19 April 2010

လက္စားေခ်ျခင္း


အိပ္ယာေပၚလွဲလိုက္ၿပီးခ်င္းဝင္လာေသာ အေတြးမွာ “ငါဟာ သနားစရာသတၱဝါပါလား” လို႕ ျဖစ္၏ ။

(၁)

ကိုဦးသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ လိမၼာသည္ဟု ေက်ာ္ၾကား၏ ။ထိုသို႕ လူၾကီးေတြၾကား ေက်ာ္ၾကားျခင္းသည္ပင္ သူ႕လူငယ္ဘဝအတြက္ အညႊန္႔ က်ိဳးရသည္ဟုထင္သည္ ။

သူသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ လိမ္ညာျခင္းဟူသည္ကို မေကာင္းေၾကာင္း သင္ၾကားရလ်က္ကပင္ ဟန္ေဆာင္ျခင္း၌ ေပ်ာ္ေမြ႕ေစ ၏ ။ ထိုစိတ္ဓာတ္သည္ၾကီးရင့္သည္ထိ စြဲလာတာေတာ့ မေကာင္းလွဘူးထင္သည္ ။ ထိုအခါ ငိုယိုလိုသည့္တိုင္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လိမ္ညာျပီးသနားျခင္းအတိျဖစ္ရ၏ ။

အိပ္ယာသည္ ေျပာင္ရွင္းတင္းရင္း၍ေနသည္ ။ တစ္ကိုယ္ေရ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အိပ္ယာက သည္ေလာက္ မသန္႔ရွင္းသင့္ပါဘူးလို႔ ယူဆသည့္တိုင္ လူျမင္လွ်င္ခ်ီးက်ဴးခံရမည္ကို ၾကည္ႏူးေန၏ ။ ထို အခါ အေတြးသည္ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားျပီး “ငါဟာ သနားစရာသတၱဝါပါလား” ဟု ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္မိသည္ ။

(၂)

လူတကာ ခ်ီးက်ဴးခံလိုျခင္းသည္ပင္ ဘဝ၏အမွားျဖစ္သည္ဟု ကိုဦး ေတြးမိသည္။ ငယ္စဥ္ကဆို အဘြားက ကၽြန္မ ေျမးေလး ဘယ္မွထြက္မေဆာ့ဘူး ဟု ဂုဏ္ယူေျပာတတ္သည္ ။ သည္အခါ ထိန္းရလြယ္ေအာင္ပင္ အေဖသည္ ကာတြန္းစာအုပ္မ်ား ဝယ္ေပးျပီး အေမကေတာ့ ပံုျပင္သာဖိေျပာေတာ့သည္ ။ ရြယ္တူတန္းတူ ကစားၾကသူမ်ားကိုပင္ သနားစရာ သတၱဝါေလးေတြလို႔ ျမင္လာေအာင္ေျပာတတ္ၾကေသးေတာ့ သည္လို လူမ်ိဳးျဖစ္ရမွာကို ငယ္ငယ္ကပင္ ေၾကာက္ခ်င္ခ်င္ ။ အေဖတို႔က တစ္သက္လံုး လူေတာမတိုးေနရေတာ့မည့္ႏွယ္ ထင္ေယာင္လာေစေတာ့ ငယ္ငယ္ႏွင့္ စာဖတ္ႏိုင္ေသာ ကိုဦးသည္ စာလံုးေပါင္းကာ စာအုပ္ေတြဖတ္ေတာ့သည္ ။ ေဘာလံုးကို ဟန္ျပဝယ္ထားသည့္တိုင္ ကန္မည့္သူမရွိ၍ ေျခႏွင့္ပင္မတို႔ျဖစ္ေတာ့ သတိရလို႔ ေရာ္ဘာအစု ပိန္ရႈံ႕ ရႈံ႕ကို ေလထိုးမည္ဆိုေသာအခါ ေဘာလံုးမွာ ပ်က္စီးသြားခဲ့ေလျပီ ။

ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ မရွိျခင္းကပင္ ကိုဦး၏ အတၱကို ဖြင့္ျဖိဳးေစသည္ထင္၏ ။ ဝမ္းကြဲ အစ္ကို၊ ႏွမ မ်ားကိုပင္ ေသြးနီးသည္ဟုမထင္ .. ၊ ေက်ာင္းတက္ရင္ စာေတာ္ရန္သာ အေရးတၾကီးလုပ္၍ သူငယ္ခ်င္းရွာ၍ ေပါင္းရမည္ကိုပင္ စိတ္မဝင္စားခဲ့ ။ အားအားရွိစာဖတ္ရင္း စာအုပ္ေတြကို စိတ္ဝင္စားလွသည္မဟုတ္သည့္တိုင္ စာအုပ္ထဲမွ ဇာတ္ေကာင္ေတြကို အံ့ၾသ၍သာေနခဲ့၏ ။ ကိုဦးအတြက္ စာရြက္မ်ားေပၚမွ ဘဝသည္ဆန္းၾကယ္လြန္း၍ စက္ ဆုတ္ဖြယ္ အတိျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနသည့္တိုင္ ေက်နပ္မႈကိုေတာ့ ရ၏ ။ စိတ္၏ မေက်နပ္မႈမ်ားသည္ မိမိထက္နိမ့္က်တဲ့ လူမ်ားအေၾကာင္း ၊ ပိုမိုစိတ္ဒုကၡဖိစီးခံရသူမ်ား အေၾကာင္းသိျခင္းမွ စိတ္ေျပလာေစတတ္၏ ။ ထိုအခါ ေက်နပ္ဖို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ဝတၳဳဖတ္ၾကတယ္လို႔ သူမ်ားေျပာသည္ကို နားမလည္ ။ ရြယ္တူေတြ ၾကားဝယ္ ရွားရွားပါးပါးေျပာစရာ လည္းမရွိသည္မို႔ လူၾကီးမ်ားကိုပင္ အထင္ၾကီးေစလ်က္ အခ်ိန္ကုန္ရ၏ ။

ကိုဦး မိဘမ်ားသည္ သူ၏ျဖစ္တည္ ၾကီးရင့္လူလားေျမာက္ျခင္းကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္ထင္၏ ။ ကိုဦးသည္ ကေလးဘဝ ကုန္ဆုံးခ်ိန္မ်ားကို မသိသားဆိုးဝါးစြာျဖတ္သန္းခဲ့ရ၏ ။ ထို႔ အတြက္တစ္အိမ္လံုးတြင္ အရြယ္ေရာက္ ေယာက်ာ္းတစ္ဦးျဖစ္သူ အေဖ့ကို အခဲမေက်ခဲ႔ ။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ သိသင့္သည္တို႕ ကိုပင္ပြင့္လင္းခဲ့ျခင္းမရွိ … ။ ေျပာင္းလဲလာေသာ စိတ္ကို သူကိုယ္တိုင္သာ က်ိိတ္မွိတ္ခဲ့ရသည္ ။ ထိုအခါ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာ ေသာ လႈိက္ေမာဖြယ္အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို သာယာေသာလည္း နည္းလမ္းကိုမသိေခ် ။ သူဖတ္ေသာ စာအုပ္မ်ားသည္ ထိုဘဝကိုေတာ့ သရုပ္ေဖာ္ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့သည္ထင့္ ။ လူလားေျမာက္ခြင့္မရေသာ ဘဝကို စိတ္နာခ်င္သလိုလို … ။ အဘြားကေတာ့ လူပ်ိဳမလုပ္တတ္ေသးေသာ ေျမးအတြက္ လူလယ္ေခါင္မွာ ဂုဏ္ယူ၍ေျပာ၏ ။

