26 August 2010

ပန္းျပတ္ခိုက္ၾကံဳ

စာမေရးတာ ေတာ္ေတာ့္ကို ၾကာသြားျပီ ။ ခင္ရတဲ့ အမတစ္ေယာက္က တြန္းအားေပးလို႔ စာေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္ ။ ကိုယ္အရင္ေရးတာေတြလည္း အားမရေတာ့ စာမေရးေတာ့ဘူးလို႔ကို ပစ္ထားတာကမွ ဇာတ္လမ္းေလး ဖ်စ္ညွစ္စဥ္းစားရင္း ၾကိဳးစားေရးလိုက္ရတယ္ .. ။ ေလာေလာဆယ္ -ဖတ္ထားတာ မၾကာေသးတဲ့ Haruki Murakami စာေတြရဲ့ Surrealism ဝါဒေတြ စြဲေနေတာ့ သည္အရိပ္ေအာက္မွာပဲ စာကထြက္လာတယ္ .၊ ဘာပဲေျပာေျပာ ၾကိဳးစားျပီးခ်ေရးလိုက္ျပီ ၊ ခုတေလာေတာ့ စာအုပ္ေတြပဲ ဖတ္ျဖစ္ေနတယ္ ။ ထံုးစံပဲ စာအုပ္ေတြဖတ္တာမ်ားေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားမရလို႔ စာမေရးခ်င္ေလပဲ ။

ပန္းျပတ္ခိုက္ၾကံဳ

(၁)
ဘဝမွာ သည္တစ္ခါေလာက္ ရင္ခုန္မလိုက္ေမာစဘူး ဟုတင္သည္ ။


ေမွာင္မည္းတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကို ျဖတ္သြားရင္ ျမင္ကြင္းတို႕က ၾကည္လင္လာသည္ ။ လာစကတည္းကပင္ အဓိပၸာယ္မသိေပမယ့္ သာယာမႈတစ္ခုခုေနာက္ လိုက္ေနရသလိုပင္ ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခုခုကလည္း မ်က္ေမွာက္ထင္ခ်ိန္ နီးျပီတည္း ။ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္း၏ နိဂံုးဝယ္ လူမ်ား ဥဒဟို ျဖတ္သန္းရာ အေဆာက္အအံု တစ္ခုဆီသို႔ နီးကပ္လာေၾကာင္း သတိထားမိသည္ ။ က်ေတာ္ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းကို မုန္းေၾကာင္း သူမသိဘူးလား ။ မသိလို႕ ခုထိမေရာက္ေသးတာ ေသခ်ာသည္ ။ သည္ရပ္ဌာေန တြင္ အခ်ိန္ကို သိရန္ နာရီတစ္လံုး မလိုအပ္ပါ ။ က်ေတာ္တို႕ သည္ေနရာမွာ ေတြ႕ရန္ခ်ိန္းဆိုထားျပီးျဖစ္လို႕ မွားစရာလည္း အေၾကာင္းမရွိ ။ ေဘးဘီတြင္ ထင္လင္းေသာ ေနရာအခ်ိဳ႕ကို ေငးၾကည့္ရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔ သာအေၾကာင္းရွိမည္ ။ ေငးေမာျခင္းထင္ ေတြးေတာျခင္းသည္ အခ်ိန္ျဖဳန္းရန္အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေလာ ။

“အစ္ကို ေစာင့္ေနတာၾကာျပီလား”

ေမွ်ာ္လင့္မထားေပမယ့္ ၾကားေနၾက အသံေၾကာင့္ ရင္းႏွီးမႈကို ခံစားလိုက္ရသည္ ။ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ႏွင္းျမဴပါးပါးမွာ စက္ဘီးတစ္စင္းတြန္းလာတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ။ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အာရံုတက္၏ အရိပ္အေငြ႔မ်ား ယွက္သန္းေနျပီ ။

“နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္ ညကလည္း စာက်က္တာ မျပီးေသးလို႔ ၊ သည္ေန႔ ဆရာသာ ေမးရင္ေသျပီပဲ ..၊ လာ သည္ေန႔ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ပဲ မၾကဴသည္ေန႔မလာဘူးတဲ့”


သည္ေတာ့မွ ရည့္ အသံကုိက်က္မိသည္ ။ ေနာက္ဆံုးငါ့ ရည့္ကို ေစာင့္ေနတာပဲ က်ဴရွင္သြားဖို႔ .. ။ သူ႕ကို မေတြ႔တာ ၾကာလွပါဘီေလာ … ေမ့လုေမ႔ခ်င္ ျဖစ္ေနျပီေလ.. ။ က်ေတာ္တို႔ မေန႔က ေတြ႕ၾကလို႕လား .. ၊ က်ေတာ္ ေစာင့္တာ သူကိုလား .. ဒါဆို သူ႕ကို က်ေတာ္ေစာင့္ခဲ့တာၾကာလွပါဘီကြယ္ … ။


“နည္းနည္းေနာက္က်လို႔ စိတ္ဆိုးေနတာလား၊ အစ္ကိုေရာ စာရျပီလား ၊ ေနာက္တစ္ပတ္ ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္ ငါ့ေမြးေန႔က်ရင္ မၾကဴရယ္ နင္ရယ္ ငါတို႕ သံုးေယာက္တစ္ခုခု သြားစားၾကမယ္ေလ .. ေနာ္ ၊ စိတ္မေကာက္နဲ႔ေတာ့”


ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူလာျပီေလ … ေစာင့္ဆိုင္းရတာ တစ္ခဏမကတာေတာ့ ေသခ်ာသည္ ။ သူကို ကိုယ္စိတ္ဆိုးဖို႔ မလိုဘူးထင္ပါတယ္ … ။ သူေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ကိုယ့္ဆီကို ျပန္လာတာပဲ ။


“ေနာ္ … အစ္ကိုရယ္ ၊ ဟုတ္ျပီလား”

(၂)

