ဒီကေန႔ ‘Valentines Day’….
တစ္ေလာကလံုးက ခ်စ္သူေတြ အမွတ္တရေပ်ာ္ၾကမယ့္ေန႕တဲ့ေလ ။
တကယ့္တကယ္ေတာ့ သည္ေန႔ဟာ က်ေတာ္ႏွင့္ ဘာမွမပါတ္သက္ပါ ။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ၊ တစ္ဖက္သတ္စတာေတြကို လည္းအယံုအၾကည္ မရွိေတာ့ေတာ့ သည္ေန႔ဟာ က်ေတာ္ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို စိမ္းေနတယ္ ။
သည္ေန႔နံနက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ Chatting မွာေတြ႕ေတာ့ သူေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ ေတြးစရာျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ။
"ခ်စ္သူရည္စားနဲ႔ က်င္းပမွ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ မဟုတ္ပါဘူး ။ ငါတို႔ မွာလည္း ခ်စ္ရတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ၊ မိဘေတြ ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတာပဲ ။ သူတို႔ႏွင့္ က်င္းပရရင္လည္း ဒါဟာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ပါ" တဲ့ ..... ။
သည္လိုဆိုေတာ့လည္း သည္ေန႕ဟာ လူတိုင္းအတြက္ အဓိပၸာယ္ ရွိတာေပါ့ေနာ္ ။ ထူးထူးျခားျခား ေတာ့မရွိပါ ။ အခ်စ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လို႔ ယံုၾကည္ခဲ့တုန္းက မေရးတတ္ေရးတတ္ေရးထား တာေလးကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ အဲသည္တုန္းကေတာ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆိုတာ တကယ္ကို ရင္ခုန္စရာ ၾကီးေပါ့ ။ ခုျပန္ေတြးေတာ့ သနားစရာလိုလို ၊ ဟားစရာလိုလို ၾကီးပါ ။ခ်စ္သူ႕လမ္း
တစ္ခ်ိန္တုန္းက က်ေတာ့္အတြက္ သိပ္အေရးမပါခဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ေတြမွာ အေ၀းမွာ ေပ်ာ္ေနမယ့္သူ႕ကိုရည္မွန္းျပီး ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို တစ္ေယာက္ထည္းက်င္းပမိတဲ့ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္အျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေတြးမိတိုင္း သိပ္ကိုရွက္မိတယ္ ။
တစ္ခ်ိန္တုန္းက က်ေတာ့္အတြက္ သိပ္အေရးမပါခဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ေတြမွာ အေ၀းမွာ ေပ်ာ္ေနမယ့္သူ႕ကိုရည္မွန္းျပီး ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကို တစ္ေယာက္ထည္းက်င္းပမိတဲ့ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္အျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေတြးမိတိုင္း သိပ္ကိုရွက္မိတယ္ ။က်ေတာ္ အသက္ (၂၀) ျပည့္တဲ့ ေန႔အထိ ကိုယ္နဲ႔တိုက္ရိုက္ မသက္ဆိုင္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ ေန႔တစ္ေန႕မွာ က်ေတာ္ မင္းကိုတမ္းတေနတဲ့အတြက္ အခုအခ်ိန္မွာေတာင္ က်ေတာ္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရွက္မိဆဲ။ သည္ေန႕ သည္အခ်ိန္မွာ ကိုယ္စီ ေပ်ာ္ေနၾကသူေတြနဲ႕ေရာ ၊ မေပ်ာ္ႏိုင္လို႔ မႈိင္ေနၾကတဲ့ လူေတြနဲ႕ေရာ က်ေတာ္က မသက္ဆိုင္လွဘဲ တစ္ဦးတည္း ကြဲထြက္လို႔ေနေတာ့တယ္ ။ က်ေတာ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ မင္းမရွိေပမယ့္ က်ေတာ္႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ မင္းရွိေနခဲ့တယ္ ေလ ….။
