စာေမးပြဲ အလြမ္း ( သိေစခ်င္သည္...... )

စာေမးပြဲ ဆိုတာကိုၾကားသူတိုင္းလန္႕ၾကမွာပါ။ မလန္႔ေတာင္ စိတ္ဖိစီးမႈ တစ္ခုခု ခံစားရမွာ အမွန္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္းစာေမးပြဲနီး တိုင္းစိတ္ညစ္တတ္တယ္ ၊ ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္း အျမဲၾကံဳေနရေပမယ့္ ရိုးသြားတယ္ဆိုတာ မရွိတဲ့ Exam Fever ပါပဲ။ စာေမးပြဲဆိုတာ ဘ၀တိုးတက္ဖို႔ အတြက္ ၊ အႏိုင္ရဖို႕အတြက္ (စာျပိဳင္ဖက္ေတြရွိရင္ေပါ့) ေမးခြန္းနဲ႕ကိုယ္ အေသအလဲ ယွဥ္ျပိဳင္ရတဲ့ တိုက္ပြဲတစ္ခုပါပဲ ။ စာေမးပြဲနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ခံစားခ်က္၀တၱဳတိုလို႕ေခၚရမလား ၊ အေတြးစုလို႔ေခၚရမလား မသိတဲ့စာစုေလးတစ္ခုေရးထားတာရွိခဲ့ တယ္။ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔စာေမးပြဲ ေျဖရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ ခံစားခ်က္တူသူမ်ားရွိရင္ မွ်ေ၀ခံစားဖို႔ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

သိေစခ်င္သည္......

လူတစ္ေယာက္ကို အေၾကာင္းမရွိဘဲ တူးတူးခါးခါး မုန္းဖူးလား ။ မအံ့ၾသနဲ႕ ဒါမ်ိဳးုေတြလည္းျဖစ္တတ္တယ္ ။ မယံုမရွိ နဲ႔ တကယ္ပါ။

++++++++

စာေမးပြဲနီးလာ တိုင္းကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ၾကည့္မရေအာင္အရမ္း မုန္းတယ္။ ၾကည့္... ပံုစံ ကိုက စာမရေသးလို႔ျပာေန သလိုလို ၊ အခုမွ စာစၾကည့္ရတဲ့ ပံုစံလိုလို ၊ အလကားပါ။ စာေမးပြဲေျဖေတာ့ သူပဲရတာ ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္သူကို ႏိုင္ခ်င္တယ္။ စာေမးပြဲတိုင္းမွာ ႏိုင္ခ်င္တယ္ ။ အျပတ္အသတ္ကြာသြားေအာင္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ႏိုင္ခ်င္တယ္ ။ သူေခါင္းျပန္မထူႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ႏိုင္ခ်င္တယ္ .... ။

ႏိုင္ခ်င္ၾကိဳးစားေပါ့လို႔ ဆိုၾကလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းၾကိဳးေတာ့ ၾကိဳးစားတာပဲေလ။ တစ္ခါႏွစ္ခါလည္း သူ႕ကိုႏိုင္ဖူးသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူကိုအျမဲမႏိုင္ ႏိုင္ဖူး ။ ကၽြန္ေတာ္ႏိုင္တာက အေရးမၾကီးတဲ့စာေမးပြဲ ေသးေသးေလးေတြမွာပါ။ သူကၽြန္ေတာ့္ကို ႏိုင္တာက်တကယ့္ အစိမ္ၾကီး။ ကဲ... ဘယ္ေလာက္မုန္းဖို႔ေကာင္း လဲ။

သူကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းကိုစေျပာင္းလာတာက (၆) တန္းႏွစ္ကပါ။ ၀တ္ပံုစားပံု သားနားတာကို ၾကည့္ျပီး စာေတာ္မယ့္ ေကာင္မေလးလို႕ ကၽြန္ေတာ္တန္းသိတယ္ ။ ေျခာက္လလံုးလံုး စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာျဖစ္ၾကဖူး။ေျပာဖို႕ အေၾကာင္းလည္းမဖန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီကသူ႕အေၾကာင္းေတြၾကားရပါတယ္။ ခုမွေျပာင္းလာတဲ့ေက်ာင္းသူ ဆိုေတာ႔ ေက်ာင္းသားေတြအစမွာနည္းနည္းပါးပါးစိတ္၀င္စား ၾကတာျဖစ္ တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေဘးကေကာင္ကိုကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္မိေသးတယ္။ "မင္းတို႕သာလွတယ္ေျပာတာ။ အလကား ဒီေလာက္ပိန္ကပ္ေနတာ.... လွပမလား"

ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားစေျပာျဖစ္တာ ႏွစ္လယ္ေလာက္မွ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တုန္းကထူးခၽြန္စာေမးပြဲေတြ ေျဖရေလ့ရွိတယ္ ။ အတန္းထဲမွ အဆင့္ ၁ မွ ၁၀ ရသူေတြ၀င္ေျဖ ကာ ထိုအထဲမွ ပထမ၊ ဒုတိယ ၊ တတိယ ေက်ာင္းအဆင့္ ေရြး ျပီး ျမိဳ႕နယ္အဆင့္စာေမးပြဲ ေျဖရျပန္တယ္။ ေက်ာင္းအဆင့္စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ အေျဖတိုက္ရင္း ေဘးကသူကစကားစေျပာတယ္။ "နင္ေရာေျဖႏိုင္လား" ကၽြန္ေတာ္ေခါင္း ခါျပလိုက္တယ္။ "ငါလည္းမေျဖႏိုင္ ဘူး" သူဆက္ေျပာတယ္။