ကိုဦး သည္ တစ္သက္လံုး ဟန္ကိုသာေဆာင္တတ္ခဲ့သည္ထင္၏ ။ ၾကာလာေတာ့ ေယာက္်ားပီသျခင္းသည္ပင္ ရွက္ရြံ႕ စရာထင္လာကာ ခိုးခိုးၾကည့္မိေသာ မိန္းကေလးကိုပင္ ပစ္မွားမိ၍ေတာင္းပန္လိုစိတ္ပင္ေပၚလာသည္ ။ ေက်ာင္းတတ္ေနတုန္း ရည္းစားထားတာ ျပစ္မႈတစ္ခု ပဲလို႔ ထင္လာကာ မၾကာခဏ သူ႕ကိုလွည့္လွည့္ၾကည့္တတ္သည့္ မိန္းကေလးကို ဦးစြာပင္ မ်က္လံုးခ်င္းေရွာင္၏ ။ ခပ္ေထြေထြ စပ္ထားေသာ သည္ေခတ္ကလူေတြနားလည္ရ ခက္မည့္အခ်စ္ကဗ်ာ မ်ားကို သာ ေရးေရးျပီး လူၾကီးေတြ မျမင္ေအာင္ ကုတင္ေအာက္မွ တိတ္တိတ္ဝွက္ရေသးသည္ ။ သည္အရြယ္မွာ ဖတ္တတ္လာေသာ ႏိုင္ငံျခား ဝတၳဳေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္မင္းသားမ်ားကို အားက်လာကာ အေဖ့ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ဘီယာခိုးေသာက္မိလို႔ အန္ေတာ့ အရက္ကိုအနံ႔ပင္ မခံႏိုင္ေၾကာင္းလူၾကီးမ်ားေရွ႕မွာ ဂုဏ္လုပ္၍ ေျပာရ၏ ။

(၃)

လူလားေျမာက္ျခင္းသည္ လူေတာတိုးျခင္းလို႕ သိရေတာ့ ကိုဦးသည္ လူေတြကုိ ေၾကာက္တတ္လာသည္ ။ သည္အခါမွာ အနားမွာ အေဖတို႕ မရွိၾကေတာ့ ။ ( ဒါေတာင္ လိမၼာေၾကာင္းကို အေဝးမွ ခ်ီးမြန္းဂုဏ္ခံေနေသးသည္ ) ။ သည္အခါ ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ားကို ဘာမွသင္ၾကားတတ္ေျမာက္ေစျခင္း မရွိဘဲ လူေတြၾကားလႊတ္ရက္ေသာ မိဘမ်ားကို မိမိတစ္ခါ က်ဆံုးရတိုင္းပင္ စိတ္နာရ၏ ။ ဘဝသည္ လူျဖစ္ၾကိဳးပင္နပ္သည္မထင္ ။ ဒါေပမယ့္ ကိုဦးသည္ အတၱၾကီးသူပီပီ မိမိဘဝ ပ်က္မွာေတာ့ ေၾကာက္လွ၏ ။ ထိုအခါ ဝါသနာမပါဘူး မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႕ ခပ္ညည္းညည္းေျပာတတ္သည့္တိုင္ ပညာကိုေတာ့ ၾကိဳးစားသင္ေလသည္ ။

ကိုဦးသည္ ပူေလာင္မွာကို ေၾကာက္သျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းကို ၾကိဳးစား၍ေရွာင္၏ ။ လူမ်ားေတြ ခ်စ္သူရည္းစားတြဲသြား တြဲလာျမင္လွ်င္ အားက်စိတ္ႏွင့္ပူေလာင္ရ၏ ။ ဘဝတြင္ ခ်စ္သူကို ေတြ႔မွ ေတြ႔ပါ့ ဦးမလားလို႔ ထင္လာကာ အခ်စ္ဆံုးကို ေတြးေလတိုင္းမိမိကိုသာ ဦးတည္၏ ။ တစ္သက္လံုးအတူေနလာေသာ မိဘမ်ားကို ပင္တြယ္ၿငိစိတ္မရွိတာ အားမရျဖစ္ရသည္ ။ မိတ္ေဆြရွားပါးေသာ ကိုဦးသည္ အျမင္က်ယ္ေစရန္ စာမ်ားကိုသာ ဖိ၍ဖတ္သည္ ။ တစ္သက္လံုး သည္လိုမေနရစေကာင္းလို႔ထင္၏ ။ တစ္ခါတစ္ခါ လူမသိ သူမသိ မထင္ရွားေသာ အျဖစ္ကို အားမလို အားမရျဖစ္၏ ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သူမ်ားႏွင့္မတူဘူးဟု ထင္၏ ။ ထို အခါအထင္ၾကီး စိတ္ျဖင့္ မိမိအတၱကို ၾကိဳးစား၍ျမွင့္တင္ျပန္ေလသည္ ။