က်ေတာ္ သည္ခံစားခ်က္တစ္ခုနဲ႔ သည္လမ္းေလးဆီကို ၀ိုးတစ္၀ါးလွမ္းလို႕လာေနတယ္ ။
မင္းဟာ က်ေတာ့္အတြက္ အေရးပါသေလာက္ ၊ က်ေတာ္ဟာ မင္းအတြက္ အေရးမပါလွပါဘူး ….. မဟုတ္လားကြယ္ ။ ဒါေပမယ့္ က်ေတာ္အတြက္ေတာ့ မင္းရဲ့ ခပ္ေပါ့ေပါ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ က်ေတာ္ရဲ့ ရင္ခုန္သံပါ ။ မင္းရဲ့ အၾကည့္ဟာ က်ေတာ့္အခ်စ္ရဲ့ မ်က္ႏွာစာပါ ။ မင္းရဲ့ရယ္သံေမာ့ေမာ့ ဟာလည္းအခ်စ္ရဲ့သံစဥ္ပါ ။ တစ္ေနရာမွာ ေတြ႔ရင္ က်ေတာ့္ကို မ်က္ႏွာမပ်က္ဘဲ ႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ မင္းရဲ့အျပံဳးဟာလည္း က်ေတာ့္ရဲ့ အရႈံးပါ။ အေၾကာင္းမသိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္ရင္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုသာသိတဲ့ က်ေတာ္ရဲ့ အရွက္ဟာလည္း မင္းရဲ့ ထာ၀ရအႏိုင္ရမႈပါပဲ ။
ႏွစ္ဦးသေဘာတူခ်စ္ၾကတာမွ အခ်စ္မဟုတ္ပါဘူး ။ တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ဟာလည္း အခ်စ္ပါဘဲ လို႔ က်ေတာ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔ေန႔မွာေတာ့ သည္သတ္မွတ္ခ်က္ကို ကိုယ္တိုင္ျငင္းပယ္ႏိုင္ မယ္လို႔ က်ေတာ္ယံုၾကည္ထားမိတာ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ခုအခ်ိန္အထိလည္း က်ေတာ့္အတြက္ တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ဟာ အခ်စ္လို႔ မည္ဆဲပါ ။
မင္းနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ က်ေတာ္တစ္ေယာက္ထည္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္က်င္းပတတ္တာ တစ္ႏွစ္မွာ ႏွစ္ရက္ေတာ့ရွိတယ္ ။ တစ္ခုကမင္းေမြးေန႔ ။ က်ေတာ္လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က မင္းအတြက္သီးသန္႕ လုပ္ထားတဲ့ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ကို ခုထိမင္းကိုမေပးရဲေသးဘူး ။ မင္းနာမည္ကိုေရးထားတဲ့ Phone Chain ရဲ့တစ္ဖက္တစ္ခ်က္က အသည္းပံုေလးႏွစ္ခုကို မင္းမျမင္ခ်င္ေအာင္ျပဳျပီး ေက်းဇူးတင္လိုက္တာလို႔ မင္းက်ေတာ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ (အခ်စ္ကို) ေစာ္ကားဦးမွာ မဟုတ္လားကြယ္။ သည္လိုေန႔ေတြတိုင္း မင္းကိုက်ေတာ္သတိရတယ္ ။ မင္းကိုက်ေတာ္ဖုန္းဆက္ခဲ့ရင္လည္း ေက်းဇူးလို႔ေတာ့မင္း စလိုက္စေရာ ေျပာမယ္ ။ ဒါေပမယ့္ က်ေတာ္အျမဲတမ္း ေမ့ထားႏိုင္ခဲ့တဲ့ မင္းေဘးမွာလည္း ေသခ်ာရွိေနမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေမ့ႏိုင္လိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး ။
သည္ေတာ့ သိပ္စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့ က်ေတာ္ဟာ အဲဒီေန႔မွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို မွတ္မွတ္ရရ၀ယ္ ။ ေနာက္ ပုစြန္ဆိတ္သိပ္တူတယ္လို႔ မင္းေျပာဖူးတဲ့က်ေတာ့္လက္မွတ္ထိုး ။ ေနာက္ ( ၾသဂုတ္ ၊ ၁၁ ၊ --- ) ဆိုတဲ့ရက္စြဲေရး ။ ေနာက္ ေအာက္မွာ “ရည့္ ေမြးေန႔အမွတ္တရ” ဆိုျပီးေရးလို႕ စာအုပ္စဥ္အကန္႕ တစ္ေနရာမွာခြဲျပီး အမွတ္တရသိမ္းထားတတ္တယ္ ။ မရယ္နဲ႔ ေနာ္ကြယ္ …. ။ ရွက္ေတာ့ ရွက္တယ္ … ။
