အညာသားျပီျပီ က်ေနာ္ သနပ္ခါးသိပ္ၾကိဳက္ခဲ့တာ ။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေယာက်္ားေလးဆိုေတာ့ သနပ္ခါးနဲ႔ေ၀း သြားခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဟိုတေလာကမွ သူငယ္ခ်င္းအစ္မ တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားစပ္ရင္း သနပ္ခါးအေၾကာင္း ေရာက္သြား မွ ဒါေလးအေၾကာင္း ခံစားၾကည့္ဦးမယ္ ဆိုျပီးေရးၾကည့္မိခဲ့တာ ။ သူကိုယ္တိုင္ ကလည္း က်ေနာ္ကို သနပ္ခါးတစ္တုံး လက္ေဆာင္ေပးလို႔ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ေမ့ေနခဲ့တဲ့ သနပ္ခါးလိမ္းရတဲ့ အရသာကိုေရာ ၊ သနပ္ခါးရနံ႔ကိုေရာ ျပန္သတိရသြားေစခဲ့တာ ။ ( အစ္မကိုလည္း သိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)
က်ေတာ္တို႕ သည္မွာေတာ့ သနပ္ခါးလိမ္းတဲ့သူ ကိုေတြ႕ႏိုင္ဖို႔အေတာ့္ကို ရွားတာ ၊ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး စစ္စစ္ေတြကိုယ္တိုင္ သနပ္ခါးကိုေက်ာခိုင္းက်ေတာ့ သနပ္ခါးရနံ႔ဆိုရင္ မူးလို႕ရႈစရာကိုမရွိတာပါ ။
က်ေတာ့္ ေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကေတာ့ က်ေတာ္သနပ္ခါးလိမ္းမယ္ ဆိုေတာ့ အသားမည္းတဲ့က်ေတာ့္ကို “သနပ္ခါးလိမ္းရင္ မင္းအသားနည္းနည္းျဖဴလာမွာေပါ့ကြ” ဆိုျပီးစေတာ့တာပဲ (ေအးေလ… သူကေတာ့ တရုတ္ဆိုေတာ့ ခရုသင္းစြဲတယ္ထင္ရေလာက္ေအာင္ ကိုျဖဴတာ :D ) ။ သူကေတာ့ “ရန္ကုန္သူ” သီခ်င္းကို ဖ်က္ဆိုျပီးေတာ့ေတာင္ က်ေတာ့္ကိုေနာက္ေနေသးတယ္ ။ ဘာပဲေျပာေျပာေလ ရန္ကုန္သူ ျဖဴျဖဴႏုႏုေလးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ အညာသူ ညိဳျပာညက္ေတြပဲ ဆိုဆို သနပ္ခါးလိမ္းထားတဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ဟာ လွတာပဲ မဟုတ္လား ။ ခံစားၾကည့္ပါ ။
ေ၀းခဲ့ရသူမို႔
ခ်စ္သူ႕ပါးႏုႏု ကို ပထမဆံုးနမ္းခြင့္ရခဲ့တုန္းက ယစ္မူးသြားေစခဲ့တဲ့ အေနာက္တိုင္း မိတ္ကပ္နံ႕ကို ရင္ခုန္စြာ ျပန္လည္ေအာက္ေမ့ရင္း အဖြားရဲ့ပါးက သနပ္ခါးနံ႕ၾကဴၾကဴကို သူသတိရမိခဲ့တယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး သနပ္ခါနံ႔ သင္းသင္းေလးကို သူ႕ခမ်ာ လြမ္းေနရဆဲျဖစ္သည္။