(၃)

အေထြးသည္ ကိုဦး၏ ခ်စ္သူျဖစ္လာ၏ ။ အေထြးသည္ လူတကာ၏ အားက်ခံရႏိုင္ေသာ ရည္စားျဖစ္ႏိုင္ သည္ ။ ထိုအခ်က္ျဖင့္ ကိုဦးသည္ ရင္ခုန္သလိုလိုရွိေသာ အေထြးကို ခ်စ္ခြင့္ပန္သည္ ။ ရည္းစားမရွိလွ်င္ ဂုဏ္ငယ္ႏိုင္ေသာ အခ်က္ေၾကာင့္ အေထြးကို ရင္ခုန္ခဲ့ပါသည္လို႔ ကိုဦး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဝန္ခံ ရခ်ိန္တြင္ အေထြးကို အားနာသလိုလိုေတာ့ ရွိ၏ ။ သို႔ေသာ္ အေထြး၏ မိဘဂုဏ္ ၊ ဥစၥာဂုဏ္တို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကို ေတာ္လွသည္ ဟုခ်ီးက်ဴးခံရမည့္ အေရးကိုေတာ့ တင္ၾကိဳ၍ ဝမ္းသာခဲ့သည္ ။ ထိုအခါ ကိုဦးသည္ အားက်စရာ ခ်စ္သူရည္စား ၊ တစ္ေန႔ေန႔တြင္ အိမ္ေထာင္သည္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ အျဖစ္ အသစ္တဖန္ေမြးဖြားရဲေတာ့မည္ထင္သည္ ။

(၄)

အေထြးနဲ႔ ကိုဦးသည္ ညေနစာကို အတူတူစားတတ္ၾကျပီး အိပ္အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စကားေျပာၾကျမဲျဖစ္သည္ ။

ထိုညေနတြင္လည္း ခါတိုင္းလိုပင္ အိမ္အျပန္ အျပံဳးကုိယ္စီႏွင့္ အခ်စ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးေနမိၾကသည္ ။ ေမွာင္ရိပ္သန္းလာေတာ့မွ အေထြးက အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ သတိရလာျပီး စကားျဖတ္ရေလေတာ့သည္ ။

အေထြးက ျပံဳး၍ -

“အခ်စ္က ဘယ္ကစတယ္လို႔ ကိုဦးထင္လဲ … ခ်စ္ျခင္းက အစရွာရခက္တယ္ ဆိုလို႕ သတိရေသးတယ္ ။ ကိုဦးကို စေတြ႕ဖူးတုန္းကဆိုရင္ စာအုပ္ေလးထိုင္ဖတ္ေနေတာ့ ရင္ထဲမွာျဖစ္လာတာက သိပ္သနားစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျဖဴစင္လြန္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္လို႔ပဲ ၊ သနားလြန္းလို႕ ခ်စ္လာရတာ ထင္ပါရဲ့ ၊ ခုဖြင့္ေျပာလို႔ စိတ္လဲဆိုးမသြားနဲ႕ ဦးေနာ္” လို႔ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ စကားကိုဆို၏ ။