အမွန္ေတာ့ က်ေတာ့္စာအုပ္စဥ္ ဘယ္ဘက္ျခမ္း အကန္႔ထဲက မဖတ္ျဖစ္ပဲ သိမ္းထားခဲ့တဲ့ စာအုပ္(၄) (၅) အုပ္ဟာ က်ေတာ္ရဲ့ စိတ္ဒါဏ္ရာေတြပါ ။ ႏွစ္တိုင္းရဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၄) ကိုလည္း သည္လိုအတိုင္းပဲ က်င္းပတတ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္လား ။
ဒါေပမယ့္ သည္တစ္ႏွစ္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာေတာ့ နည္းနည္းအေျပာင္းအလဲေလး ျဖစ္ျဖစ္ခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း မင္းရဲ့အရိပ္ ၀ိုးတစ္၀ါးရွိေနဦးမယ့္ သည္လမ္းေလးကို က်ေတာ္ လာခဲ့မိတာ ။
+++++++
သည္လမ္းေလးဟာ က်ေတာ္တို႔ျမိဳ႕ေလးရဲ့ ထင္ရွားတဲ့လမ္းေတြၾကားမွ တစ္ခုလည္းမဟုတ္ပါ ။
လမ္းေလးဘယ္မွာစလို႔ ဘယ္မွာဆံုးမွန္းလည္း က်ေတာ္မသိ။ ဒါေပမယ့္ က်ေတာ့္အတြက္ သည္လမ္းခရီးဟာ ခ်စ္သူ႕မင္းရဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာ အဆံုးသတ္တယ္ ။ ေသခ်ာေျပာရရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္ကမင္းေနထိုင္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေလးရွိတယ္ေပါ့ ။ ခုခ်ိန္မွာ မင္းမရွိေတာ့ေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္တည္မႈဟာ က်ေတာ္ကို႔ စြဲေဆာင္ဖို႕ လံုေလာက္ပါတယ္။ ခုလို ေန႕မ်ိဳးရဲ့ နံနက္ေစာေစာ လူသူၾကဲပါးခ်ိန္မွာ လမ္းကေလးထဲကို တစ္ေယာက္ထည္း စက္ဘီးစီးသြားရတာဟာ ရင္ခုန္လႈိက္ေမာဖြယ္ ေကာင္းႏိုင္ပါလိမ့္မည္ ။ ဒါမွမဟုတ္ ရင္နာဖြယ္ေကာင္းပါလိမ့္မည္ ။
သည္လမ္းေလးအေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ေျပာဖို႔ေတာ့လိုမည္ထင္သည္ ။ လမ္းဆိုေသာ္လည္း “ဆင္သြားလမ္းျဖစ္” ဆိုေသာလမ္းကေလးမ်ိဳးျဖစ္သည္ ။ သူ႕အိမ္ ၊ က်ေတာ့္အိမ္ ႏွင့္ က်ေတာ္တို႕ က်ဴရွင္ၾကား ျဖတ္လမ္းလည္းျဖစ္သည္။ သည္လမ္းေလးသည္ က်ဥ္းပါသည္ ။ အနည္းဆံုး စက္ဘီး ႏွစ္စင္း ၊ ဆိုင္ကယ္ ႏွစ္စီး ေရွာင္ ႏိုင္ယံုသာ က်ယ္ေကာင္းက်ယ္မည္။ လမ္းေလးသည္ လူလည္းျပတ္တတ္သျဖင့္ သူကအေဖာ္သူငယ္ခ်င္း မရွိရင္ေတာ့ ၊ လမ္းေလးမွမလာဘဲ အိမ္မွလိုက္ပို႔ တတ္သည္ ။
ေနာက္လမ္းေလးရဲ့ တစ္ခုထူးျခားခ်က္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀န္း တစ္ခုထဲမွ လည္းျဖတ္သြားရျခင္းျဖစ္သည္ ။ ေက်ာင္း၀န္းသို႕ ၀င္ခါနီးတိုင္း စက္ဘီးစီးရင္း ဖိနပ္ကိုခၽြတ္ရတာ စြန္႕စားခန္းေတာ့ နည္းနည္းဆန္သည္။ ေက်ာင္း၀န္းအျပင္ေရာက္ရင္ စက္ဘီးရပ္ျပီးေတာ့ ဖိနပ္ျပန္စီးရေသးတာ ကလည္း အလုပ္တစ္ခု (ဟိုတုန္းကေတာ့ မင္းအိမ္လာရတာ သိပ္အလုပ္ရႈပ္တာပဲကြာလို႔ က်ေတာ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္) ။ ေနာက္ သဲထူထူ ဖုတ္ထထလမ္းကို ျဖတ္ျပီး မင္းတို႔ ၀န္းေရွ႕ကိုေရာက္ရင္လည္း ကုန္းျမင့္အတက္ၾကီးကိုလည္း တတ္ရေသးတယ္ ။ ကုန္းတတ္ ထိပ္ေရာက္တိုင္း က်ေတာ္ကေမာတယ္လို႔ ေျပာရင္ ‘အျပန္က် အရမ္းသက္သာပါတယ္ဟာ ။ ခုကုန္းတက္ၾကီးကို အသာေလးေလ်ာဆင္းသြားရမွာ’ လို႔ မင္းေျပာတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ အဲဒီတုန္းကလမ္းကေလးဟာ က်ေတာ့္ အတြက္ ရင္မခုန္ေစခဲ့တာ ေတာ့အမွန္ပင္ ။ ေနာက္သည္လမ္းေလးကို က်ေတာ္တို႕ ေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြအတူတူလာတိုင္း သိပ္ရင္ခုန္တာပဲကြာ လို႕ေျပာတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကိုလည္း စိတ္ရွင္းရွင္းႏွင့္ ၀ိုင္းစေနာက္ ေနႏိုင္ခဲ့ၾကတာလည္း အမွန္ပင္။ အခုေတာ့ … ။