မနက္ျဖန္ ေမလဲ့ နဲ႔ေတြ႕ဘို႔ ခုညကတည္းက ရင္ခုန္ရသည္ ။

ေမလဲ့က ကိုဦးကို သည္ေလာက္ေတာင္လႊမ္းမုိး ထားႏိုင္တာပဲ ။ သည္တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ကတည္းက ေမလဲ့နဲ႔ မေတြ႕ရေသး … ေသခ်ာထြက္ၾကည့္ရင္ ၂ လနဲ႔ ၁၇ ရက္ေတာင္ရွိေတာ့မယ္ ။ သည္လို အေသးအဖြဲေတြဟာ ျပန္စဥ္းစားတြက္ခ်က္ရင္ သိပ္လြယ္ေပမယ့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ရင္ခုန္ေစဖို႕႔ သိပ္တာသြားတယ္ ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ၊ ၅ ႏွစ္ေလာက္တုန္းက မိန္းမေတြအေၾကာင္း သည္ေလာက္ မသိတတ္တာ ကိုဦးညံ့တာပဲ … ။


သည္ည စာဖတ္ရင္ ကဗ်ာေတြဖတ္ဖို႕ သင့္မည္ထင္သည္ ။ လေရာင္ဆမ္းေသာ ခ်စ္သူ႕အိပ္ခန္းေဆာင္ကို ညဥ့္ယာဥ္ရထားျဖင့္ တိတ္တဆိတ္သြားေရာက္သင့္ေလသလား ။ ေလအလာ ေမႊးပ်ံ႕လြင့္ျမဴးေသာ ဆံႏြယ္အရင္းမွ ရိပ္တေရာင့္ျမင္ရေသာ ေမ့ေရႊလည္တိုင္ေၾကာ့ကို နမ္းရႈိက္ခြင့္ ငံလင့္ရမလား ။ အခုေတာ့ သည္လိုအေတြ႕ မထူးေပမယ့္ ေမာင့္မွာျဖင့္ရူးျပီေမ လို႔ လိုက္ေမာစြာ ညည္းဆိုဖို႔ပဲရွိ ေတာ့မည္ ။


ေမလဲ့ နဲ႕ ကိုဦးေတြ႕စက ကိုဦးႏွလံုးသားမွ ဒဏ္ရာသည္အက္ေၾကာင္းထင္ဆဲပင္ ရွိေသးသည္ ။ ထင္ေပၚလွ ေသာ ေမလဲ့ကို သာမာန္ထက္ပို၍လည္း သတိမထားမိခဲ့ … ၊ ရူးမိုက္တုန္းပင္မို႔ တစ္ေန႕ဝယ္ ဒဏ္ရာေပးခဲ့သူက ျပန္လည္ကုစားရန္ေရာက္လာလိမ့္မည္မို႔ အနာေဖးမတက္ေအာင္ပင္ လြမ္းစကိုတြဲသီထားတတ္ဆဲ ။ ကိုဦး ရႈံ႕ခ်ခဲ့ဘူးေသာ သူမ်ားေတြ ဘာညာမသိတရားစာရြတ္သလိုပဲ … တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လြမ္းခ်ိန္ေပးကာ ကိုယ့္ႏွမကို တမ္းတရသည္ ။

အဲသည္အတြင္းမွာပင္ ေမလဲ့ဘက္ကေတာ့ “ကိုေမာင္ေမာင္ဦး” မွ “ေမာင္ေမာင္ဦး” ၊ “ကိုေမာင္ဦး” …ေနာက္ဆံုး “ကိုဦး” လို႕ အဖ်ားခက္ေခၚသည္အထိရင္းနီးလာသည္ ။ ကိုဦးတို႔ ဆက္ဆံေရးကို ကာယကံရွင္ေတြထက္ သူမ်ားေတြက ပိုလို႔ သတိျပဳမိၾကတယ္ထင္၏ ။ ကိုဦးသည္ မရင့္မာေသးျပီမို႔ တစ္ခါတစ္ေလ ေမလဲ့ကို ကြယ္ရာက တစ္စိမ့္စိမ့္ ေငးတတ္တာက လြဲရင္ သိသိသာသာ တပ္မက္ျခင္းမျဖစ္မိတာလည္း ေသခ်ာေနသည္ ။ ေနာက္ ကိုယ့္ႏွမဆီကေမွ်ာ္လင့္ျခင္းသည္လည္း အရိပ္အေယာင္ပမာမွ် မျမင္ရေသးလို႔မို႔ မရႏိုင္ေလ ေမွ်ာ္လင့္ေလႏွင့္ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့လက္ရွိဘဝ ကို ေက်နပ္ ေနသလိုရွိ၏ ။


သို႔ေသာ္ ကိုဦးလည္း ေယာက်္ားတစ္ေယာက္မို႔ ေမလဲ့နဲ႔ တြဲသြားတြဲလာ လုပ္ခြင့္ကို ေက်နပ္လာရသည္ ။ ဘယ္ႏွယ့္ တစ္ခါတစ္ခါမွာ အေဖာ္ဆိုတာ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသးသည္မို႔ ေက်းဇူးတတင္စြဲလမ္းရေသးသည္ ။ ေမလဲ့၏တည္ၾကည္စြာ ခၽြဲႏြဲ႔တတ္ေသာ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳကို တပ္မက္စျပဳလာျပီ … ၊ ကိုဦး၏ ေရွာင္တခင္ ျဖည့္ဆည္းမႈေၾကာင့္ ေက်နပ္မႈ ကို ေမလဲ့မ်က္လံုးမွာ ျမင္ရေတာ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ ျဖစ္တည္မႈ ပိုမို ေလးနက္လာသည္ ဟုထင္ရ ျပန္သည္ ။ ေနာက္ကိုဦးရဲ့ မ်က္လံုးေတြကို ေမလဲ့ စိုက္မၾကည့္ရဲ့တာေၾကာင့္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုတမ္း ကစားရတာ ေပ်ာ္စရာထင္၏ ။ သည္လိုမိန္းမမ်ိဳးနဲ႔ လက္ထပ္ရရင္ အသက္လံုး ယုယမႈေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနႏိုင္မွာပဲလို႔ စိတ္ကူးယဥ္ရင္း အဆင္မေျပတဲ့လင္မယားစံုတြဲေတြကို သနားတတ္ေသးသည္ ။