ေအာင္စာရင္း ထြက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပထမ ၊ သူ ဒုတိယ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွထူးထူးျခား မျဖစ္ပါဘူး ။ ျမိဳ႕နယ္အဆင့္ စာေမပြဲေျဖ ဖို႕ဆရာေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုသီးျခား စာသင္ေပးတယ္ ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ပိုရင္းနီး လာ တယ္။ျမိဳ႔နယ္ အဆင့္စာေမးပြဲမွာလည္းအတူတူစာက်က္ျပီး ေျဖၾကတယ္။ ေအာင္စာရင္းထြက္လာေတာ့ သူကျမိဳ႕နယ္ အဆင့္မွာ တတိယရျပီး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွမရဘူးေလ။ အဲဒီေန႔ က ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးေသးတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နိမ့္က်တယ္ဆိုတဲ့ အရွက္ရမႈကို ခံစားရတယ္။ အဲဒီညေန မွာကၽြန္ေတာ္ ငိုခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုႏိုင္ေအာင္ၾကိဳး စားမယ္လို႔လည္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀မွာ လူတစ္ေယာက္ကို ပထမဆံုး အၾကိမ္တူးတူးခါးခါးမုန္းမိခဲ့ တာပဲ။

ဒါေပမယ့္ လည္းအျပင္ပန္းမွာေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ေစပဲ သူနဲ႕ခင္ခင္မင္မင္ေပါင္း တယ္။ခင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ေမးထူးေခၚေျပာအဆင့္ေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္စာေမးပြဲ ေတြက်ေတာ့ လည္းသူႏိုင္လိုက္ကိုယ္ႏိုင္လိုက္ေပါ့။ သူ႕ဘက္ကေတာ့ ဘယ္လိုသေဘာထားလည္း ကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းအျမဲေတြးေနရတယ္။ " သူဘာမ်ားလုပ္ေနမလဲ? ။ငါ ၀တၱဳဖတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူစာက်က္ေနမလား ? ။ TV ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာ သူသခ်ၤာတြက္ေနမလား ? ။ ငါကျဖင့္ အိပ္ေတာ့မယ္ သူစာက်က္ေနတုန္းပဲလား? ။'' စာေမးပြဲေျဖတိုင္းလည္း - " ငါဒီ အပုဒ္မရဘူး သူေရာရလားမသိ? ။ ငါရတဲ့ အပုဒ္ကိုေရာသူတြက္ တတ္ပါ့မလား ?။သူျပီးလို႕ျပန္ေတာင္စစ္ေနျပီ ငါကျပီးေတာင္မျပီးေသးဘူး ။ ဒုကၡပဲ " ျမန္မာစာေျဖ တိုင္းလည္း - " သူစာစီစာကုံး က ငါ့ဟာ ထက္မ်ားေကာင္းေနမလား ? ၊ ဟာ...... ေကာင္းရင္လည္းစာစီစာကံုး စာအုပ္ထဲကက်က္ထားတာေနမွာ ပါ ။ သူငါ့လို အျပင္စာမွ မဖတ္ဘဲ ၊ ဒါေပမယ့္ သူ႕လက္ေရးငါ့ ထက္လွတယ္။ ဆရာကလက္ေရးနဲ႕မ်ား အမွတ္ျဖတ္ရင္ ဒုကၡပဲ........................... " ။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕သူ တကယ္ခင္ခင္မင္ေပါင္း ျဖစ္တာကေတာ့ (၉) တန္းႏွစ္မွပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူ က်ဴရွင္တူတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္အေၾကာင္းရွာလို႔မရပဲ ေပ်ာ္သြားမိတယ္ထင္တယ္ ။-

" ဪ ငါသူနဲ႕ က်ဴရွင္တူတူတတ္ရေတာ့ သူဘာစာေတြက်က္တယ္ ၊ ဘယ္လိုၾကိဳးစားတယ္ဆို တာ သိရတာေပါ့ "......

စတက္တဲ့ေန႔ က ဓာတုသင္တယ္ ၊ မွတ္မွတ္ရရသူေနာက္က်တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုေမွ်ာ္ေနမိတာ လား။ မဟုတ္ဘူးေဟာ့ ၊ သူဖာသာသူေနာက္က်လို႔ စာမရေကာင္းေတာင္ေကာင္းေသး ။ ေနာက္ေန႔ေတြ က်သူပုံမွန္လာ တယ္။သူ႕ကိုအနီးကပ္ေလ့လာ ၾကည့္ေတာ့လည္း သာမန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထူးထူးျခားျခား ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူခင္မင္လာတယ္ ။ သူကၽြန္ေတာ္ကိုစာေမးတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္ ၊ ဂုဏ္လည္းယူ တယ္။ "ကိုယ္ေပါင္း စိတ္ခြာ" ေပါင္းလို႔ကိုယ့္ကို ကိုယ္သတိေပးရင္း သူနဲ႕ ရင္းႏွီးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္လို႔ စိတ္ထဲကလက္မခံခဲ့ ပါဘူး ။ သူကၽြန္ေတာ္ကို တစ္ေန႔ေန႕ေကာင္းေကာင္းၾကီး အႏိုင္ယူသြားမလားလို႕ ေတြးေၾကာက္ေနတယ္ ။ စာေမးပြဲေတြမွာေတာ့ သူမသာကိုယ္မသာပါပဲ ။

သူဟာသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အေန နဲ႕ သာမန္အခ်ိန္ဆို ေတာ္ေတာ္ခင္ဖို႕ေကာင္းတဲ့သူပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသမတတ္တိုက္ တြန္းေပမယ့္ ဘယ္သူငယ္ခ်င္းကမွ မၾကည့္ခ်င္တဲ့ အိႏၵိယ သီခ်င္းလိုင္းေတြကို ၾကည့္ေပးသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ကဖတ္ဖို႕ တိုက္တြန္းတဲ့ စာအုပ္အခ်ိဳ႕ ကိုလည္းဖတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လည္း စာေတြအရမ္းဖတ္တယ္ ၊ နင္ေတာ္လိုက္တာ လို႔ခ်ီးမြန္းတတ္တယ္ ။ သူ႔မွာ အျမင္ကပ္ဖို႕ ၊ မုန္းဖို႕ေကာင္းတာ ကေတာ့ စာေမးပြဲေျဖခါ နီးတိုင္း " နင္ရလား"- လို႕ ေမး ရင္ "ဟယ္..... ငါညကလံုး ၀ စာမက်က္ျဖစ္ဘူး တကယ္။ TV က တရုတ္ကားျပီးအိပ္ ငိုက္ေနတာနဲ႔ အိပ္သြားတာ...ယံု '' ။ ျပီးေျဖရေတာ့ လည္းစာက်က္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူတူေလာက္ေျဖႏိုင္ တာပဲကို ။ " စာမက်က္ဘဲ အလိုလိုရတဲ့ သူဆိုျပီး နင့္ကိုငါကအထင္ ၾကီးရမွာလား ? ၊ စာမက်က္ဘဲ ရရေအာင္နင္ကဘာမိုလို႕လည္း ? ။ '' အေတာ္ေလးကို ခံရခက္ပါတယ္ ။

ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ ခဏခဏ မေခၚမေျပာ ျဖစ္ၾကတယ္ (ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ။ သူလည္းကၽြန္ေတာ္ သူကိုျပိဳင္တဲ့အေၾကာင္း သိမွာေပါ့။ ) ဒါေပမယ့္ ထူးထူးျခားျခား ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္တည့္ သြားတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္စာေမးပြဲ ျပီးရင္ေတာ့ အေျခအေနကတင္းမာလာျပန္တယ္ ။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ က်ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္က တစ္ဘက္သတ္မနာလိုသူဆိုတာ ထင္ရွားလာတယ္ ။ '' ေနပါဦး နင္ကေရာငါ့ ကိုမျပိဳင္ဘူးလား ? ။ နင္ျပံဳးျပံဳးေလး ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတာနဲ႕ ငါအမ်ားအျမင္မွာလူ ဆိုးျဖစ္ရတယ္''။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ ထိပ္တိုက္တစ္ခါေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ရန္ျဖစ္ဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူဆယ္တန္းေအာင္ရင္ ဘာတတ္မလဲ ျငင္းတံုးကပါ ။ "အစ္ကို သိလား ငါကေတာ့ (၁၀) တန္းေအာင္ရင္ေဆး တကၠသိုလ္တတ္ျပီး ဆရာ၀န္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္။ နင္ေရာ? '' ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အျမင္ကပ္သြားတယ္ ။ '' ငါ ၁၀-တန္းေအာင္ရင္ ဘာမွမတတ္ဘဲ သူေ႒းျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ ။ ျပီးရင္ပုဂြလိက ေဆးရံု ဖြင့္ျပီးနင့္လို ေဆးေက်ာင္းထြက္စ ဆရာ၀န္ေပၚက္စေတြကို လခနည္းနည္းနဲ႕ခိုင္းစားမယ္ ။ " - ကၽြန္ေတာ္သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္မေနပါ ။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူကၽြန္ေတာ့္ကိုလႊဲ ရိုက္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နာက်င္မႈကိုေမ့ သြားျပီး အံဩသြားတယ္။ "ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာလြန္မ်ားသြားလား ? ၊ အို....အဲေလာက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အထင္ၾကီးတဲ့ မိန္းမ ခံရမွေအးေရာ....." ကၽြန္ေတာ္ျပန္အားတင္းသည္။ သူ႕မ်က္၀န္းမွ နာၾကည္းရိပ္ကို ျမင္ျပီးကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းပါ ။ (၉) တန္းႏွစ္ကုန္ခါနီးမွ ျဖစ္ေသာျပႆနာ သည္ (၁၀) တန္းႏွစ္စေလာက္မွာ မွျပန္တည့္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႕တိုင္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုဤကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ျပီးမေတာင္း ပန္ရေသးပါ။