+++++++
ခုအခ်ိန္မွာလည္း လမ္းကေလးကိုၾကည့္ရတာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၄) (၅) ႏွစ္ကအတိုင္းအေျပာင္းလဲသေယာင္ ။ ဒါဟာလည္း ခုအခ်ိန္မွာ ေျပာင္းလဲေနတဲ့က်ေတာ့္ ရင္ခုန္သံကို သေရာ္ေနတာလား ။ အမွန္ဆို သည္လမ္းေလးထိပ္မွာ ျမိဳ႕ထဲကက်ဴရွင္သြားဖို႔ မင္းကုိက်ေတာ္ ေစာင့္ေနၾက ၊ ေနာက္ … လမ္းေလးဆီကို စိတ္မရွည္တဲ့ အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္တတ္ျပီး မင္းကိုေစာင့္ေနၾက ။ ေနာက္ က်ဴရွင္သြားရာ သည္လမ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္မွာ William Wordsworth ရဲ့ကဗ်ာစာသားေတြေရာ ၊ ေတာင္တြင္းရွင္ျငိမ္းမယ္ ရဲ့ ကဗ်ာစာသားေတြေရာ ၊ ေနာက္ သီခ်င္းစာသားေပါင္းစံုေရာ ၊ အေျပာင္အေနာက္ေပါင္းစံုေရာ ၊ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ ၊ ျပန္ေခ်ာ့ ျပန္တည့္ စတဲ့ ခံစားမႈေပါင္းစံုေရာ ျပန္႕က် ေနခဲ့ျပီးသားပါ ။ ခုေတာ့ လမ္းကေလးကလည္း ေမ့ႏိုင္လြန္းပါသည္ ။
အခ်စ္တစ္ခုမွာ ဖြင့္ဟမႈေနာက္က်တာ ၊ ခြင့္မသာေတြ ရွိႏိုင္ေပမယ့္ လမ္းေလးကို ျဖတ္သန္းရာမွာေတာ့ သည္လို ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြ မရွိႏိုင္ပါ ။ ဒါေပမယ့္ လမ္းေလးကို ျဖတ္သန္းရာမွာ ေတာ့ ေနာက္ေကာက္က်သူ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါ ။ စက္ဘီး ေျခနင္းကို တအားဖိနင္းျပီး လမ္းတစ္ေလွ်ာက္အျမန္ ျဖတ္သန္းခဲ့မိတယ္ ။ ကံေကာင္း တာတစ္ခုက တရိတ္ရိတ္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အျခားမည္သည့္ လူသြား လူလာမွ မေတြ႔ခဲ့ ။
လမ္းေလးရဲ့အဆံုး မင္းရဲ့အိမ္ေရွ႕က သစ္ပင္ေအာက္ကိုေရာက္ေတာ့ စက္ဘီး ရပ္လိုက္တယ္ ။ မင္းမရွိတာ ေသခ်ာတဲ့ အိမ္၀ကိုလည္း လွမ္းမၾကည့္မိခဲ့ ။ လမ္းကေလးကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ အေကြ႕အေကာက္ေတြေၾကာင့္ တစ္ဆံုးမျမင္ရ ။ လမ္းကေလးကေတာ့ အရင္အတိုင္း က်ေတာ့္ကို ဆက္ဆံဆဲပင္ ။ သဲေတာထဲကို ဘီးဆြဲသြားျပီး က်ေတာ္ေခ်ာ္လဲေအာင္ ၾကည္စယ္တတ္ဆဲ ။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအတြက္က ခေရပင္ေအာက္မွာ ဖိနပ္ျပန္စီးေတာ့ ခေရပန္းသင္းသင္းေလးေတြ ေျခြခ်ေပးကာ ႏွစ္သိမ့္ တတ္ဆဲ ။ မင္းတို႕ ၀န္းအေရွ႔ ကုန္းတတ္ၾကီးမွာ ဖတ္ဖတ္ေမာေအာင္ က်ေတာ့္ကို မာန္ဖီဆဲ ။ တကယ့္ တစ္ကယ္ေတာ့ သည္လမ္းေလးကလည္း က်ေတာ့္မင္းကို ခ်စ္ရတဲ့ အခ်စ္ထဲက အခ်စ္တစ္ပါးပါ။ အနည္းဆံုး ေတာ့ က်ေတာ္ကို ရူးတယ္ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တယ္ ဆိုျပီး မက်ီဆယ္ တတ္ပါဘူးေနာ္ … ။
အနည္းဆံုး တစ္ခ်ိန္တုန္းကအခ်စ္ေတြ ၊ ခင္မင္မႈေတြကို ျပန္လည္သက္၀င္ေစေအာင္ေတာ့ ႏိုးပုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္ ။ နံနက္ခင္းျမဴ ႏွင္းေ၀ေ၀ ၊ ရင္ခုန္သံႏြမ္းနယ္တဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို သူၾကိဳဆို လက္ခံယံုသာမက ေျမေငြ႕ေတြနဲ႕ေထြးပိုက္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္ ။ အနည္းဆံုးေတာ့ က်ေတာ္အတြက္ ၊ မင္းနဲ႔ပါတ္ သတ္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ပြဲတစ္ခု က်င္းပရာမွာ ပါ၀င္တတ္ေရာက္သူအျဖစ္ေတာ့ လမ္းကေလးက အားေပးခဲ့သားပင္ ။