ကိုဦးသည္ ထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္သြားျပီး ျပံဳးေနက်ဟန္ေဆာင္အျပံဳးကို သာ ေညာင္းညာလာသည္အထိျပံဳးရ၏ ။ အျပန္လမ္းေတြ ျမင္ေနရတတ္သည့္ ရိပ္ေယာင္ ဝိုးဝါးမွန္မ်ား ထဲမွ သနားဖြယ္သူ႕ ပံုရိပ္ကိုပင္ျပန္မျမင္ရဲ သေယာင္ရွိ၍ လာသျဖင့္ ေခါင္းကို ငိုက္စိုက္ခ်ထား ကာ ကြန္းခိုရာအိပ္ခန္းတြင္းသို႕ ပင္ဦးတည္၍ ေလွ်ာက္လာသည္ ။ ဘဝတြင္ ခ်ီးမြန္းခဲ့သူမ်ားသည္ တစ္ေန႔ေန႔တြင္ လူစဥ္မမွီ ၊ လူလားမေျမာက္ရသူ သူ႕ကို အေထြးလို သနားေကာင္းသနားေနေတာ့မည္။ သည္အထဲတြင္ အေဖတို႔ေရာပါေကာင္းပါႏိုင္ေသး၏ ။

“အလိုေလး ငါ့ကို သနားစရာ သတၱဝါဆိုပါ့လား”

စာအုပ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္သိပ္ေသာ အခန္းျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေပၚလာေသာ အေတြးမွာ “ငါဟာ သနားစရာသတၱဝါပါလား” လို႕ ျဖစ္၏ ။

ကိုဦးသည္ မွန္ထဲမွာ ပံုရိပ္ကို စိတ္ပ်က္စြာၾကည့္၏ ။ ပါးရိုးက်က် ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သည္ မႈန္မႈိင္းစြာျပန္ေငး ေနသည္ကို ျမင္ရေတာ့ က်ရႈးံသူတစ္ေယာက္ကို ဟားတိုက္ခ်က္စိတ္ပင္ေပၚလာသည္ ။ ထြက္ေျပးလွ်င္ ေကာင္းမည္လားဟု ထင္လာသည္ ၊ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ၾကိဳးပမ္းမႈသည္ လူအမ်ားသနားခံ ရဖို႔ ဟန္ေဆာင္ျပေနရသလိုထင္၏ ။ ခပ္စူးစူးျပံဳးလိုက္ေတာ့ က်ဆံုးသူသည္ သိကၡာဆယ္ႏိုင္သြားသည္ထင္၏ ။ ေအာင္ႏိုင္ျခင္း၏ လမ္းစသည္ ထို ညစ္က်ယ္က်ယ္အျပံဳးျဖစ္ႏိုင္သည္ ။ ထိုအျပံဳးသည္ မိမိအတြက္ ဂုဏ္ယူသူမ်ား ၊ ခ်ီးက်ဴးခ်စ္ခင္သူမ်ားကို ေအာင္ႏိုင္မည္ထင္၏ ။ ကိုဦးသည္ အျပံဳးကို ၾကည့္ရင္းအဝတ္မ်ားကို လဲ၏ ။

(၅)

ကိုဦးသည္ ထိုေနရာသို႔ မေရာက္ဖူးသည့္တိုင္ သေဘာကိုေတာ့နားလည္၏ ။ သူငယ္ခ်င္းေယာက္်ားေလးေတြက ထိုေနရာမွ စြန္႔စားခန္းမ်ားကို မစားရဝခမန္း ေျပာတတ္တုန္းက အားက်စိတ္ကို စက္ဆုတ္စိတ္ျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရေသးသည္ ။ ထိုေနရာမွ မီးမ်ားသည္ပင္ ျပာတစ္လွည့္ နီတစ္မ်ိဳးျဖင့္ လူ႕စိတ္ကို လွည့္စား၍ ေနေလသည္ ။ ျမင္သမွ် လူတိုင္းသည္ လွပ၍ ျပင္းျပေသာဆြဲေဆာင္အားတစ္ခုစီ ျဖာထြက္ေနၾကသည္ထင္၏ ။ မိန္းမမ်ားသည္ ကိုဦးကို ျမဴခ်ိဴ၍ၾကိဳၾက ၏ ။ ကိုဦးသည္ သည္တစ္ခါေတာ့ စက္ဆုတ္စိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ရင္း မ်က္လံုးမ်ားကိုေမွး၍ အကဲခတ္၏ ။