ဟုတ္ခဲ့သည္ပဲေလ ။ သူ႕အဖြားအညာသူၾကီးက သနပ္ခါးသိပ္ၾကိဳက္ခဲ့တာမဟုတ္လား ။ ေရၾကဲၾကဲနဲ႕ေသြးထားတဲ့ သနပ္ခါးကို သူငယ္ငယ္တုန္းကဆို နံနက္မ်က္ႏွာသစ္ျပီးတိုင္း သူ႕အဖြားကိုယ္တိုင္လိမ္းေပးေနၾက ။ သနပ္ခါးလိမ္းေပးတိုင္းလည္း ေရွးလူၾကီးမ်ား ထံုးစံ `ဗုဒၶံသရဏံ ဂစၧာမိ´ ၊ `ဓမံၼသရဏံ ဂစၧာမိ´ ၊ `သံဃံသရဏံ ဂစၧာမိ´ လို႔ သရဏဂံု (၃) ပါးရြတ္ဆိုျပီး နဖူးနဲ႔ ပါးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီက စျပီးလိမ္းေပးေနက်။ သူကလည္း သနပ္ခါးနံ႕ေမႊးေမႊး ၊ အသားတေအးေအးနဲ႕ ေနရတာကို သိပ္သေဘာက်ခဲ့တာ ။ ဒါေပမယ့္ ေဆာင္းနံနက္ခင္းေတြက်ရင္ေတာ့ အဖြားနဲ႕စိတ္ေကာက္ျမဲ ။ အညာရဲ့ေဆာင္းရဲ႕ နံနက္ခင္းေအးေအးနဲ႔ သနပ္ခါးေရနဲ႔ ေအးျမတဲ့ အထိအေတြ႔ဟာ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး ထံုထက္သြားေအာင္ေအးတာမဟုတ္လား ။ အဖြားကေတာ့ ေဆာင္းမွာ သနပ္ခါးလိမ္းရင္အသားမပတ္ဘူးဆိုျပီး အတင္းလိမ္းေပးေနက် ။
သူ႕အေမက်ေတာ့လည္း သနပ္ခါးကို ထူပိန္းေနေအာင္လိမ္းတတ္သူပင္ ။ အညာေနပူၾကဲၾကဲမွာ စက္ဘီးနင္းျပီး ေက်ာင္းကျပန္လာလို႔ ေခၽြးဒီးဒီးက်သည့္တိုင္ သနပ္ခါးကေတာ့ မပ်က္ေပ။ အေမေက်ာင္းကျပန္လာ လို႔ သူ႕ကိုခ်ီပိုးတိုင္း ေခၽြးနံ႕ေရာေနသည့္တိုင္ သနပ္ခါးနံ႕ကေတာ့ သင္းျမဲ။ သူငယ္ငယ္တည္းက သည္လိုေမႊးအနံ႔ေတြကို ရင္ႏွီးခဲ့သည္ေလ ။ သူ႕ကိုတစ္ခါတစ္ခါ အေမကိုယ္တိုင္သနပ္ခါးလိမ္းေပးရင္ေတာ့ သူ႔နည္းႏွင့္သူ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ေလးေသြးလို႔ ထူထဲေနေအာင္လိမ္းေပးျမဲ ။ အေရျပားေတြ က်စ္မာသြားသေယာင္ခံစားရေအာင္ထိကို ထူထူလိမ္းေပးခဲ့တာ သူမွတ္မိသည္။
နံနက္ မ်က္ႏွာသစ္ျပီးတစ္ၾကိမ္ ၊ ေရခ်ိဳးျပီးတစ္ၾကိမ္ သနပ္ခါပါးကြက္ၾကားေလးကြက္ျပီး ေနခဲ့ရသည့္ ကေလးဘ၀ေန႔ေတြမွာ သူေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတာပဲ။ ေနာက္အေ၀းမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနရတဲ့ သူငယ္ငယ္ကသိပ္မမွတ္မိတတ္တဲ့ အေဖျပန္လာတိုင္း ႏႈတ္ဆက္ေနၾက `အား…ပါ…. အေဖ့သားၾကီး ကသိပ္ေမႊးပါလား´ ဆိုျပီး ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈံ႕ရင္ သူ႔အေဖကို ျပန္မွတ္မိသြားတတ္ခဲ့ တာပဲေလ။ မွတ္မွတ္ရရ သူ႕အေဖပထမဆံုး ၀ယ္လာတဲ့ ကင္မရာတစ္ပတ္ႏြမ္းေလးနဲ႕ ျပန္လာတဲ့ေန႔က သနပ္ခါးပဲၾကား ပါးကြက္ၾကားေလးနဲ႔ ေရခ်ိဳးျပီးစ ကြပ္ပစ္ေပၚမွာ ထိုင္ေနခဲ့တုန္းေပါ့။ အဲသည္မွာပဲ သူက်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္ျပီး ျပံဳးေနတဲ့ ပံုေလးကို အေဖရိုက္ေပးခဲ့တာ ။ ေနာက္ကူးျပီးေတာ့လည္း ပံုေလးက သိပ္လွတာဆိုျပီး သူ႕အေဖက Wallet ထဲမွာ အျမဲေဆာင္ထားေနက် ။ ေနာက္ေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္မိသမွ် ရိုက္ခဲ့သမွ်ဓာတ္ပံုေတြထဲမွာ အဲသည္ပံုေလးကအလွ ဆံုး သဘာ၀အက်ဆံုးပဲမဟုတ္လား ။