+++++++
ခဏေမ်ာ္ၾကည့္ျပီးေတာ့လည္း က်ေတာ္ျပန္ခဲ့သည္ လမ္းကေလးကို ေက်ာခိုင္းျပီးလမ္းမၾကီးဖက္ကို နင္းလာခဲ့သည္ ။ လမ္ကေလးကို ေမ်ာ္ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း လူသြားလူလာေတြနဲ႕ စည္ကားစျပဳျပီ ၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ၊ ေစ်း၀ယ္ေတြႏွင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၃) (၄) ႏွစ္ကထက္စာရင္ေတာ့ အေတာ္ေလး စည္လာျပီ ။ လမ္းကေလးလည္းအေတြ႕အၾကံဳမ်ားခဲ့ေလာက္ျပီ ။ လမ္းကေလးေပၚမွ စသည့္ဇာတ္လမ္း ၊ လမ္းကေလးေပၚမွာ ဆံုးသည့္ဇာတ္လမ္း စသည္တို႕ႏွင့္ လမ္းကေလးခံစားတတ္လွ်င္ေတာင္ ရိုးအီသြားေလာက္ျပီ ။ လမ္းေလးကို ေနာက္တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ျပီး ေရွ႕သို႕သာ ဆက္လက္နင္းလာခဲ့သည္။ ေနလည္းျမင့္လွျပီ ေလ။ သည္အခ်ိန္ဆို ျမိဳ႕ထဲက စာအုပ္ဆိုင္လည္းဖြင့္ေလာက္ျပီ ။ ထိုစာအုပ္ကို လက္မွတ္ထိုးျပီး စာအုပ္စဥ္မွာတင္ထားျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ေနာက္ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလထိ ဖတ္ျဖစ္လိမ့္မယ္မထင္ ။ ။
က်ေတာ္ သည္ခံစားခ်က္တစ္ခုနဲ႔ သည္လမ္းေလးဆီကို ၀ိုးတစ္၀ါးလွမ္းလို႕လာေနတယ္ ။
မင္းဟာ က်ေတာ့္အတြက္ အေရးပါသေလာက္ ၊ က်ေတာ္ဟာ မင္းအတြက္ အေရးမပါလွပါဘူး ….. မဟုတ္လားကြယ္ ။ ဒါေပမယ့္ က်ေတာ္အတြက္ေတာ့ မင္းရဲ့ ခပ္ေပါ့ေပါ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ က်ေတာ္ရဲ့ ရင္ခုန္သံပါ ။ မင္းရဲ့ အၾကည့္ဟာ က်ေတာ့္အခ်စ္ရဲ့ မ်က္ႏွာစာပါ ။ မင္းရဲ့ရယ္သံေမာ့ေမာ့ ဟာလည္းအခ်စ္ရဲ့သံစဥ္ပါ ။ တစ္ေနရာမွာ ေတြ႔ရင္ က်ေတာ့္ကို မ်က္ႏွာမပ်က္ဘဲ ႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ မင္းရဲ့အျပံဳးဟာလည္း က်ေတာ့္ရဲ့ အရႈံးပါ။ အေၾကာင္းမသိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္ရင္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုသာသိတဲ့ က်ေတာ္ရဲ့ အရွက္ဟာလည္း မင္းရဲ့ ထာ၀ရအႏိုင္ရမႈပါပဲ ။
ႏွစ္ဦးသေဘာတူခ်စ္ၾကတာမွ အခ်စ္မဟုတ္ပါဘူး ။ တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ဟာလည္း အခ်စ္ပါဘဲ လို႔ က်ေတာ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔ေန႔မွာေတာ့ သည္သတ္မွတ္ခ်က္ကို ကိုယ္တိုင္ျငင္းပယ္ႏိုင္ မယ္လို႔ က်ေတာ္ယံုၾကည္ထားမိတာ ။ ဒါေပမယ့္လည္း ခုအခ်ိန္အထိလည္း က်ေတာ့္အတြက္ တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ဟာ အခ်စ္လို႔ မည္ဆဲပါ ။
မင္းနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ က်ေတာ္တစ္ေယာက္ထည္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္က်င္းပတတ္တာ တစ္ႏွစ္မွာ ႏွစ္ရက္ေတာ့ရွိတယ္ ။ တစ္ခုကမင္းေမြးေန႔ ။ က်ေတာ္လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က မင္းအတြက္သီးသန္႕ လုပ္ထားတဲ့ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ကို ခုထိမင္းကိုမေပးရဲေသးဘူး ။ မင္းနာမည္ကိုေရးထားတဲ့ Phone Chain ရဲ့တစ္ဖက္တစ္ခ်က္က အသည္းပံုေလးႏွစ္ခုကို မင္းမျမင္ခ်င္ေအာင္ျပဳျပီး ေက်းဇူးတင္လိုက္တာလို႔ မင္းက်ေတာ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ (အခ်စ္ကို) ေစာ္ကားဦးမွာ မဟုတ္လားကြယ္။ သည္လိုေန႔ေတြတိုင္း မင္းကိုက်ေတာ္သတိရတယ္ ။ မင္းကိုက်ေတာ္ဖုန္းဆက္ခဲ့ရင္လည္း ေက်းဇူးလို႔ေတာ့မင္း စလိုက္စေရာ ေျပာမယ္ ။ ဒါေပမယ့္ က်ေတာ္အျမဲတမ္း ေမ့ထားႏိုင္ခဲ့တဲ့ မင္းေဘးမွာလည္း ေသခ်ာရွိေနမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေမ့ႏိုင္လိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး ။
သည္ေတာ့ သိပ္စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့ က်ေတာ္ဟာ အဲဒီေန႔မွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို မွတ္မွတ္ရရ၀ယ္ ။ ေနာက္ ပုစြန္ဆိတ္သိပ္တူတယ္လို႔ မင္းေျပာဖူးတဲ့က်ေတာ့္လက္မွတ္ထိုး ။ ေနာက္ ( ၾသဂုတ္ ၊ ၁၁ ၊ --- ) ဆိုတဲ့ရက္စြဲေရး ။ ေနာက္ ေအာက္မွာ “ရည့္ ေမြးေန႔အမွတ္တရ” ဆိုျပီးေရးလို႕ စာအုပ္စဥ္အကန္႕ တစ္ေနရာမွာခြဲျပီး အမွတ္တရသိမ္းထားတတ္တယ္ ။ မရယ္နဲ႔ ေနာ္ကြယ္ …. ။ ရွက္ေတာ့ ရွက္တယ္ … ။
အမွန္ေတာ့ က်ေတာ့္စာအုပ္စဥ္ ဘယ္ဘက္ျခမ္း အကန္႔ထဲက မဖတ္ျဖစ္ပဲ သိမ္းထားခဲ့တဲ့ စာအုပ္(၄) (၅) အုပ္ဟာ က်ေတာ္ရဲ့ စိတ္ဒါဏ္ရာေတြပါ ။ ႏွစ္တိုင္းရဲ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၄) ကိုလည္း သည္လိုအတိုင္းပဲ က်င္းပတတ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္လား ။
ဒါေပမယ့္ သည္တစ္ႏွစ္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာေတာ့ နည္းနည္းအေျပာင္းအလဲေလး ျဖစ္ျဖစ္ခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း မင္းရဲ့အရိပ္ ၀ိုးတစ္၀ါးရွိေနဦးမယ့္ သည္လမ္းေလးကို က်ေတာ္ လာခဲ့မိတာ ။
+++++++
သည္လမ္းေလးဟာ က်ေတာ္တို႔ျမိဳ႕ေလးရဲ့ ထင္ရွားတဲ့လမ္းေတြၾကားမွ တစ္ခုလည္းမဟုတ္ပါ ။
လမ္းေလးဘယ္မွာစလို႔ ဘယ္မွာဆံုးမွန္းလည္း က်ေတာ္မသိ။ ဒါေပမယ့္ က်ေတာ့္အတြက္ သည္လမ္းခရီးဟာ ခ်စ္သူ႕မင္းရဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာ အဆံုးသတ္တယ္ ။ ေသခ်ာေျပာရရင္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္ကမင္းေနထိုင္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေလးရွိတယ္ေပါ့ ။ ခုခ်ိန္မွာ မင္းမရွိေတာ့ေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္တည္မႈဟာ က်ေတာ္ကို႔ စြဲေဆာင္ဖို႕ လံုေလာက္ပါတယ္။ ခုလို ေန႕မ်ိဳးရဲ့ နံနက္ေစာေစာ လူသူၾကဲပါးခ်ိန္မွာ လမ္းကေလးထဲကို တစ္ေယာက္ထည္း စက္ဘီးစီးသြားရတာဟာ ရင္ခုန္လႈိက္ေမာဖြယ္ ေကာင္းႏိုင္ပါလိမ့္မည္ ။ ဒါမွမဟုတ္ ရင္နာဖြယ္ေကာင္းပါလိမ့္မည္ ။
သည္လမ္းေလးအေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ေျပာဖို႔ေတာ့လိုမည္ထင္သည္ ။ လမ္းဆိုေသာ္လည္း “ဆင္သြားလမ္းျဖစ္” ဆိုေသာလမ္းကေလးမ်ိဳးျဖစ္သည္ ။ သူ႕အိမ္ ၊ က်ေတာ့္အိမ္ ႏွင့္ က်ေတာ္တို႕ က်ဴရွင္ၾကား ျဖတ္လမ္းလည္းျဖစ္သည္။ သည္လမ္းေလးသည္ က်ဥ္းပါသည္ ။ အနည္းဆံုး စက္ဘီး ႏွစ္စင္း ၊ ဆိုင္ကယ္ ႏွစ္စီး ေရွာင္ ႏိုင္ယံုသာ က်ယ္ေကာင္းက်ယ္မည္။ လမ္းေလးသည္ လူလည္းျပတ္တတ္သျဖင့္ သူကအေဖာ္သူငယ္ခ်င္း မရွိရင္ေတာ့ ၊ လမ္းေလးမွမလာဘဲ အိမ္မွလိုက္ပို႔ တတ္သည္ ။