ဒါေပမယ့္ ေမလဲ့ကိုယ့္ကို သေဘာက်ေနျပီရယ္လို႔ အေသမတြက္ႏိုင္ေသး ။ ကိုယ့္ႏွမတုန္းကလည္း သည္လိုပဲ မဟုတ္လား ။ ေမလဲ့သေဘာတူရင္ေတာင္ ကိုဦးဖို႔ ခုထက္ပိုျပီး ေႏွာင္ဖြဲ႔လာမွာကို စဥ္းစားသင့္ေသးတယ္ထင္၏ ။ ေနာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း မေသခ်ာေသး … ၃၊၄ ႏွစ္သည္ စိတ္ဒဏ္ရာကို ေမြးျမဴမထားလွ်င္ ကုသဖို႕ အခ်ိန္ လံုေလာက္ေနေလျပီ ။ စနစ္တက်လုပ္တတ္သူမို႔ ကိုဦးအေတြးေတြ နယ္ခ်ဲ႕႔ ခ်င္တိုင္းခ်ဲ႕ မိသည္ ။

သည္တုန္းအေဝးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ႏွမသတင္းေလးေတြ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား ၾကားရတတ္သည္ ။ အိပ္မက္ေတြမွာ ကို႔ႏွမ ႏွင့္ေမလဲ့ တစ္လွည့္စီေရာလာသည္ ။ ေမလဲ့သည္ ခုတေလာ ပိုလွလာသည္ထင္၏ ။ တစ္ခါတစ္ခါလမ္းေလွ်ာက္သြားလွ်င္ပင္ ေမႊးလြင့္၍ ႏူးညံ့မည္ထင္ရသည့္ ေမလဲ့ဆံႏြယ္ေတြကို ထိကိုင္မိ မတက္သတိမွားလာတတ္သည္ … ။ ေမလဲ့သည္ ကိုဦးကို ခိုးစိုက္၍ စိတ္မရွည္စြာၾကည့္တတ္ျပီ ၊ ေကြ႔ဝိုက္ကာ စကားစတတ္လာျပီပဲ ။ ကိုဦးကေတာ့ ေတြေနဆဲပဲကြယ္ .. ။ အခ်ိန္အေန အခ်ိန္အခါသည္ လိုအပ္သည္ထက္ ပို၍ တြန္႔ၾကာေသာ ကိုဦးကို နည္းဗ်ဴဟာ ေျပာင္းလဲေပးဖို႔ ၾကိဳးစားသည္ထင့္ ။ ေန႕စဥ္လိုလို လမ္းသင့္၍ေတြ႔ေနၾက ေမလဲ့သည္ ကိုဦးအနားမွ ရုတ္တရက္ အလွမ္းေဝးသြားရ၏ ။


ရိုဒင့္အေၾကာင္းကိုဖတ္တုန္းက သိပ္လွတဲ့ စာတစ္ပိုဒ္ကို ကိုဦးမွတ္မိဖူးသည္ ။ ‘ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ အဖို႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သူတကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သိရတဲ့ အခ်ိန္ဟာ အဲသည္မိန္းမ သူ႕ေဘးနားက ထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ပဲ’ တဲ့ ။ အဲသည္စကားေလးသည္ အရင္တုန္းက အဓိပၸာယ္ မသိေပမယ့္ ခုေတာ့ တစ္ေယာက္ထည္းထိုင္ျပီး ေမလဲ့ကို သတိရတိုင္းေတြးတတ္လာသည္ ။ ေမလဲ့သည္ ကိုဦးလက္လွမ္းလို႔ မွီဆဲပါပဲကြယ္ .၊ ေမလဲ့နဲ႔ တစ္ဘဝလံုးေနဖို႔ ကိုဦးမွာ အခြင့္သာဆဲပါပဲ … ။ ေမလဲ့ကုိ ကိုဦးၾကိဳက္တာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ .. ၊ ေမလဲ့ကုိယူရင္ ကိုယ့္ႏွမနဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူ စံုတြဲကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး ယွဥ္လို႔ ႏိုင္ႏိုင္တာပဲ .. ၊ ေမလဲ့ ရုပ္ရည္၊ ပညာ ၊ အဆင့္အတန္းက ေယာက်္ားတိုင္း သေဘာက်ႏွစ္ျခိဳက္မွာပါ ။ ဟင့္အင္း ဒါက ေယာက္်ားေဈးတြက္ၾကီးမဟုတ္လား ။ ေမလဲ့ကုိ ကိုဦးခ်စ္သလား ၊ ေမာင့္ႏွမလိုေတာ့ ရင္မခုန္တတ္ဖူးလို႕ထင္သည္ ။ ဒါေပမယ့္ ခုလိုစိတ္ကူးခြင့္ရရင္ အရင္ကကိုဦးအနားမွာ ရွိတတ္တဲ့ ေမလဲ့ ကိုပဲ သတိရတတ္သည္ ။ ဒါဆို ခ်စ္တယ္လို႕ သတ္မွတ္ဖို႕ လံုေလာက္ရဲ့လားကြယ္ ။ ကိုဦးေမလဲ့ ကို ခ်စ္မိေနျပီ မဟုတ္လား ။


“ေၾသာ္ ေမလဲ့ရယ္ ၊ ဟုတ္လား”

(၃)


ကိုယ့္ႏွမ ရည့္ကို ျမင္ေတာ့ ဆြတ္ပ်ံ႕ မႈကိုျပန္ရသည္ ။ ကိုယ္ခံစားဖူးခ်င္တဲ့ ေမ့ေလာက္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြ အခ်စ္ ဝတၳဳေတြထဲက ခံစားမႈမ်ိဳး ။ ေဝဝါးေနျခင္းသာ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္၏ ။ ကိုယ္ ရည့္ကိုမေတြ႕တာ ႏွစ္ခ်ီျပီထင္ေသာ္လည္း သူကေတာ့မေန႔တေနကလိုေျပာေနသည္ ။ ရည့္ ကိုယ့္ကိုေစာင့္ရင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား ၊ ရည့္ခ်စ္သူေရာ မပါဘူးလား ။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကို ကိုယ့္ႏွမ မၾကားခ်င္သည့္ စကားမဆိုဝံ့ေအာင္လွည့္စား ထားတာလား ။

“ကဲ ကိုေမာင္ေမာင္ဦး သြားၾကမယ္..”

