က္ႏွာႏွင့္ မိန္းမငယ္တစ္ဦး ။ မိန္းကေလးေခါင္းမွာ ၾကိဳးေျပစျပဳေနတဲ့ သရဖီပန္းကံုးေလးတစ္ကံုး ။ က်ားေပၚကလူကလည္း ေခ်ာ့တစ္လွည့္၊ ေခ်ာက္တစ္ခ်ည္ႏွင့္ ေမးလိုက္ ၊ မိန္းကေလးကလည္း ေခါင္းတစ္ခါခါႏွင့္ အျပင္းအထန္ျငင္းဆန္လိုက္ ။ ေနာက္ေတာ့ ရွံပန္းနီလူက ေဒါသထြက္ဟန္ျဖင့္ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ကာ ျပတ္သားစြာေမးသည္ ။ မိန္းကေလးက လည္းတည္ၾကည္စြာ ျငင္းဆန္လိုက္ရင္း ေစတီငယ္ဖက္မ်က္ႏွာလွည့္လိုက္ကာ မ်က္စိကိုမွိတ္ဘုရားကို အာရံုျပဳဆုေတာင္းေနလိုက္သည္ ။ က်ားေပၚကလူက ပိုင္းျဖတ္ဟန္ျဖင့္ စီးေတာ္က်ားကို မ်က္ရိပ္ျပလိုက္သည္ ။
သည့္ေနာက္တြင္မူ ၾကည့္ရက္စရာမရွိေသာျမင္ကြင္းတစ္ခု ။ ေသြးအလိမ္းလိမ္းႏွင့္ မိန္းမငယ္ ၊ က်ားပါးစပ္မွ အသားႏွင့္ ေသြးညွီနံ႕ ။ ဒါေပမယ့္ မမယ္ဥရဲ့ ေခါင္းထက္မွာ တစ္ပြင့္စီေျပက်လာတဲ့ သရဖီပန္းေလးမ်ားကေတာ့ ေမႊးရနံ႕ သင္းျပန္႔ေနဆဲပင္ ။ အသက္ေသြးႏွင့္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ရဲ့ သစၥာပန္းပြင့္ေတြ ။

+++++++++

သရဖီနံ႕ သင္းသင္းေလး က်ေနာ့္ႏွာ၀တြင္ ေမႊးပ်ံေနသည္ ။ တေပါင္းလမွာလည္း သရဖီပန္းပြင့္သတဲ့လား ။ က်ေနာ္ ေသခ်ာခ်ာမသိပါ ။ အင္က်င္ရြာမပါအ၀င္ သခင္မေတာင္ေတာ္နီးမွာ ပ်ိဳျဖဴတို႔ ႏွစ္စဥ္တန္ခူးလဆန္း (၄) ရက္ေန႕တြင္ ပန္ဦးပန္းဖ်ားကို မမဥသခင္မအတြက္ပန္ေတာ္ပန္းဆက္ ဓေလကိုေတာ့ ၾကားဖူးခဲ့သည္ ။ ပန္ေတာ္ပန္းျမတ္ သရဖီကို စံုဂဏန္းက်ေအာင္ေရြးုျပီ ကလပ္ႏွစ္ခုတြင္ ဖက္စိမ္းခံကာ ပူေဇာ္ပသၾကသည့္ ေဒသခံတို႕၏ “စံုဖက္” ပညတ္ကိုလည္း မွတ္သားဖူးသည္ ။ မမဥသခင္မႏွင့္ သူ႕ခ်စ္သူကိုရင္ေမာင္တို႕ ဘ၀တိုင္း စံုဖက္ ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ရည္ရြယ္တင္လွဴျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ရွင္းျပခံရဖူးသည္ ။

က်ေနာ္သရဖီပန္းကို ခူးခ်င္၊ ေကာက္ခ်င္ေသာ္လည္း “ပန္းသစၥာ” စူးမွာကိုေၾကာက္၍ မေကာက္ျဖစ္ေတာ့ ။ သူလာရင္ေရာ ။ သူသာေရာက္လာျပီး ပန္းပန္ခ်င္တယ္ဆိုပါက ၊ မမဥရဲ့ ဇာတ္လမ္းကို ေရာ ၊ ေဒသစြဲေတြကိုေရာ ေဖ်ာက္ဖ်က္ကာ ေမာင္ေကာက္ေပးျပီး သူ႕ေခါင္းမွာပန္ေပးလိမ့္မည္ ။ သူသည္ ေမာင့္အတြက္ သည္မွ်ပင္အေရးၾကီးသူ ျဖစ္၏ ။ သူႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ က်န္တာဘာမွ အေရးမၾကီး … ။ ။

(၂)