ေနာက္လမ္းေလးရဲ့ တစ္ခုထူးျခားခ်က္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀န္း တစ္ခုထဲမွ လည္းျဖတ္သြားရျခင္းျဖစ္သည္ ။ ေက်ာင္း၀န္းသို႕ ၀င္ခါနီးတိုင္း စက္ဘီးစီးရင္း ဖိနပ္ကိုခၽြတ္ရတာ စြန္႕စားခန္းေတာ့ နည္းနည္းဆန္သည္။ ေက်ာင္း၀န္းအျပင္ေရာက္ရင္ စက္ဘီးရပ္ျပီးေတာ့ ဖိနပ္ျပန္စီးရေသးတာ ကလည္း အလုပ္တစ္ခု (ဟိုတုန္းကေတာ့ မင္းအိမ္လာရတာ သိပ္အလုပ္ရႈပ္တာပဲကြာလို႔ က်ေတာ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္) ။ ေနာက္ သဲထူထူ ဖုတ္ထထလမ္းကို ျဖတ္ျပီး မင္းတို႔ ၀န္းေရွ႕ကိုေရာက္ရင္လည္း ကုန္းျမင့္အတက္ၾကီးကိုလည္း တတ္ရေသးတယ္ ။ ကုန္းတတ္ ထိပ္ေရာက္တိုင္း က်ေတာ္ကေမာတယ္လို႔ ေျပာရင္ ‘အျပန္က် အရမ္းသက္သာပါတယ္ဟာ ။ ခုကုန္းတက္ၾကီးကို အသာေလးေလ်ာဆင္းသြားရမွာ’ လို႔ မင္းေျပာတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ အဲဒီတုန္းကလမ္းကေလးဟာ က်ေတာ့္ အတြက္ ရင္မခုန္ေစခဲ့တာ ေတာ့အမွန္ပင္ ။ ေနာက္သည္လမ္းေလးကို က်ေတာ္တို႕ ေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြအတူတူလာတိုင္း သိပ္ရင္ခုန္တာပဲကြာ လို႕ေျပာတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကိုလည္း စိတ္ရွင္းရွင္းႏွင့္ ၀ိုင္းစေနာက္ ေနႏိုင္ခဲ့ၾကတာလည္း အမွန္ပင္။ အခုေတာ့ … ။
+++++++
ခုအခ်ိန္မွာလည္း လမ္းကေလးကိုၾကည့္ရတာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၄) (၅) ႏွစ္ကအတိုင္းအေျပာင္းလဲသေယာင္ ။ ဒါဟာလည္း ခုအခ်ိန္မွာ ေျပာင္းလဲေနတဲ့က်ေတာ့္ ရင္ခုန္သံကို သေရာ္ေနတာလား ။ အမွန္ဆို သည္လမ္းေလးထိပ္မွာ ျမိဳ႕ထဲကက်ဴရွင္သြားဖို႔ မင္းကုိက်ေတာ္ ေစာင့္ေနၾက ၊ ေနာက္ … လမ္းေလးဆီကို စိတ္မရွည္တဲ့ အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္တတ္ျပီး မင္းကိုေစာင့္ေနၾက ။ ေနာက္ က်ဴရွင္သြားရာ သည္လမ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္မွာ William Wordsworth ရဲ့ကဗ်ာစာသားေတြေရာ ၊ ေတာင္တြင္းရွင္ျငိမ္းမယ္ ရဲ့ ကဗ်ာစာသားေတြေရာ ၊ ေနာက္ သီခ်င္းစာသားေပါင္းစံုေရာ ၊ အေျပာင္အေနာက္ေပါင္းစံုေရာ ၊ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ ၊ ျပန္ေခ်ာ့ ျပန္တည့္ စတဲ့ ခံစားမႈေပါင္းစံုေရာ ျပန္႕က် ေနခဲ့ျပီးသားပါ ။ ခုေတာ့ လမ္းကေလးကလည္း ေမ့ႏိုင္လြန္းပါသည္ ။
အခ်စ္တစ္ခုမွာ ဖြင့္ဟမႈေနာက္က်တာ ၊ ခြင့္မသာေတြ ရွိႏိုင္ေပမယ့္ လမ္းေလးကို ျဖတ္သန္းရာမွာေတာ့ သည္လို ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြ မရွိႏိုင္ပါ ။ ဒါေပမယ့္ လမ္းေလးကို ျဖတ္သန္းရာမွာ ေတာ့ ေနာက္ေကာက္က်သူ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ပါ ။ စက္ဘီး ေျခနင္းကို တအားဖိနင္းျပီး လမ္းတစ္ေလွ်ာက္အျမန္ ျဖတ္သန္းခဲ့မိတယ္ ။ ကံေကာင္း တာတစ္ခုက တရိတ္ရိတ္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အျခားမည္သည့္ လူသြား လူလာမွ မေတြ႔ခဲ့ ။