" (၁၀) တန္းႏွစ္ဟာဘ၀ တစ္ခုလံုးအတြက္ အေရးၾကီးတယ္။ ေသခ်ာ စာကိုပဲအာရံုစိုက္ၾကိဳးစားပါ " ။ ဤဂါထာေဟာင္းၾကီးကို လူငယ္တိုင္း ၾကားဖူးမွာ အမွန္ပါ။ (၁၀) တန္းက် ကၽြန္ေတာ္တို႕ က်ဴရွင္မတူ ၾကေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ကေတာ့ စာေမးပြဲဟာ မိမိအတြက္ထက္သူ႕ကို ႏိုင္ဖို႕ က ပိုအေရးၾကီး ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ (၁၀) တန္းႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မျငိမ္ခဲ့ဘူး ။ ေသခ်ာတာက ကၽြန္ေတာ္စာၾကည့္တာ ဘက္မမွ်ပါ။ မိမိစိတ္၀င္စားရာ ဓာတု ၊ ရူပ ၊ သခ်ၤာ ၊ ျမန္မာစာမ်ားကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ ၾကည့္သေလာက္ ဇီ၀ႏွင့္ အဂၤလိပ္မွာ အားနည္းခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ စာမႏိုင္မွန္းမိမိကိုယ္ စန္းစစ္မိခ်ိန္မွာေနာက္က်ခဲ့ျပီ ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ရႈံးရေတာ့မည္ ။ အဂၤလိပ္စာဆရာ၏ က်ဴရွင္အတန္းခ်ိန္မွာ သူနာမည္ကိုခ်ီးက်ဴးေနၾကျပီ ။ (ကၽြန္ေတာ္တို႕က်ဴရွင္ခ်ိန္မတူ ေသာ္လည္းသင္ေသာဆရာမွာ အတူတူျဖစ္သည္။) စာေမးပြဲနီးေလ မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္လာျပီ ။ အခ်ိန္လည္းမမွီေတာ့ ။ သူ႕မွာေတာ့ ေအးေအးေလးပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ႏွစ္လယ္ေလာက္မွစ၍ စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး ။စာေမးပြဲေျဖ ရေတာ့သည္။ စာေမးပြဲတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဒံုဒံုးခ်၍ ေျဖေတာ့သည္။ စာေမးပြဲအတြင္းသူ႕ကိုေတြ႕ေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ပင္ ႏႈတ္မဆက္ႏိုင္။ သူ႕ကိုရႈံးေလျပီ ။ တစ္ခ်ိန္လံုးစိတ္ကူး ထားသမွ် အလကားပဲ။ တရားခံ အစစ္ကလည္းငါကိုယ္တိုင္ပဲ။ စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးေန႕ သိပ္မေျဖႏိုင္လွေသာ ဇီ၀ေျဖအျပီး ၊ လူစုႏႈတ္ဆက္ေနေသာ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ား သူငယ္ခ်င္းမ်ားအလယ္မွ သူ႕ကိုေအာင္ျမင္စြာ ေရွာင္ကြင္း၍ ျပန္လာေသာလမ္းတြင္ရင္ ထဲမွ ဆို႔ေနေသာအလံုးၾကီးက်သြားေလျပီ။ ''ျပီးျပီ ။ နင့္ကိုငါေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရေတာ့ဘူး ။ နင္နဲ႔တူတဲ့ Major ကိုဘယ္ေတာ့မွမတတ္ဘူး ။ နင္နဲ႔လည္းဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ပန္းလွပါျပီကြယ္..... "

+++++++++++

" ကိုယ္ကလူတစ္ေယာက္ကို ႏိုင္ခ်င္လို႕ျပိဳင္ရင္.... ကိုယ့္ရဲ့စိတ္အားလပ္ခ်ိန္ေတြကို သူ႔ကိုအကုန္ေပးထားရတာပဲ ။ အဲသည္ထဲက ကိုယ္သိသင့္တယ္။ ကိုယ္မင္းကိုရႈံးေနျပီဆိုတာကို.။ ။ "

++++++++

ေအာင္စာရင္းထြက္လာေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္းသူ ကၽြန္ေတာ္ကိုႏိုင္ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔အေပၚ ႏိုင္ခ်င္ခဲ့ ေသာအျပတ္အသတ္ႏိုင္ျခင္း မ်ိဳးနဲ႕ အႏိုင္ခံရ တာပါ။ ၁ မွတ္ ၊ ၂ မွတ္ႏွင့္ေတာင္အေတာ္ေလး ကြာတယ္လို႕ သတ္မွတ္ရမယ့္ စာေမးပြဲမ်ိဳးမွာ သူကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၂၀ ေက်ာ္ ၃၀ နီးပါးမ်ားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ ထံုသြားပါတယ္။ သူကၽြန္ေတာ့္ကိုယဥ္ယဥ္ေလး နဲ႔အႏိုင္ယူသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အရံႈးၾကီး ရႈံးရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ထက္အနာဂတ္မွာ ပိုေတာ္ေအာင္ၾကိဳးစားရမယ္ ။ တစ္ေန႔ေန႕ မွာ ငါ့ဟာအရာရာမွာ နင့္ထက္သာႏိုင္ေသးတာပဲ။ သူ ၾကားထဲမွာကၽြန္ေတာ့္ကို ဖုန္းဆက္ပါေသးတယ္ ။ သူ႕အေဖ ျပင္ဦးလြင္ ေျပာင္းရမယ္တဲ့ ။ မေျပာင္းခင္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႔ရေအာင္တည့္ေလ။ "အလကား သူၾကြားခ်င္တာ မသိမွတ္လို႔ ။ မသြားဖူး ။ နင္ၾကြားေကာင္းေအာင္ ငါကကိုယ္တိုင္သြားျပီးနားေထာင္ရ ဦးမတဲ့လား" ။ ကၽြန္ေတာ္သူခ်ိန္းတဲ့ ေန႔မွာမသြားမိဖို႕ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကိဳးစားရ တယ္။ အျခားလာေခၚ တဲ့သူေတြကိုလည္းမလိုက္ဖူး လို႔ေျပာလႊတ္ပစ္ တယ္။ အံဩစရာပဲ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲက သြားခ်င္ေနတယ္ ။"ဪ ခင္တဲ့သူအခ်င္းခ်င္း ေျပာင္းခါနီးႏႈတ္ဆက္တာ သြားသင့္ပါတယ္။ ေတာ္ၾကာသူမ်ားေတြက ငါရံႈလို႔မလာႏိုင္တာမ်ားေျပာၾကရင္။ အာသူ႕ကိုခ်ီးမြန္းၾကမယ့္ လူေတြၾကားမွာငါျပံဳးျပံဳးေလး ေနႏိုင္မတည့္လား ။ သူကလည္း ငါလာလာ မလာလာ သည္ေလာက္အေရးစိုက္ပါ့ မလား ။" ထိုအေတြးေနာက္မွာကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းသြားတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္မသြားျဖစ္ပါ ။ တစ္ေန႕လံုးစာဖတ္ေန ခဲ့တယ္။ အၾကိဳက္ဆံုးစာေရးဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ့ နာမည္အၾကီးဆံုး စာအုပ္ကိုဖတ္ခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဘာရသကိုမွမခံစားႏိုင္ခဲ့ ပါ။ ။