ပင္စြယ္ျမိဳင္နန္း ပန္းကရင္မက္ေတြက … ေ၀ေ၀လြင္လြင္ …
ပင္၀ယ္ၾကိဳင္လန္း …. အင္ၾကင္းပန္းေတြက… ေ၀ေ၀လြင္လြင္….
မဆံုသူမ်ား ေရာက္ၾကရင္ လြမ္းသလို… ေဆြးသလို ငိုခ်င္သေလာက္ပင္…
မုန္းခ်စ္ စိမ့္လွပါတယ္ ….. လိပ္ျပာေတာင္ငယ္ေသးပင္ အေ၀းကပဲမၾကည့္ခ်င္…
ေတာစံပယ္ပန္းေလးက… ေဘးအက်.. ေမႊးလွတယ္ရွင္
ေက်းဇူးရွင္…. ေနညိဳႏု … ေရႊလိုရႈ …
ေမပ်ိဳဥရဲ့ ေတာင္ေတာ္အ၀င္…. ။ ။

+++++++++

သည္ညေနသူလာရမည္ ။ သူ႕ကိုခ်ိန္းခဲ့တုန္းက အင္းမလုပ္၊ အဲမလုပ္ ေနခဲ့သည့္တိုင္ သူလာေတာ့လာရမည္ ။ ငယ္စဥ္ကပ်ိဳးခဲ့ေသာ ေမတၱာသည္ ခိုင္ၾကည္တတ္ပါသည္ ။ သူ႕အေပၚ ခ်စ္ေသာ က်ေတာ့္ သစၥာကို က်ေတာ္ယံုသည္ ။

ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ထဲက သူသည္က်ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့၏ ။ သစ္ပင္တတ္ဖက္ ၊ ထမင္းအိုးတမ္း ဟင္းအိုးထမ္းကစားဖက္ ၊ စြန္လႊတ္ဖက္ ၊ ေလာက္စာလံုးလံုးဖက္ျဖစ္သည္ ။ ေနာက္ေတာ့ စာက်က္ေဖာ္လည္းျဖစ္ခဲ့သည္ ၊ စာျပိဳင္ဖက္လည္းျဖစ္ခဲ့သည္။ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ျပီး သူေဌး ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားခ်င္ေသာက်ေတာ္ႏွင့္ ၊ လက္ေတြ႕က်ျပီး ပညာတတ္ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားခ်င္ေသာ သူတို႕သည္ အယူအဆအားျဖင့္ ဆန္႕က်င္ရန္ျဖစ္ၾကသည္မွာလည္း မဆန္းပါ ။ ဒါေပမယ့္ က်ေတာ္တို႔သည္ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္တည့္လိုက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ ။

ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတိုင္မတူၾကသူတို႕သည္ တစ္ေန႔တြင္ လမ္းခြဲသြား ၾကရျမဲ ဓမၼတာမွာမဆန္း ။
ဆယ္တန္းဟူသည္ ဘ၀၏လမ္းစံုျဖစ္သည္ ။ ဆယ္တန္းျပီးေနာက္ ျမန္မာျပည္တြင္ သူေဌးမျဖစ္ႏိုင္ဟု ယုံၾကည္ေနျပီျဖစ္ေသာ က်ေတာ္သည္ တိုင္းတပါးေရျခားေျမျခားတြင္ ပညာသင္ျပီး စီးပြားရွာရန္ၾကံသည္ ။ D မ်ားစြာပိုင္ရွင္သူက ေဆးေက်ာင္းတတ္မည္ဟုဆိုသည္။ သူေလာက္အမွတ္မမ်ားသည့္တိုင္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာက်ေတာ္ကေဆးတတ္ႏိုင္ေအာင္ေတာ့ အမွတ္မွီခဲ့သည္ ။ က်ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အျပိဳင္အဆိုင္ျငင္းခဲ့ၾကျပီး ေနာက္ဆံုကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ကိုယ့္ဘက္မွ အေလ်ာ့မေပးႏိုင္ခဲ့ၾကေခ် ။ ရည္မွန္းခ်က္မတူၾကေသာက်ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္သည္ ေခါင္းမာအေလ်ာ့မေပး တတ္ၾကသည္ေနရာမွာေတာ့ တပ္တူ တူခဲ့ၾကသည္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လမ္းစံုမွာအျပံဳးႏွင့္လမ္းခြဲ ခဲ့ၾကသည္။ က်ေတာ္ကလည္း ႏိုင္ငံျခားထြက္ ။ သူကလည္း သူယံုၾကည္ရာလမ္းကိုေလွ်ာက္သည္ ။ တစ္သက္လံုးတြင္ ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုႏိုင္ရန္ပင္ အခြင့္အလမ္းနည္းေခ်ျပီ ။ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ေညာင္ညိဳပင္ရိပ္ေအာင္မွာ မျပံဳးႏွင့္လမ္းခြဲ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကျပီ ။ ဒါေပမယ့္ ခက္သည္မွာ သည္အခ်ိန္ၾကမွ က်ေတာ္သူ႕ကို အရူးအမူးခ်စ္မိသြားျခင္းျဖစ္သည္ ။ ။