စက္ဘီးစီးရင္း ပတ္ဝန္းက်င္သည္မႈန္ဝါးလာသည္ ။ ေရွ႕မွာထက္ဘာမွ ပိုျပီးမျမင္ရ … ၊ အေမွာင္ေဝတဝါးထဲ ကိုတိုးသြားရင္း ႏွင္းျမဴတို႔ျပည္စ ျပဳေလျပီ ။

“အစ္ကို နင္ေျပာင္းသြားတယ္ေနာ္ … အရင္ကလိုမဟုတ္ဘူး စကားနည္းသြားတယ္”


ဟန္ေဆာင္တားတာေမာလို႔ထင္ရဲ့ ရည္က လက္ရွိအခ်ိန္ကိုျပန္ဆြဲတင္သြားသည္ ။ မေတြ႔ရတာ ၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီကြယ္ ကိုယ္လည္းရည္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ရတဲ့ လူပ်ိဳေပါက္ေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ … ။ မဟုတ္ေသးဘူးထင္သည္ ၅ ႏွစ္ဆိုတာ အမွန္ကေသခ်ာေပမယ့္ ခုလုိမ်ိဳးေတာ့ မၾကာမၾကာေတြ႕ ဖူးသားပဲကြယ္ ။ မေတြ႔တာေတာ့ ၾကာျပီ … ခုတေလာ ကိုယ့္စိတ္ထဲမယ္ ေမလဲ့ကို သာစိုးမိုးလို႔ ေနသည္ … ။

ကိုယ္သည္ စကားစရွာမရသလို တစ္အ၍ေနသည္ ။ ရည့္ခ်စ္သူဘယ္မွာလည္းဟင္လို႔ ေမးလိုသည့္ေမးခြန္းကိုပဲ တိုက္ရိုက္ေမးလိုက္ရမလား ၊ သည္အတြင္းမင္းကိုယ့္ကို သတိမရဘူးလား ၊ ေနာက္ သည္လို ကိုယ္နဲ႔ ေရွာင္တခင္ေတြ႔ၾကတာေရာ အမွတ္ရရဲ့လားေမးခ်င္သည္ ။

“အရင္ကလို ငါတို႔ ၃ ေယာက္ က်ဴရွင္အတူတူသြားၾကတာ မွတ္မိေသးတယ္ ၊ ေနာက္ဆရာ့ဆီမွာ စာေျဖေတာ့ ေအာက္ကေနကူးခ်ၾကတာ .. ၊ မၾကဴၾကီးလည္း မေတြ႔ေတာ့ဘူး …. ၊ နင္လည္းအရင္ကလို အတၱၾကီးတုန္းပဲလား အစ္ကို ….ေနာက္ ရည္းစားေရာ ရျပီလား ၊ အိမ္ေထာင္ေရာ က်ေနျပီလားဟင္”

(၄)


ေယာက္်ားတစ္ေယာက္မွာ ရည္းစားရွိရမည့္အရြယ္ .. ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ့္ အရြယ္ဆိုတာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ရွိသည္ ။ ကိုဦး အရြယ္မလြန္ေသးေပမယ့္ ေမးေငါ့တတ္တဲ့ ခင္မင္သူေတြ ေပါေနျပီ ။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း သူတစ္ပါးခ်စ္သူရည္းစားေတြကို ေငးေမာရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သတိရတတ္သည္ ။ ဒါ ကိုယ့္ႏွမလား … ေမလဲ့လား .. ။ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းမ်ားတြင္ စိတ္၏တိက်ေသာ အေျဖကို ေစာင့္ဆိုင္းရမႈ သည္ စိတ္ပ်က္စရာ အေကာင္းဆံုးလို႔ ကိုဦးထင္သည္ .. ။


‘က်ေတာ္မင္းကို ခ်စ္ေနတယ္…’

အင္မတန္ပင္ လြယ္လြန္းေသာစကားတစ္ခြန္းျဖစ္မည္ … ။ ေနာက္ဆံုး မိန္းကေလးက မ်က္လႊာေလးခ်ကာ အေျဖေပးေလေတာ့ ရွက္ေနရွာေသာ ခ်စ္သူ႔ တုန္ယင္ႏႈတ္ခမ္းကို စုတ္ယူေသာ ကိုယ္႔ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားလည္း ပူေႏြးရႊန္းစိုေနဖို႔ အနည္းဆံုး လိုမည္ ။ ေရွ႕ဆက္ ခရီးအတြက္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား .. ဝတၱရားမ်ားကို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ သည္းခံႏိုင္ရန္ မ်က္ကန္းခ်စ္စိတ္ကိုပင္ အားျပဳရေပေတာ့မည္ . .. ၊ သည္မ်က္ကမ္းခ်စ္စိတ္မ်ိဳး ေမလဲ့အေပၚရွိရဲ့လား ကြာ… ။


အနည္းဆံုး စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ေတာ့ ရွိမည္ .. မနာလိုျပ ၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျပ … ၊ ေနာက္ တစ္ေယာက္အလို တစ္ေယာက္ကလိုက္ ၊ သည္လိုမ်ိဳး ကို လက္ခံႏိုင္ဖို႔ တစ္ဦးတည္းျဖစ္တည္မႈကို ျမတ္ႏိုးတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ဦးတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုစိတ္အားထုတ္မလဲ .. ။ အသက္ေလးက ၾကီးလာျပီထင္၏ ။ ေမာင့္ႏွမ တုန္းကေတာ့ သည္ေလာက္မေတြးမိခဲ့ဘူး … ။ ေယာက္်ားေလးတိုင္း သည္လိုေတာ့ မေတြးၾကဘူးထင္ပါရဲ့ .. ။ သည္လိုပဲ ေနၾကရင္းအေၾကာင္းသင့္ေတာ့ လက္ထပ္လိုက္ၾက … ဒါမွမဟုတ္လဲ ကြဲၾက ၊ ျပဲၾက .. ေနာက္တစ္ေယာက္ ေျပာင္းၾကနဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သည္လို သတၱိမ်ိဳး ကိုဦးလိုခ်င္သည္ ။ ခက္သည္က အားက်တတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါစိတ္ၾကီးဝင္ျပီး ကိုယ္ကမွ ခ်စ္တတ္တယ္ထင္ေလေတာ့ အဲလို လူေတြကိုပဲ သနားရေသးသည္.. ။