လမ္းေလးရဲ့အဆံုး မင္းရဲ့အိမ္ေရွ႕က သစ္ပင္ေအာက္ကိုေရာက္ေတာ့ စက္ဘီး ရပ္လိုက္တယ္ ။ မင္းမရွိတာ ေသခ်ာတဲ့ အိမ္၀ကိုလည္း လွမ္းမၾကည့္မိခဲ့ ။ လမ္းကေလးကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ အေကြ႕အေကာက္ေတြေၾကာင့္ တစ္ဆံုးမျမင္ရ ။ လမ္းကေလးကေတာ့ အရင္အတိုင္း က်ေတာ့္ကို ဆက္ဆံဆဲပင္ ။ သဲေတာထဲကို ဘီးဆြဲသြားျပီး က်ေတာ္ေခ်ာ္လဲေအာင္ ၾကည္စယ္တတ္ဆဲ ။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအတြက္က ခေရပင္ေအာက္မွာ ဖိနပ္ျပန္စီးေတာ့ ခေရပန္းသင္းသင္းေလးေတြ ေျခြခ်ေပးကာ ႏွစ္သိမ့္ တတ္ဆဲ ။ မင္းတို႕ ၀န္းအေရွ႔ ကုန္းတတ္ၾကီးမွာ ဖတ္ဖတ္ေမာေအာင္ က်ေတာ့္ကို မာန္ဖီဆဲ ။ တကယ့္ တစ္ကယ္ေတာ့ သည္လမ္းေလးကလည္း က်ေတာ့္မင္းကို ခ်စ္ရတဲ့ အခ်စ္ထဲက အခ်စ္တစ္ပါးပါ။ အနည္းဆံုး ေတာ့ က်ေတာ္ကို ရူးတယ္ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တယ္ ဆိုျပီး မက်ီဆယ္ တတ္ပါဘူးေနာ္ … ။
အနည္းဆံုး တစ္ခ်ိန္တုန္းကအခ်စ္ေတြ ၊ ခင္မင္မႈေတြကို ျပန္လည္သက္၀င္ေစေအာင္ေတာ့ ႏိုးပုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္ ။ နံနက္ခင္းျမဴ ႏွင္းေ၀ေ၀ ၊ ရင္ခုန္သံႏြမ္းနယ္တဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို သူၾကိဳဆို လက္ခံယံုသာမက ေျမေငြ႕ေတြနဲ႕ေထြးပိုက္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္ ။ အနည္းဆံုးေတာ့ က်ေတာ္အတြက္ ၊ မင္းနဲ႔ပါတ္ သတ္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ပြဲတစ္ခု က်င္းပရာမွာ ပါ၀င္တတ္ေရာက္သူအျဖစ္ေတာ့ လမ္းကေလးက အားေပးခဲ့သားပင္ ။
+++++++
ခဏေမ်ာ္ၾကည့္ျပီးေတာ့လည္း က်ေတာ္ျပန္ခဲ့သည္ လမ္းကေလးကို ေက်ာခိုင္းျပီးလမ္းမၾကီးဖက္ကို နင္းလာခဲ့သည္ ။ လမ္ကေလးကို ေမ်ာ္ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း လူသြားလူလာေတြနဲ႕ စည္ကားစျပဳျပီ ၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ၊ ေစ်း၀ယ္ေတြႏွင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၃) (၄) ႏွစ္ကထက္စာရင္ေတာ့ အေတာ္ေလး စည္လာျပီ ။ လမ္းကေလးလည္းအေတြ႕အၾကံဳမ်ားခဲ့ေလာက္ျပီ ။ လမ္းကေလးေပၚမွ စသည့္ဇာတ္လမ္း ၊ လမ္းကေလးေပၚမွာ ဆံုးသည့္ဇာတ္လမ္း စသည္တို႕ႏွင့္ လမ္းကေလးခံစားတတ္လွ်င္ေတာင္ ရိုးအီသြားေလာက္ျပီ ။ လမ္းေလးကို ေနာက္တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ျပီး ေရွ႕သို႕သာ ဆက္လက္နင္းလာခဲ့သည္။ ေနလည္းျမင့္လွျပီ ေလ။ သည္အခ်ိန္ဆို ျမိဳ႕ထဲက စာအုပ္ဆိုင္လည္းဖြင့္ေလာက္ျပီ ။ ထိုစာအုပ္ကို လက္မွတ္ထိုးျပီး စာအုပ္စဥ္မွာတင္ထားျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ေနာက္ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလထိ ဖတ္ျဖစ္လိမ့္မယ္မထင္ ။ ။
ေအာင္ျဖိဳး
(၂၁ ၊ ဇူလိုင္ ၊ ၂၀၀၇)
(၂၁ ၊ ဇူလိုင္ ၊ ၂၀၀၇)
2 comments:
ေကာင္းပါတယ္ေအ့..၀တၳဳေလးက... ဆက္လုပ္။
Good story. I also have this kind of feeling like u. Actually one sided love is very terrible for us. Newton said that every action has the reaction but in opposite direction. As my experience, it is true. Whatever I try good thing in love , I always get back only negative thing.Love,actually, is a big illusion in my life.
Thanks for ur story.
Post a Comment