သနားစရာမိန္းမမ်ားသည္ သူ႕ကိုသနားဖို႕ စိတ္ရွိေတာ့မည္မထင္။ သူသည္ လူလားေျမာက္ျခင္းကို သည္ေနရာမွာ ရွာႏိုင္၏ ။ အရွက္ကင္းမဲ့စြာ ရမၼက္တက္ၾကြျခင္းသည္ပင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အတြက္ မာနကိုေသြးသစ္ေလာင္းေစေတာ့မည္ထင္၏ ။

ကိုဦးသည္ ခပ္ငယ္ငယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၏ ဦးေဆာင္ရာကိုလိုက္လာသည္ ။ ထိုအမ်ိဳးသမီး သည္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာေလွကားထစ္မ်ားစြာကို စ၍တက္၏ ။ အခန္းဝဝယ္ အမ်ိဳးသမီးသည္ ကိုဦးကို ျပံဳး၍ဝင္ေစ၏ ။ သည္အခါ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေၾကးစားဆန္ဆန္ သနား ေလးစားျခင္း ကင္းမဲ့ဟန္ကိုအမ်ိဳးသမီး၌ ေတြ႕ရသည္ ။

ကိုဦးသည္ မိဘမ်ား၏ မ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္လာသည္ ။ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ မိတ္ေဆြမ်ား ၊ ေထြးႏွင့္ ေနာက္ မသိကၽြမ္းတာေတြေရာ၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးတာေတြေရာ အကုန္ပါသည္ ။ သူတို႕အားလံုးကို မွန္းၾကည့္လို႕ရျပန္သည္ ။ တစ္သက္လံုးအကၽြမ္းမဲ့ ယံုၾကည္ေနရမည့္ သူေတြဆိုတာ ေတြးမိျပန္ေတာ့ ေဒါသသည္ သူတို႕ဘက္ဆီက ကိုယ့္ဘက္ကိုျပန္လွည့္လာသည္ ။ ကိုဦးသည္ အံ့ၾသစဖြယ္ ေပ်ာ္သလိုလိုရွိလာျပန္သည္ ။ ၾကီးရင့္ျခင္း၏ အျမတ္ ထိေတြ႕မႈအာရံုကို ေတာင့္တလာသည္ ။ရိုက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္ပစ္လိုက္ခ်င္ျပန္၏ ။

ျပတင္းျပင္သည္ေမွာင္၏ ။ ေလာကၾကီးသည္တိတ္တဆိတ္ အဆက္ျပတ္သြားျပီ ။ တံခါးသည္လည္းပိတ္ခဲ့ျပီ။ အမ်ိဳးသမီး၏လက္မ်ားသည္ ကိုဦး၏ခါးကိုေပြ႔ထားရာမွ ပို၍တင္းၾကပ္လာျပန္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ကိုဦးသည္ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ သူ႔ကို ေတာ္လွသည္ဟု ခ်ီးမြန္းေသာ ဆရာမမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ေထြးကိုလည္းေကာင္း တခဏတာ ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့ေလသည္။

(Aung Phyoe)

21 March 2010.

4 comments:

Rita said...

ေအာင္ၿဖိဳးက character သ႐ုပ္ေဖာ္တာ အေတာ္ ႏိုင္နင္းတယ္။ ကိုယ္ဆို အဲဒီ အ႐ြယ္ေလာက္မွာ အဲေလာက္ မေရးႏိုင္ဘူး။

အပိုအလိုမ႐ွိ ကြက္တိပဲ။

ၾကည္ေအး ေလေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးပါေနတယ္ :)

Zaw Myo Lwin said...