ေခတၱခြဲခြာ ရျခင္းသည္ စိတ္ကိုညစ္ႏြမ္း ေစမႈျဖင့္ ေဝဝါးေသးေသာ္လည္း တိက်ေသာ အေျဖကိုေတာ့ ေပးတတ္၏ ။ ကိုဦးေဘးမွာ ေမလဲ့ကို အျမဲတမ္းတလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ သည္မွ တၾကိဳးတစား သြားေတြ႔ရျခင္းျဖင့္ သာယာေစခဲ့၏ ။ ညအိပ္မက္မ်ားမွာ ကိုယ့္ႏွမရုတ္တရက္ကြယ္ေပ်ာက္လ်က္ ေမလဲ့သည္ စိုးပိုင္ျခင္းျဖင့္ ကိုဦးကို ႏိုးတစ္ဝက္အိပ္မက္မက္ေစခဲ့သည္ … ။ သည္လိုေတာ့ ကိုယ့္အခ်စ္ကို ဖြင့္ဟဖို႔ အခ်ိန္တန္ေလျပီ .. ။

ကိုဦး ေတြ႔ခ်င္သည္ဆိုေတာ့ ေမလဲ့လိုက္ေလ်ာျမဲ ။ ေအးေအးစကားေျပာခ်င္လို႔ပါလို႔ ကိုဦးေျပာေတာ့ ေမလဲ့တစ္ဖက္က ရင္ခုန္ေလမလားမွန္းၾကည့္ရသည္ … ။ ေမလဲ့ ကိုေတြ႔ဖို႔ ရုပ္ရည္အျပင္အဆင္ထင္ ပိုင္းျဖတ္မႈ စိတ္တစ္ခုတည္းသာ ပိုင္ႏိုင္ရင္ စိတ္ခ်သက္သာေစမည္ ။ ဘာလိုလိုနဲ႔ မနက္ျဖန္ ေမလဲ့ နဲ႔ေတြ႕ဘို႔ ခုညကတည္းက ရင္ခုန္ရသည္ ။ နက္ျဖန္ကိုယ့္ကို ေစာင့္ေနမယ့္ ေမလဲ့ကို သည္ညအိပ္မက္ထဲမွာ ပင္ အစမ္းၾကိဳတင္ ခ်ိန္းဆိုေလ့က်င့္ခ်င္လာျပီ ။

ဘဝမွာ သည္တစ္ခါေလာက္ ရင္ခုန္မလိုက္ေမာစဘူး ဟုတင္သည္ ။


(၅)


ဝိုးတဝါးျမဴတို႔ အလြန္တြင္ လွပေသာရႈေမ်ာ္ခင္းသည္ သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိေပၚလာ၏ ။ အခ်ိန္သည္ကုန္လြန္မႈ ျမန္သလို ေရြ႕လ်ားမႈေတာ့ မရွိ။ က်ဴရွင္သြားရင္း က်ဴရွင္တတ္ခဲ့ရသည့္ ဘဝမွာ တေမွ်ာ္တေခၚေဝးကြာ ခဲ့ျပီထင္မိ၏ ။


ကိုယ့္ရင္သည္ ဆြတ္ပ်ံ႕ ဆဲ ကိုယ့္ႏွမ ရုတ္တရက္ေဝးကြာေပ်ာက္ပ်က္သြားမည္ကို စိုးကာ အေတြးကိုပင္ ရဲရဲမေတြးဝံ့ ၊ ကိုယ့္ႏွမသည္ ေတြ႔စကလို ဗိုလ္ေကမဟုတ္ေတာ့ပဲ ကိုယ္သေဘာက်သည့္ ေက်ာထက္ရွည္ေသာ ဆံပင္ကို ကလစ္တစ္ခုျဖင့္ ရုတ္တရက္ ေႏွာင္ကာ မ်က္လႊာစြန္းျဖင့္ စိုးရိမ့္သူ႔ မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ေနသည္ .. ။

“ေျပာပါဦး ကိုေမာင္ေမာင္ဦးရဲ့ ဘာေတြမ်ား သည္ေလာက္ေတာင္ ၾကည့္ေနတာတုန္း .. ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ဘယ္ကရည္းစားကို သတိရေနတာတုန္း … မ်က္ႏွာထားက ေရာဘာကို စိုးရိမ္ေနတာတုန္း ေတာ္ပါ ငါစတာ သည္ေန႔ က်ဴရွင္မွာ စာမေမးပါဘူး ..”

“ရည္ မင္းငါေျပာကိုတာကို အေရးမထားဘူးလား ”

“ဘာလဲ .. အစ္ကို”

“ငါမင္းကို ခ်စ္ေနတယ္ … ဟုတ္တယ္ ခုလည္း ခ်စ္ဆဲပဲ ..၊ မင္းငါ့ကို ျငင္းထားတာေတာင္ အျခားလူဆီ စိတ္မေျပာင္းႏိုင္ပဲ တိုက္ဆိုင္ရင္မင္းကို သတိရေနတယ္ ေနာက္ မင္းနဲ႔ျပန္ေတြ႔ဖို႕ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္ဆိုတာေတြ … အနည္းဆံုး မင္းကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာထားတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ မင္းသည္ေလာက္ သက္ေတာင့္သက္သာ မျဖစ္သင့္ဘူး …”

“ငါ့ အစ္ကိုကို ေျပာျပီးျပီပဲ ငါ့မွာ ခ်စ္သူရွိတယ္….၊ ေနာက္နင္လည္း သည္ေလာက္ ၅ ႏွစ္တာမွာ ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ မေတြ႔ေသးဘူးလား ၊ ေနာက္နင္ငါ့ကို ခ်စ္တာ မဟုတ္ပါဘူး .. ၊ နင့္အခ်စ္အတြက္ ကုန္ရမယ့္ ဝတၱရားေတြကို စိတ္ကူးထဲမွာ ထားျပီး ေရွာင္ပုန္းခ်င္တာပဲ ၊ နင္ငါ့နဲ႕ ခ်စ္သူေတြျဖစ္လို႔ အခ်ိန္ၾကာရင္ နင္ေပ်ာ္မယ္ထင္လားအစ္ကို ….”