အနာဂတ္မွာ သူ႕ထက္သာရန္ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ Poly တက္ဖို႕ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္ ။ သူေဆးေက်ာင္းတက္မွာအေသအခ်ာ ေပါ့ ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ထက္သာကိုသာရမယ္ ၊ သည္အခ်က္ကိုအေျခခံျပီး ကၽြန္ေတာ္အစီအစဥ္ဆြဲသည္ ၊ ႏိုင္ငံျခားမွာေက်ာင္းသြားတက္ကတည္းက သူ႕ထက္ဘာပဲေျပာေျပာ သာသြားမည္။ ကၽြန္ေတာ္သင္တန္းေတြတက္ရ မည္၊ အဂၤလိပ္အေရး ၊ အဖတ္၊ အေျပာ ကၽြမ္းက်င္ရမည္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ထို႕အတြက္ ဇာတိျမိဳ႕ေလးမွ ရန္ကုန္ကိုဆင္းခဲ့ရသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕သူ တစ္ကယ္ေ၀းသြားခဲ့ျပီ ။ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ အတြက္ၾကိဳးစားရင္း စာေမးပြဲေပါင္းမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ရျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီတုန္း ကေအာင္ျမင္မႈဆံုးရႈးံ မႈေတြအေပၚခံစားခ်က္သိပ္မရွိခဲ့ ေတာ့ပါ။ စာေမးပြဲေတြဆိုတာမင္းရွိမွ အဓိပၸာယ္ရွိသတဲ့ လား ? ။

ကၽြန္ေတာ္ရွင္းရွင္း ၀န္ခံရရင္သူ႕ကိုေတြ႕ခ်င္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ အားလံုးကိုျပန္ေတာင္းပန္ျပီး အလံျဖဴျပခ်င္ေနျပီ ။ ျပီးထိုအတြင္းမွာ ရန္ကုန္ကလူငယ္ေတြၾကားမွာနယ္ ကလာသူတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ေနသားမက်ကြာျခားခ်က္ေတြ ေတြ႔ေနရျပီ ။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကသူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္းလာျပီ။ ထိုပံုရိပ္ေတြထဲမွာ သူပါတာအေသအခ်ာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ ကၽြန္ေတာ္ရွက္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕က ေက်ာင္းမွာက်င္းပမယ့္ ဆုေပးပြဲကို သူလည္းလာမယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္းသြားခ်င္ေပမယ့္ တကယ္သြားလို႕မရေတာ့ပါ။ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္စာေမးပြဲနီးလာျပီ။ ကိုယ္တကယ္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူးကြယ္။

့စင္ကာပူမွာ ေက်ာင္းရ တယ္လို႔ေသခ်ာတဲ့အခါကၽြန္ေတာ္ျမိဳ႕ ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက မႏၱေလး ေဆးကသူ႕ေနမယ့္ အေဆာင္ဖုန္းနံပတ္ကို မရမကေတာင္းခဲ့ တယ္။ "ဪၾကည့္နင္ပဲေနာက္မေတြ႕ခ်င္၊ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆို ... ခုေတာ့။ အိုသူ႕ကိုဘယ္သူ

ဖုန္းဆက္မယ္ေျပာလို႕လဲ။ လိုေသာ္မယ္ရေတာင္းမိတာပဲ ။ ရပါတယ္" ။ သူႏွင့္ပတ္သက္ရင္ကၽြန္ေတာ္ေတြေ၀ဆဲ ၊ မာနထားဆဲပါ ။ ။

++++++++

ကိုယ့္ဘ၀မွာေျဖခဲ့ ရတဲ့စာေမးပြဲတိုင္းဟာ မင္းေၾကာင့္အဓိပၸာယ္ရွိခဲ့တာပါလို႕ ကိုယ္ေျပာရင္မင္းရယ္မယ္ထင္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အတြက္ဒါဟာ တကယ္ပါ။