လင့္ထားလိုက္ပါၿပီ။ လင့္ထားလိုက္ပါရေစေတာ့။ ဖတ္ေကာင္းသပ္ယပ္တဲ႔ စာစုေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ။ က်န္းမာရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ။

★သခင္မ်ဳိးေဟ့ဒုိ႔ျမန္မာ★ said...

အခုေဆာင္းပါးနဲ႔ တုိက္ရုိက္ေတာ့ မသက္ဆုိင္ပါဘူး။ အေႏွာင့္အယွက္ေပးမိရင္ ခႊင့္လႊတ္ပါလုိ႔ ႀကိဳတင္ျပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အေနာက္ဖက္မွာ ျပည္သူေတြဟာ ကာကြယ္ေဆးကုိ ယုံၾကည္မွဳမရွိၾကပါဘူး။ ကာကြယ္ေဆးေၾကာင့္ ကေလးငယ္ေတြဟာ ဥာဏ္ရည္နိမ့္ပါးမွဳ၊ ေရာဂါရရွိမွဳနဲ႔ ေသေက်တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ depopulation လုိ႔ေခၚတဲ့ လူေတြကုိ အစုလုိက္အျပဳံလုိက္သတ္ဖုိ႔ စဥ္းစားေနတဲ့ကိစၥကုိ ျမန္မာေတြ သတိထားဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ျပီလုိ႔လည္း ယူဆမိပါတယ္။ ေလာဘႀကီး.. အတၱၾကီးေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြစုေပါင္းျပီး လူေတြကုိ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ သတ္ဖုိ႔ၾကံစည္မွဳေတြရွိေနပါတယ္။ Bill Gates လုိသူေဌးႀကီးဟာ က်န္းမာေရးစံနစ္ကုိ အသုံးျပဳျပီး လူေတြကုိ သတ္ျဖတ္ဖုိ႔ လူသိရွင္ၾကား ေျပာၾကားေနပါျပီ။ ေအာက္ဘက္မွာေတာ့ သူေျပာခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းတင္ဗီဒီယုိကုိ အေထာက္အထားအျဖစ္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

Bill Gates says:
"The world today has 6.8 billion people. That's heading up to about nine billion. Now if we do a really great job on new VACCINES, health care, reproductive health services, we could LOWER that by perhaps 10 or 15 percent."

STRAIGHT UP DEPOPULATION QUOTES FROM THE GLOBAL ELITE:

"A total world population of 250-300 million people, a 95% decline from present levels, would be ideal."
Ted Turner

"In order to stabilize world population, we must eliminate 350,000 people per day. It is a horrible thing to say, but it is just as bad not to say it."
J. Cousteau, 1991 explorer and UNESCO courier

"We must speak more clearly about sexuality, contraception, about abortion, about values that control population, because the ecological crisis, in short, is the population crisis. Cut the population by 90% and there aren't enough people left to do a great deal of ecological damage."
Mikhail Gorbachev

"World population needs to be decreased by 50%"
Henry Kissinger

"If I were reincarnated I would wish to be returned to earth as a killer virus to lower human population levels."
Prince Phillip


☀ Bill Gates EXPOSED! Wants Depopulation Through Vaccines!

☀ Doctor Admits Vaccine Is More Deadly Than Swine Flu Itself & Will Not Give It To His Kids

☀ Dr Oz Will Propagandize For H1N1 Vaccine But He Wont Give It To His Kids

☀ Government Scientists Hide Vaccine/Autism Link

☀ SAY NO TO THE VACCINE by trillion

☀ Doctors speak out about H1N1 VACCINE DANGERS

☀ Bill Gates Admits That Vaccines Are Use Used For DEPOPULATION, Not For Making People Healthy

☀ Bill Gates, " Vaccinate to Depopulate": His Logic Explained

☀ Bill Gates Confronted on Eugenics by We Are Change

☀ Fuck The New World Order

★ ျမန္မာဆုိတာ မင္းမေမ့နဲ႔ ★

★ ျမန္မာဆုိတာ မင္းမေမ့နဲ႔ ★

.

To list spammers said...

http://exposespammers.blogspot.com/