“မင္းသက္သက္ငါ့ကို အထင္ေသးတာပဲ ၊ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ အခ်စ္ကိုလက္မခံပဲနဲ႔ အဲသည္ေယာက်္ားကို မခ်စ္တတ္ပါဘူးလို႔ မင္းမ်က္စိမႈိတ္ျငင္းေနတာ … ၊ ကိုယ့္စိတ္မွာ မင္းကိုအျမဲထားျပီး လွမ္းမရတဲ့ အျဖစ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ရင္နာရလဲမင္းသိလား”

“ဒါ နင္ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ဒုကၡရွာတာပဲ.. ၊ ေနာက္ နင့္ဘာသာနင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပိုခ်စ္ျပီး သူတပါးကို မခ်စ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အတၱၾကီးတာမဟုတ္လား ၊ နင့္ကို ငါ လံုးဝ သတိမရပါဘူးလို႕ ငါျငင္းရင္ေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါ လိမ္တာပဲ ၊ အစ္ကို ငါနင့္ကို နင္ထင္ထားတာထက္ ပိုျပီးနားလည္တယ္ ၊ နင္ရဲ့ စကားေတြကို ငါမေမ့သလို နင့္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကိုလည္း ငါမေမ့ဘူး ၊ … နင္ဟာ သားနဲ႔ မယားနဲ႔ ေနႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေယာက်္ားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး … နင့္လက္ရွိဘဝထင္ နင့္စိတ္ကူးထဲက ဘဝကို အသားေပး ၊ အခ်ိန္ေပး ခ်င္တဲ့ ေယာက္်ားမ်ိဳး …. ဒါေၾကာင့္မို႔ နင္ငါ့ကို စိတ္ထဲမွာ ထားျပီး နင္လက္ရွိတိုးတက္ေရးကို ပဲ အာရံုစိုက္ေနႏိုင္တာမဟုတ္လား …၊ ေနာက္နင္နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ရင္ေရာ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္နင္ထင္လည္း ၊ နင့္ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ ဆိုတာေတြကို ငါေတာင္းဆိုတာနဲ႔ နင္ငါ့ကို စိတ္ပ်က္မွာပဲ ၊ … မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထက္ျမက္လို႔ အျမင္က်ယ္ပါေစ ..၊ ငါကေတာ့ ကိုယ့္ကိုတစ္ကယ္ခ်စ္ျပီး အနည္းဆံုး အဲသည္အခ်စ္ေၾကာင့္ ကိုယ္ကလည္း ျပန္ခ်စ္ႏိုင္မယ့္ ေယာက္်ားကိုပဲ လိုခ်င္တယ္ .. ေသခ်ာတာက နင္သည္လို ေယာက်္ားမဟုတ္ဘူး ”

“မင္း ငါ့ကို မခဲနဲ႔ပါနဲ႔ .. တစ္ဖက္သက္ေျပာတယ္ပဲ ဆိုဆို ဒါေတြဟာ ငါ့အတြက္အမွန္ဘဲ …. ငါမင္းကို တန္ဖိုးထားခ်စ္ခဲ့တာ .. ေနာက္မင္းငါ့အခ်စ္ကို တန္ဖိုးမထားတာ .. အဆိုးဆံုးကေတာ့ မယံုတာပဲ ..၊ ဒါထက္ပို ျပီး ငါရင္နာရတာက ငါ့အခ်စ္ကို မင္းယံုေအာင္ သတ္ေသျပဖို႕ ငါမစြန္႔လႊတ္ရဲ့ ခဲဘူး ၊ မင္းေျပာတာဟုတ္မယ္ ငါ့ဘဝက အားလံုးအဆင္ေျပေနေတာ့ သည္ဘာမဟုတ္ေလးကို ပံုၾကီးခ်ဲ႕တယ္လို႕ ထင္တယ္ဆို တာ ။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ငါ့အတြက္ အေရးမပါတာမဟုတ္ဘူး ၊ ေလာကမွာ ဦးဆံုးခ်စ္ရသူက ျငင္းခံရတဲ့ ေယာက္်ားေပါင္း ေရတြက္ရေအာင္ ရွိေကာင္းရွိမယ္ ဒါေပမယ့္ သူတို႔အားလံု ငါ့လိုခံစားရမယ္မထင္ဘူး ၊ မင္းတစ္ေန႔ ငါ့အနားျပန္ေရာက္လာမယ္လို႔ ကိုေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္ ….အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ တစ္ျဖည္းျဖည္းယံု ၾကည္ခ်က္အျဖစ္ေျပာင္းသြားတယ္ဆို မင္းေလွာင္ဦးမွာလား …၊ မင္းကို ငါေမ့ထိုက္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာ အဲမင္းေျပာသလို စြဲလမ္းမႈဆိုတာ ငါ့လိုလူအတြက္ လြယ္လြယ္မေပ်ာက္ႏိုင္ဘူး .. မင္းကို ငါအဆက္အသြယ္မလုပ္ေတာ့တာနဲ႔ ေမ့သင္တယ္လို႔ ထင္တဲ့ အတိတ္တစ္ခုဟာ လြင့္ေပ်ာက္မသြားဘူး”

“အစ္ကို သည္အတြင္းမွာ ခ်စ္တဲ့ သူကိုမေတြ႕ဘူးတဲ့လား … မိန္းကေလးဆို တစ္ေယာက္မွ နီးစပ္မႈမရွိဘဲ ေနလာတာလား ၊ ဘယ္မိန္းမကိုမွ ရင္မခုန္ဘဲ.. စိတ္ေတာင္မကူးဘဲေနလာတာလား”