အကယ္၍ အရြယ္ေရာက္ျပီး အပ်ိဳလူပ်ိဳ ခ်စ္ၾက၊ ၾကိဳက္ၾကတာ မဆန္းဟု ဆိုၾကရိုးဆို လွ်င္ ငယ္စဥ္ကေပါင္းလာ ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္မိဖို႔ရန္ ေဘးတြန္းအား တစ္ခုခုေတာ့လိုသည္ဟု ဆိုရေပလိမ့္မည္ ။

ျပည္ပေရာက္ျပီးေနာက္ က်ေတာ္ သူ႕ကိုမၾကာမၾကာဖုန္းဆက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ေတာ့ ၾကြားခ်င္တာေရာ ၊ မသိစိတ္ကသူႏွင့္ စကားေျပာခ်င္ေနတာေရာ ညီတူညီမွ်ပါ၀င္ေနပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕အေၾကာင္း အျခားသူငယ္ခ်င္ေတြဆီကေန သတင္းေတြၾကားလာခဲ့ရသည္။ သူ႔ကို လိုက္တဲ့ Senior ေတြအေၾကာင္း ၊ နားလည္ေပးတဲ့သူရွိတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြေရာေပါ့ ။ သိသိခ်င္းေတာ့ ငါသူငယ္ခ်င္းသူ႕လို မိန္းကေလးမ်ိဳးေတာင္ ရည္စားေတြဘာေတြ ရေနျပီပဲလို႕ သာမာန္ထက္မပိုခဲ့ေသာလည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေျပာမျပတတ္ေသာ ေ၀ဒနာသည္ ေနရာယူလာတတ္ေတာ့သည္ ။ ေလာကတြင္ ခံစားသူကိုယ္တိုင္ ေသခ်ာေရရာ စြာမသိေသာဆြတ္ပ်ံ႕ျခင္းေရာဂါသည္ ေတာ္ေတာ္ရင္နာစရာေကာင္းပါသည္။ ခံရလည္းခက္ပါသည္ ။

မျဖစ္ႏိုင္ . ။

သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္သည္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ ။ သူ႕ကို ငယ္ငယ္တည္းက ခင္သည့္သူငယ္ခ်င္း ဘ၀တစ္ေလွ်က္လံုးတြင္ သူ႔ကို ရည္းစားမထားဖို႕တားဖူးသည္ ။ ငယ္ငယ္ထဲက က်ေတာ္ညီမတစ္ေယာက္လို ခင္မင္ရင္ႏွီးေသာ သူ႕ကို က်ေတာ္ပိုင္သည္။ ခုေတာ့ သူ႕ကို က်ေတာ္ထက္အတြင္းက် ရင္းႏွီးစြာ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ပိုင္ဆိုင္ေပေတာ့မည္ ။ဘာေၾကာင့္လည္းဟု မေသခ်ာေသာ္လည္း ထိုသိနားလည္မႈသည္ အေတာ္ၾကီးကို ရင္နင့္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္ ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဖုန္းဆက္တဲ့ရက္ေတြ စိပ္လာသည္။ ဖုန္းေျပာလွ်င္လည္း ရင္ပိုခုန္လာသည္. ။ ေနာက္ ၾကားက သူ႕လူအေၾကာင္းကို ေတြးမိျပန္ေတာ့လည္း စိတ္ေတြ ေရာက္ရက္ခက္ရျပန္ေတာ့သည္ ။

“က်ေတာ့္ကို ဥေပကၡာမျပဳ ပါျပဳပါနဲ႕ကြာ ။ က်ေတာ္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အတိုင္းအတာ အထိမင္းအတြက္ အေရးပါ ပါရေစ “ ။ တတ္ႏိုင္လွ်င္ သူ႕အနီးမွာ ထိုင္ျပီး ဖြဲ႕ႏြဲ႔ ေျပာျပခ်င္သည္ ။ မဆံုးႏိုင္ ေသာ အိပ္ပ်က္ညမ်ား ၊ စာဖတ္မရဘဲ စာအုပ္ကိုင္ ငိုင္ရေသာ ေန႔မ်ား ၊ မတင္မက် ေ၀ဒနာ ရဲ့ အဆံုးစြန္ေသာ ခံစားရမွဳတြင္ ပထမအၾကိမ္ မူးယစ္ေ၀သီေသာ ေႏြေႏွာင္းညတစ္ညမွာ အခ်စ္နာက်ေယာက်္ား တစ္ေယာက္၏ ထက္သန္ေသာေပါက္ကြဲမႈ အျဖစ္သူ႕ကို က်ေတာ္ဖြင့္ဟ ေျပာခဲ့တယ္ ။

“ငယ္ရယ္ က်ေတာ္မင္းကို ခ်စ္တယ္ ။ သိပ္ကို ခ်စ္တယ္ကြာ ”

တိတ္ဆိတ္ေသာ တစ္ဒကၤ ရဲ့အဆံုးမွာ က်ေတာ့္ ရင္မွာစြဲေနေသာ ႏူးညံ့တဲ့စကား သံကိုၾကား၏ ။

“ငါ့မွာ ခ်စ္သူရွိ …….”

“မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ကြာ ”

ရဲေဆးတင္ထားေသာ ယာမကာ၏ အစြမ္းလား ၊ ရင္ကို ထိုးႏွက္လိုက္တဲ့ သူ႕စကားရဲ့အစြမ္းလား မေ၀ခြဲႏိုင္ေသာ္လည္း အိပ္ယာေပၚသို႔ ေခြလဲက်သြားသည္ ။ ခ်စ္သူရွိတယ္တဲ့လား .။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ရဲ့ ပထမဦးဆံုး အခ်စ္အျဖစ္ဖြင့္ဟ မႈတြင္ ရွံဳးနိမ့္ရျခင္း ။ ရွံဳးနိမ့္တဲ့ ႏွလံုးသား၏ ျပန္လည္ႏိုးထရွင္သန္ျခင္းတြင္ ရင္လွိဳက္ နာၾကည္းမွဳတစ္ခုေတာ့လိုပါမည္ ။ ဒါေပမယ့္ သူသည္နာၾကည္းစရာ တရားခံတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ ။ “ဘယ္သူ မျပဳမိမိမွဳ” ဆိုေသာ ဆိုရိုးစကားကို ၾကားဖူးသည္မွာ ၾကာျပီ ။ တစ္ခါမွ ဤမွ်ေလာက္ အဓိပၸာယ္မေလးနက္စဖူး ။ ေနာင္တ ဆိုသည့္ စကားလံုးမ်ားကို တစ္ခါမွ် သည္ေလာက္ မမုန္းစဖူး ။

ျပီးခဲ့ေသာ အခ်ိန္တို႕ကို နာရီလက္တံလွည့္၍ ျပန္ယူရမည္လား ။ ျပကၡဒိန္ အေဟာင္းမ်ားမွ ရွာေဖြယူ ရမည္လား ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ တစ္ေနရာရာမွ ျပန္စလို႕ ဖန္တီးခြင့္ ရွိရဲ့လား ။ က်ေတာ္လည္း သည္ႏိုင္ငံကို မလာျဖစ္ ။ ဆရာ၀န္ေလာင္းေလာက္ေတာ့ျဖစ္ ။ သူနဲ႕ အၾကိဳတ္အႏွယ္ ညင္းခံု ။ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္တဲ့လိုက္ျဖစ္ ။ Anatomy ကိုအတူတူေလ့လာ ။ ဆပ္ဗလီေတြ ထိရင္နဲ႕ “သည္ႏွစ္ မေအာင္ရင္ ေနာက္ႏွစ္” ဘာညာနဲ႕ သီခ်င္လုပ္ သီဆို ဟစ္ေၾကြးေနမလား ။ ဒါမွမဟုတ္ သူလည္း သည္ကိုလိုက္လာ ၊ စင္းကလိပ္ကို ေျပာ ၊ Circuit ေတြ ၊ Voltages ေတြၾကားမွာ နစ္ျမဳပ္ ၊ ရုပ္ရွင္ေတြ အတူတူၾကည့္လို႔ …. ။ သည္လိုသာ ညွိယူလို႕ ရစတမ္းဆိုရင္ ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းရွိသမွ် ေပးလို႕ ညွိယူထားလိုက္ ခ်င္ပါသည္ ။

ဒါေပမယ့္ သည္လိုမျဖစ္ႏိုင္သည့္တိုင္ က်ေတာ္လက္မေလ်ာ့ပါ ။ ခ်စ္သူရွိျခင္းသည္ အိမ္ေထာင္က်ျခင္းမဟုတ္ ။ သည္တစ္ခါေက်ာင္း ပိတ္လို႕ အိမ္ျပန္ရင္ သူ႕ကို ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕ ရမည္။ ေမာင္သူ႕ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာရမည္ ။ မည္သို႕ပင္ခ်စ္ေစ သူ႔ ကိုခ်စ္ေသာ အခ်စ္သည္ တစ္စံုတစ္ရာကို စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္ ဟူက်ေတာ္ယံုပါသည္ ။

+++++++++

(ဇာတ္သိမ္းပိုင္းရွိေသးသည္ :P )