++++++++

ကၽြန္ေတာ္စကၤာပူေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ႕ကိုပထမဆံုး ဖုန္းဆက္မိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုမသိေပမယ့္ သူကိုၾကြားဖို႕ပါလို႔ကိုယ္ကိုကိုယ္ အားေပးမိတယ္။ သူဟာကၽြန္ေတာ္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲျပန္ေျပာတယ္။ "နင္အဆင္ေျပပါေစ ဟယ္ " တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္သြားတယ္ ။ "အို..... မိေ၀းဖေ၀း ႏိုင္ငံကိုခုမွေရာက္တဲ့သူဟာ ဘယ္သူ႔ဆီကျဖစ္ျဖစ္သည္လို စကားမ်ိဳးၾကားရရင္ ရင္ခုန္မွာပါ။ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္အရင္ ကမင္းကိုမနာလိုစိတ္နဲ႕ နင့္အေၾကာင္းအျမဲေတြးတတ္တဲ့ငါဟာ ခုလိုအေျခအေနမွာေတာင္မင္းကိုဘာလို႕သတိရေနရေသးတာ ဘာေၾကာင့္လည္း ၊ ကိုယ္မင္းအေပၚထူးထူးျခားျခားစိတ္၀င္စားမိေန ျပီလား။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ။ သူ႕ကိုငါေတာ္ေတာ္အျမင္ကပ္ ခဲ့တာပဲ ။ ခုမွငါနင့္ကို သည္းသည္းလႈပ္ျပရင္ သူဘယ္လိုသေဘာတားမလဲ။ မင္းဟာငါ့ပတ္၀န္းက်င္ ၊ ငါ့ဘ၀ထဲကထြက္သြားျပီ မဟုတ္လား ။ "ေလာကမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူမ်ားေတြကိုလိမ္ညာဖူးလိမ့္မည္ ။ လိမ္ညာတယ္ဆိုတာမေကာင္းဖူးဆိုတာ အားလံုးသိၾကလိမ့္မည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လိမ္တာအဆိုးဆံုး ျဖစ္တယ္လို႕လည္းၾကားဖူးေပလိမ့္မယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေရွးဆံုးမစကား ကိုလက္ေတြ႕ဘ၀မွာကိုယ္ေတြ႕ ယံုၾကည္ဖို႕အခ်ိန္လိုပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာင္းလဲမႈ အခ်ိဳ႕ကိုလက္ခံရသည္ ။ တစ္ခ်ိန္ကစာသား ေလး သံစဥ္ေလးလွလို႕ ၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြဟာ ခုပိုျပီးအဓိပၸာယ္ရွိလာခဲ့တယ္။ အရင္ကလံုး၀ ခံစားလို႔မရခဲ့တဲ့သီခ်င္းအခ်ိဳ႕ဟာ နင့္နင့္နဲနဲအဓိပၸာယ္ရွိလာၾကတယ္။ ဒီေျပာင္းလဲမႈေတြဟာ ပတ္၀န္းက်င္ေျပာင္းလဲမႈ ၊ ဘာသာစကားအခက္အခဲေတြ ၊လူမႈေရးအခက္အခဲေတြၾကားထဲမွာ မထင္ရွားခဲ့ဖူး ။ ဒါေပမယ့္ စာေမးပြဲေတြနီးလာရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးသိသာလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့တာပါ။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးအေနႏွင့္ မပိုေအာင္ေတာ့ သူ႕ကိုဆက္သြယ္ခဲ့တယ္။ သူ႕စာေမးပြဲေတြနီးတိုင္း ၊ ကၽြန္ေတာ့္စာ ေမးပြဲေတြနီးတိုင္း ၊ သူ႔ေမြးေန႕တိုင္းလိုေပါ့ (ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ့ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး ၊ စာေရးဆရာေတြေမြးေန႕ ကလြဲျပီးဘယ္သူ႕ေမြးေန႔မွ မမွတ္မိတဲ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႕ေမြးေန႕ကိုေတာ့မွတ္မိခဲ့တယ္။)

ေနာက္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေျပာင္းလဲလာတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ညာလို႔မရေတာ့တာပါပါလိမ့္မည္။ မိဘေတြ ေရႊဘိုေျပာင္းရတယ္လို႕ ၾကားတဲ့အခါ သူရွိတဲ့မႏၱေလးနဲ႕ နီးတာကိုေတြးမိျပီး ေပ်ာ္မိတယ္။ သည္တစ္ခါေက်ာင္းပိတ္ျပန္သူႏွင့္ေတြ႔မယ္ေပါ့။ "ကၽြန္ေတာ္သူ႕နဲ႕ ေတြ႕မယ္ ခင္မင္သူအခ်င္းခ်င္းျပန္ေတြ႕တဲ့အျဖစ္ထက္မပိုေစရဖူး ၊ ငန္းငန္းတက္မျဖစ္ေစရဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ေရွ႕မွာရင့္က်က္တဲ့ပံုစံ မ်ိဳးနဲ႕သြားေတြ႔ရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့သူ ဟာခုေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲေနျပီလား ။ အရင္ကလို ပိန္ပိန္ေလးပဲလား ။ ေနာက္......... " ကၽြန္ေတာ္ဆက္မေတြးမိေအာင္ စိတ္ျဖတ္လိုက္တယ္။

++++++++

အခ်စ္ဆို တာစီရင္ခ်က္တစ္ခုလို႕ေျပာၾကတယ္။ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ့္ မယ္ ။ ေရြးခ်ယ္လို႔မရတာအေသအျခာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာအတြက္ ကိုယ့္ရဲ့အတၲ ေတြ၊ မာနေတြကိုစေတးဖို႕ထိကိုယ္မ 'အ' ေသးဘူး ။