“ကိုယ္မိန္းကေလးေတြ မေတြ႔ဘူးဆိုတာမဟုတ္ပါဘူး … ကိုယ္မင္းထက္ သေဘာက်ေလာက္တဲ့မိန္းကေလး ေတြ အမ်ားၾကီးပါ .. ခက္တာက ကိုယ္သူတို႔ကို ခ်စ္လို႔မရဘူး … ၊ သူတို႕ကို ၾကင္နာျပလို႔ရတယ္ တြဲျပလို႔ရမယ္ ေနာက္ဆံုးကြာ ေကာက္ျပီးလက္ထပ္ယူလို႔ ရမယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ မ်က္ကန္းအခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ ခ်စ္လို႔မရေတာ့ဘူး … အဲဒါဘာကို အျပစ္တင္ျပီး ငါ ဘယ္လိုျပင္ရမွာလည္း နင္ေျပာစမ္း … ဟုတ္တယ္ ဒါေၾကာင့္ငါေတြေဝတယ္ ကိုယ္ခ်စ္မခ်စ္မေသခ်ာတဲ့ ဘယ္မိန္းမကို မွ ငါမေရြးခ်ယ္ႏိုင္ဘူး …. ။”


“အစ္ကိုရယ္ နင္ကငါထင္တာထက္ အတၱပိုၾကီးတာပဲ … ၊ နင့္အခ်စ္ကို မခံစားတတ္ႏိုင္ေအာင္ အတၱၾကီးတာပဲ ၊ ေနာက္ေတြဝတတ္တယ္ ၊ … အခ်စ္မွာ ငါ့ကိုယ္ေတြ႕အရေတာ့ သေဘာက်တာ ရာခိုင္ႏႈန္းနည္းပါတယ္… သူ႕ကိုခ်စ္တာ အမွန္ဆံုးပဲလို႔ ယံုၾကည္ျပီး ေတြေဝမႈ ကင္းကင္းနဲ႔ သူ႕အလိုလိုခ်စ္သြားတာပဲ ၊ အစ္ကိုေပးလို႔ပဲ ဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ အခ်စ္ရဲ့ဦးဆံုးျဖစ္တည္မႈမွာ အေရာင္မ်ိဳးစံုပါတယ္တဲ့ .. Red- Hot , Green –Comfortable , Blue –Romantic ေနာက္ Pink – Cute တဲ့ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ဟာခိုင္မာသြားတာနဲ႔ ခုဏက အေရာင္စံုေပါင္းစပ္သြားျပီး အျဖဴေရာင္ ပဲျဖစ္သြားတယ္ .. ၊ အခု ငါ့လက္တြဲေဖာ္ကို သည္လိုခံစားခ်က္သက္သက္နဲ႔ လက္ခံခဲ့တာ … ၊ သူ႔အရင္ ရည္းစားလည္း ထားခဲ့ပါတယ္ .. ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ အဲသည္ရည္စားတုန္းကလည္း ငါတကယ္ခ်စ္တယ္လို႔ ခံစားရလို႔လက္ခံခဲ့တာ …. ခ်င့္ခ်ိန္တာဆိုလို႔ အေမတို႔မ်ား သိမလား စိတ္ပူတာပဲရွိတယ္”

“ေတာ္ျပီ ….မင္းသိပ္စကားတတ္သြားျပီ”


“ငါစာ သိပ္ဖတ္ေအာင္ အစ္ကိုပဲလုပ္ေပးခဲ့တာပါ ..၊ ေနာက္တစ္ခုက မေသခ်ာပဲ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို နင့္အတၱေၾကာင့္ ဒုကၡမေပးပါနဲ႔ ….နင္တစ္ေန႔ခ်စ္တတ္လာဖို႔ ငါဆုေတာင္းေပပါ့မယ္ …”


ပတ္ဝန္းက်င္သည္ ရုတ္တရက္လင္းလာသလိုရွိ၏ ။ စိတ္ထင္ေသခ်ာေသာ ဆံုးရႈံးမႈသည္ စတင္လာျပီ ။ ကိုယ့္ရင္ေတြ သိပ္ခုန္လာျပီထင့္ ။ ေဝဝိုးစြာ လြင့့္ျပန္ေနေသာ အေမွာင္ကို ဖမ္းဆုတ္ရဲေဆးတင္ရင္း ကိုယ့္ႏွမကို ဖက္လို၏ ။ ေမႊးၾကဴေသာ္လည္း ထိေတြ႔၍မရေသာ ၊ အေကာင္အထည္မရွိေသာ္လည္း အသိရွိေသာ ခႏၶာ တစ္ခုသည္ ရုတ္တရက္ ခပ္ေသာေသာရယ္သံႏွင့္ ပ်က္ပ်ယ္စျပဳလာသည္ ။ ေမွာင္ပိန္းေသာဆံပင္ခ်ည္မ်ားသာ ကိုယ့္အပါးမွာ က်န္ရစ္သည္ထင့္ ။ ကိုယ့္ႏွမသည္ ဆံပင္မ်ားကို သိမ္းရုတ္ရင္း ကိုယ့္ကို အလင္းထဲသို႔ ဆြဲႏွစ္ပစ္ခဲ့၏ ။ ကိုယ့္ႏွမေၾကာင့္ က်ရသည့္ မ်က္ရည္စမ်ားကိုပင္ ပိုးသားဆံခ်ည္တို႔ ႏွင့္ သိမ္းသုတ္ေပးခဲ့ေသးတာ ေက်းဇူးတင္စရာပဲ ။


(၆)

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ကိုဦး ေမလဲ့ဆီေရာက္ေတာ့ အိပ္ခ်င္စိတ္ကမေျပေသး ။ ညက အိပ္မက္မက္သည္ပင္ အိပ္ပ်က္ျခင္းထက္ဆိုးကာ အိပ္ေရးမဝသည္ထင့္ ။ ေမလဲ့သည္ အထူးသျဖင့္ ျပင္ဆင္ထားသည့္တိုင္ ကိုဦးအတြက္ မကလက္ပဲ တင့္တယ္ေသာ ယွဥ္တြဲေခၚငင္စရာ ၊ ပြဲလယ္တင့္စရာပင္ေကာင္း၏ ။

“ကိုဦး ၾကည့္ရတာ မလန္းမဆန္းနဲ႔ ညက ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ေနလို႔လား”

“မဟုတ္ပါဘူး ညက စာဖတ္ရင္းအိပ္သြားတာ နည္းနည္းအိပ္ပ်က္သြားတယ္ .. ၊ ဒါထက္ အျပန္က် လိုက္ပို႔မယ္ေလ”

“ေနပါေစ တကူးတက …”

“မဟုတ္ရပါဘူး ကိုယ္လိုက္ပို႔ခ်င္လို႔ပါ …”

ေမလဲ့သည္ နားလည္ေပးသလိုျပံဳး၏ ။ သည္လိုနားလည္မႈကို ကိုဦးခ်စ္တာပဲ ။ အခ်စ္ဆိုတာ ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါး ပြတ္စားသြားတဲ့ အခါမွာ နားလည္မႈဟာအေရးၾကီးဆံုးပဲ မဟုတ္လား ။

“ဒါထက့္ ကိုဦး လဲ့ကို ေျပာမယ္ဆိုတာ.....”

“ေအာ္ … ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး ကိုယ္လည္း ေမလဲ့ကိုေတြ႔ခ်င္ေနတာနဲ႔ ……”


“လဲ့နဲ႔ ကိုဦးေတာင္မေတြ႔တာ ၾကာျပီ .. ၊ ဒါထက္ ဟိုတေန႔က စိုးတို႔နဲ႔ေတြ႔လို႔ ကိုဦးကိုေတာင္ေမးေသးတယ္ ၊ လဲ့နဲ႔လည္း မေတြ႕ဘူးေျပာတာမယံုၾကဘူး .. ၊ လူေတြကို ဘာမ်ားထင္ေနလဲမသိ …”


“သူမ်ားတေတြ ကိစၥကို စိတ္ဝင္စားတယ္ထင္ပါရဲ့ဗ်ာ ၊ သူတို႔က ေမလဲ့မို႕ သည္ေလာက္ေျပာတာ ကိုယ့္ကိုဆို ရစရာမရွိေအာင္ စၾကတာပဲ .. ၊ ”


“ဟားဟား …. ကိုဦးကလည္းေျပာစရာျဖစ္ေအာင္ေနတာကို … ေမလဲ့ကုိ သိပ္လြမ္းေနတယ္ဆို”

“ဒါကေတာ့အမွန္ဘဲ … ေဒၚၾကီးစိုးတို႕ က ေျပာသြားတာလား”

“အမယ္ ထားပါ ၊ …ဒါထက္အေမတို႔နဲ႔ ဖုန္းဆက္ေတာ့ေျပာေသးတယ္ … သမီးမွာခ်စ္သူေတြ ဘာေတြရွိရင္ ေျပာေတာ့တဲ့ .. မမကလည္းေျပာတယ္ သူေျပာေပးမယ္တဲ့ လဲ့မ်က္ႏွာပူရင္ေလ … ၊ လဲ့ ကေတာ့ ေျပာလိုက္ပါတယ္ စိတ္မဝင္စားေသးပါဘူးလို႔ … တကယ္ဆို စိတ္ရႈပ္စရာ ကိုဦးရယ္ ….”


“ဟုတ္ပါတယ္ .. က်ေတာ္တို႔ အရြယ္ဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ဖို႔ ၾကိဳးစားရဦးမွာပဲ .. ၊ တစ္ခါတစ္ခါ သည္လို ကိစၥမ်ိဳးက စိတ္ရႈပ္စရာ .. ၊ ကိုယ္တို႔ငယ္ပါေသးတယ္ ေနာက္ ေမလဲ့လည္း မဟိုင္းေသးပါဘူးကြယ္ … ”

ေမလဲ့ဆီမွ သက္ျပင္းခ်သံ သဲ့သဲ့ၾကားရ၏ ။

ကိုယ့္ႏွမေျပာခဲ့တာ သိပ္မွန္၏ ။ ကိုဦး အလြန္ေတြေဝတတ္ေလသည္ ။ ။


Aung Phyoe
( ၾသဂုတ္ ၂၆ ၂၀၁၀ ၊ 1:05 AM)

4 comments:

kay said...

ေအာင္ျဖိဳး စာေတြ ၾကိတ္ဖတ္ ေနေတာ့... လက္ရာ ေတြ လည္း.. တက္လာ တာေပါ့..။ တကယ္ပါ.. လက္ရာသန္႕သန္႕ေလးပဲ..။ ၾကိဳက္တယ္..။ ဆရီယဲလ္ ခဏ ထား..ဗမာလိုုပဲ ရိုုးရိုုး ေျပာရရင္.. ကိုုဦး နဲ႕ စိတ္ ထဲကိုု..ခဏ ေရာက္သြားတယ္။

တခ်က္ ကေတာ့... နာမယ္ေလး ေတြ ေရြးထားတာရယ္.. အေရးအသား တခ်ိဳ႕ ေလးေတြ ရယ္က.. ၾကည္ေအး အေငြ႕ ေလး ေတြ.. ေမႊးေနတယ္။ ဒါကလည္း.. အျမဲ ဖတ္ေနေတာ့..မဆန္းဘူး ထင္ပါတယ္။

၀တၱဳ တိုု ေလးေတြ.. ဆက္ေရးပါ လိုု႕.. အရင္းခံ စိတ္ နဲ႕ တိုုက္တြန္းပါတယ္.. ေအာင္ျဖိဳး.. း)

Unknown said...

အရမ္းေကာင္းပါတယ္
အဲဒီ့ထဲက character ကို အၿပင္မွာ တကယ္ေတြ့ခဲ့ဘူးတယ္

Aung Phyoe said...

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မေက ။
အခ်ိန္ရရင္ စိတ္ကူးရရင္ေရးပါမယ္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဖတ္တဲ့ဖက္ပဲ အားသန္ေနတယ္ .. ဖတ္သင့္ျပီး မဖတ္ရေသးတဲ့ စာေတြ ၊ ၾကည့္သင့္တဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြနဲ႔ မအားႏိုင္ဘူး :D

To K.N >> ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ၊ Relationship တိုင္းမွယေယာက္်ားေတြဟာ မိန္းမေတြထက္ အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို အတၱပိုၾကီးတတ္ၾကတယ္ ထင္တာပဲ :)

ဇြန္မိုးစက္ said...

relationship တစ္ခုမွာ ေယာက်ာ္းေတြဟာ မိန္းမေတြေလာက္ မျပတ္သားတာ၊ ေတြေဝတာ ဘာေၾကာင့္လဲလုိ႔ စဥ္းစားမိတာ ခဏခဏပဲ။
ကုိယ္ေတြ႔ႀကဳံခဲ့ဖူးလုိ႔လည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ း)