+++++++++

ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုျမတ္ႏိုးသည္ဟုေျပာရေအာင္ ပင္ခ်စ္မိျပီ ။သူအေၾကာင္းမေကာင္းမေတြး ခ်င္ေအာင္ခ်စ္မိျပီ ။ သူ႕ေအာင္ျမင္မႈေတြကို မုဒိတာပြားရံုသာမကပဲ ဂုဏ္ယူေနတတ္ေအာင္ပင္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုခ်စ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ေတြကို သူဘယ္လိုတုန္႕ျပန္မလဲ ။ သူကၽြန္ေတာ့္ကိုဟားတိုက္ ျပတ္ရယ္ျပဳမွာလား ၊ ယံုေရာယံုမွာလား ။ ဘယ္လိုခံစားခ်က္မႈမရွိေတာ့ ေလာက္ေအာင္သူ႕အခ်စ္ဟာအျခားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ျပည့္စံုေနျပီလား ။ ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ေရာက္တဲ့ ေန႔ကသူ႕ကိုဖုန္းဆက္ခ်င္သည္မွာ ျပာေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဟန္ေဆာင္အားတင္း ကာ မႏၱေလးသို႕မ၀င္ဘဲေရႊဘိုကိုတန္းျပန္သည္။ သူကိုေနာက္မွ ဖုန္းဆက္ကာကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေၾကာင္းေျပာ သည္။ သူကျပာျပာသလဲပင္မႏၱေလးေရာက္ရင္ေတြ႕ရေအာင္လို႔ေျပာတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္က သာမန္ ''အင္းပါဟာ ေတြ႕ၾကတာေပါ့" လို႕ေျပာလိုက္ေပမည့္ ရင္ေတြဘယ္ေလာက္ခုန္ေနတယ္ဆို တာကၽြန္ေတာ္ပဲသိလိမ့္မည္။ သူကိုကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖို႕ မႏၱေလးကိုဆင္းတာ ေရာက္ျပီးတစ္လေလာက္မွပါ။ အေဖ့မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ မႏၱေလး ၊ စစ္ကိုင္းဘက္ ဘုရားဖူးရင္းပါ။ သူတို႔ေဆးေက်ာင္းသားေတြလည္း စာေမးပြဲတြင္းၾကီးမွာေပါ့။ အဲဒီေန႕က ဘုရားစံုဖူးခဲ့ ေပမယ့္ ဘာကုသိုလ္မွရလိမ့္မယ္မထင္ဖူး ။

မႏၱေလးကို၀င္ေတာ့ ညေန(၆) နာရီေလာက္ရွိျပီ ။ လိုက္ပို႕တဲ့သူေတြကိုအားနာေပမယ့္ တည္းခိုဖို႕ေနရာေရာက္ျပီးေနရာ ခ်မယ္ျပင္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႔ ခဏသြားပရေစလို႕ အတင္းေျပာျပီး Driver နဲ႕ထြက္ခဲ့တယ္ ။ Driver ဦးေလးၾကီးက ကၽြန္ေတာ္ကို လိပ္စာသိသလားတဲ့။ ေမးမွေမးရက္ပေလ ၊ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ေအာင္ မွတ္ထားတဲ့လိပ္စာတစ္ခု ကို .... ။မႏၱေလးရဲ့လမ္းေတြၾကားမွာ ကားစီးရင္ကၽြန္ေတာ့္တုန္လႈပ္မႈဟာ ရင္ခုန္တာထက္ပိုပါတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ေရာက္ျပီ...... သူဆီကိုေပါ့။ ထိန္းထိန္းေဟ့ေကာင္..... သိပ္သည္းမေနနဲ႕ ...

"အမေလး အစ္ကိုရယ္နင္လာေတာ့လာေသးတယ္ေနာ္..." မင္းနဲ႕ေတြ႔ခ်င္လို႔ ကိုယ္ျပန္လာတာပါကြာ... "ဟုတ္ပါရဲ့။ ဟာနင္ကလည္းလာမယ္ဆိုလာမွာေပါ့ဟ"

"နင္အံၾသသြားတယ္မဟုတ္လား ငါခုဆံပင္ရွည္လာျပီ ဟင္းဟင္း... အရင္ကထက္ၾကည့္လို႕ေကာင္းလာတယ္မဟုတ္လား '' မင္းဟာကိုယ္ေတြ႕ဖူးသမွ်မိန္းကေလးေတြ ထဲမွာအလွဆံုးပါ။ ေယာက်္ားတိုင္း ဟာကိုယ္ခ်စ္ရ႕သူကိုအလွဆံုးထင္ၾကျမဲ မဟုတ္လား ၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္မခ်ိဳမခ်ဥ္ျပံဳးလိုက္တယ္ "အင္းးး.....ဟင္း'' ။

''ေသပါလား.....နင္ငါ့ကိုဆိုဘယ္ေတာ့မွ အေကာင္းမထင္ဘူး ။ အင္း .. နင္လည္းအရင္ကနဲ႕ မတူဘူး ပဲမ်ားလာတယ္ ဟဲဟဲ '' ကိုယ္ခ်စ္ရသူကိုေတြ႔ ဖို႕လာတဲ့ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ဟာ နည္းနည္းျပင္ဆင္၀တ္စားလာတာကို ပဲမ်ားသတဲ့လားကြယ္.... ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆက္ေျပာစရာစကားမရွိေလာက္ေအာင္ခဏ တိတ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ေဘးမွာထိုင္လိုက္တယ္ ။ လမ္းမီးေရာင္ဟာ သူဆံပင္နဲ႕ကြယ္ျပီး မ်က္ႏွာေပၚကိုက်ေနတယ္။ ဆံပင္ကေမႊးနံေလးဟာကိုယ့္ ကိုၾကည္ဆယ္ေနတယ္။ ဆံပင္ေလးေတြကိုဖယ္ေပးလို႕ ရမလား ၊ မင္းမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရေအာင္လို႔ပါ။

''ဟဲ့နင့္ မွာရည္းစားရွိျပီလား'' သူရုတ္တရက္ေမးလိုက္တယ္ ။ ဪမင္းတစ္ေယာက္လံုးကိုယ့္စိတ္ကိုေန ရာလပ္မက်န္ေအာင္စိုးမိုးေနတာပဲ ကိုယ္မင္းကလြဲလို႔ ဘယ္သူကိုမ်ားခ်စ္ရဦးမွာလည္း။ ''ဟင့္......အင္း.. '' ကၽြန္ေတာ္မပီမသာနဲ႕ ေျဖလိုက္တယ္။ သိပ္ေက်နပ္ပံု မရတဲ့သူ႕ကို ၾကည့္ျပီး၀မ္းနည္းသြားတယ္။ ေဟ့ေကာင္သနားစရာပံု လုပ္ျပမေနနဲ႕ ။ ''နင္ေရာ'' ကၽြန္ေတာ္ရင္ခြင္တစ္ခုလံုးတုန္ေနေပ မယ့္ ေရာေရာရႈရႈ အသံထြက္လာတယ္ ။ သူျပံဳးလိုက္တယ္ ''ရွိပ အမ်ားၾကီးပဲ ... ဟီးဟီး ငါ့ကိုလိုက္ေနတဲ့သူေတြေျပာတာ.... 3rd MB ကေရာ 4th MB ကေရာပဲ ။ ငါလည္းဘယ္သူ႕ကိုေရြးရမလဲ စဥ္းစားေနတာ '' ကၽြန္ေတာ္တပ္ေခါက္ျပန္ရေတာ့မလား ၊ ဟင့္အင္ ကၽြန္ေတာ္မင္းကိုခ်စ္တာတကယ္ပါ။

''အိုသိပ္ေခ်းမ်ား မေနနဲ႕ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေရြးလိုက္နင္ဘာ မ်ားဒီေလာက္ေရြးေနရတာလည္း '' ကၽြန္ေတာ္ငိုခ်င္စိတ္ကို မိ်ဳသိပ္၍ ေမးလိုက္တယ္။ ''ဟဲ့ ငါ့ရည္းစားရဲ့နာမည္ဟာ ေဒါက္တာနဲ႕စ ရမယ္ .... ေနာက္ျပီး....... '' - လဲေသလိုက္ပါ့လား ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္လည္း Engineering မွာ Master ေအာင္ရင္ ေဒါက္တာနဲ႕စႏိုင္ေသးတာပဲကြယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္သူေျပာတဲ့ စကားေတြကိုဆက္နားေထာင္ရင္း ရင္ထဲမွာ အရံႈးၾကီးရံႈးေနျပီ ။ နင့္စကားေတြအရ နင့္မွာေရြးျပီးတဲ့သူရွိေၾကာင္း ထင္ရွားေနတယ္ ။ ဒါေတြဟာနင့္ ကိုလာေတြ႕တဲ့ငယ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကိုေျပာရမည့္ စကားေတြလားကြယ္ ။ ျပီးေတာ့ကိုယ္ဟာမင္းကို ခ်စ္ေနတဲ့လူ တစ္ေယာက္ပါ။ ကိုယ္ခုခ်ိန္မွာ မင္းကိုခ်စ္ေၾကာင္းဖြင့္ေျပာရင္ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ ရံႈလိုက္လိမ့္မလဲ ။ ကိုယ္မင္းကိုသည္တစ္ခါ ေတာ့လူသိရွင္ၾကားအရႈံး မခံဘူး ။ ဒါေပမယ့္....

ကၽြန္ေတာ္သူကို ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္စကားဆက္ေျပာ တယ္။ မၾကာပါဖူး အေဆာင္ပိတ္ျပီ။ သူကၽြန္ေတာ္ကိုႏႈတ္ဆက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခ်က္မွဟန္မပ်က္ဘဲ သူ႕ကိုျပန္ျပံဳးႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။ မၾကာပါဖူး ကၽြန္ေတာ္ကားေပၚတက္ျပီး Driver ဦးေလးၾကီးလည္းေမာင္းထြက္ခဲ့ ျပီ။ ကၽြန္ေတာ္အေမွာင္ထဲမွာစိတ္ေလ်ာ့ လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငိုေၾကြးဖို႔ လိုအပ္ေနျပီ။ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ ဘယ္မွာငိုရမလဲ ။ ေရခ်ိဴး ခန္းကေရပန္းေအာက္မွာဆိုျဖစ္ႏိုင္ေလာက္သည္ ။ ''ေမာင္ရင့္ၾကည့္ရ တာ ခရီးပန္းလာသလိုပဲ။ တည္းအိမ္ေရာက္ရင္ေရခ်ိဳးလိုက္ လန္းသြားလိမ့္မယ္ '' ။ ''ဟုတ္ပ ဦးေလရယ္ ေနပူေတာ့ညည္းစီစီၾကီး " ။ ကၽြန္ေတာ္ေရ၀၀ခ်ိဳးဖို႕လိုေနတာတကယ္ပါ။ မတ္လကုန္ခါနီး ေႏြရာသီ မႏၱေလး ညေနဟာ အလြန္ပူအိုက္ပါသည္။ ။

(ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားျပီးေရးေသာ ခံစားမႈ၀တၱဳတို တစ္ပုဒ္သာျဖစ္ပါသည္။)