+++++++
တကယ္တကယ္ေတာ့ သူတို႕ျမိဳ႕ေလးကိုယ္တိုင္ကလည္း သနပ္ခါးနဲ႕ မစိမ္းလွပါ ။ ျမိဳ႕ကေလးရဲ့ ေစ်းထဲမွာ သနပ္ခါးဆိုင္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး၊ သနပ္ခါးဟာလည္း ျမိဳ႕႔ေလးရဲ့ အေရးပါတဲ့ စီးပြားေရး ထြက္ကုန္တစ္ခု ၊ ေနာက္ျမိဳ႕ကေလးသူ ညိဳျပာညက္ေတြရဲ့ ပါးျပင္နဲ႔ သနပ္ခါး ဆိုတာလည္း ခြဲလို႔ရႏိုင္ေကာင္းတာမွ မဟုတ္ဘဲ ။ လက္လုပ္လက္စား အလုပ္သမ မွအစ ျမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုး သမီးအဆံုး သနပ္ခါးနဲ႕ ကင္းတဲ့အညာသူဆိုတာ တကယ္ကိုမရွိတာပါ ။
ကေလးဘ၀က သူၾကားခ့ဲဖူးတဲ့ ကဗ်ာေတြ ၊ သီခ်င္းေတြထဲမွာေရာ အညာနဲ႔ သနပ္ခါး အေၾကာင္းဖြဲ႕ ထားတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ့ပါသည္ ။ ``ေရႊဘို သနပ္ခါးတုံးမ်ား ရန္ကုန္လိမ္းဖို႕ယူ ၊ ဘယ္လိုအသားမည္းမည္း ၀ါ၀ါညက္ညက္ျဖဴ´´ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းဟာ သူ႕အဖိုးလက္ထက္ကေပၚ ခဲ့တာဆိုေပမယ့္ သူကေလးဘ၀က်ေတာ့ တစ္ေက်ာ့ျပန္ဆိုေတးေတြၾကားမွာ ေခတ္စားဆဲပါပဲ ။ သည္သီခ်င္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူ႔အဖြားေျပာတတ္တဲ့ ``ဘယ္ႏွယ္ေတာ္ .. ေရႊဘိုသနပ္ခါးမ်ား နႏြင္းေရာင္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ က်ဳပ္တို႔ ရွင္မေတာင္ေလာက္ မေကာင္းေပါင္၊ မက္လည္းမမက္စက္ေပါင္´´ ဆိုတဲ့ Comment ကိုေတာ့ ခုေခတ္ “စိုးစႏၵာထြန္း” ရဲ ့ျပန္ဆိုေတး ကိုနားေထာင္ရသည့္ တိုင္ သူ႕အတြက္မရိုးႏိုင္ ။ ကိုယ့္ေဒသစြဲ ၊ ဌာေနစြဲၾကီးလွတဲ့ သူ႕အဖြား ….. ။ ခုလို ဌာေနကို စြန္႕ခြာျပီးေနရတဲ့ သူ႕ေျမးကို ခုေနမ်ားေတြ႔ရင္ ဘယ္လိုသေဘာထားပါ့မလဲ ။ သူေတြးၾကည့္ဖူး ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အေမ နဲ႔ အဖြားပါးျပင္က သနပ္ခါးနံ႔ၾကဴၾကဴ ကိုႏွစ္သက္စြာ ရႈရႈိက္ရင္း သူ႕တို႔အရိပ္မွာ ေအးခ်မ္းစြာ မွီခိုခဲ့ဖူးပါသည္ ။
+++++++
သူနည္းနည္းလူလားေျမာက္လာသည္ႏွင့္အမွ် သနပ္ခါးနဲ႔ အျမဲထိေတြ႔ရတဲ့ ဘ၀နဲ႔ တျဖည္းျဖည္းေ၀း ကြာလာခဲ့ရသည္ ။ သူ႕အေဖ အလုပ္ရွိရာ ေအာက္ဘက္ ``ပဲခူးတိုင္း´´ ကိုေျပာင္းေရြ႕လာၾကရတာလည္း တစ္ေၾကာင္းပါ ။ေအာက္ဖက္မွာအညာေလာက္ေတာ့ သနပ္ခါးမေပါ ။ေနာက္ (၆) တန္း ၊ (၇) တန္းအရြယ္မွာ သနပ္ခါးလိမ္းဖို႔ ျငင္းဆန္တတ္ခဲ့ျပီ ။ သူ႕ကိုကေလးေလးလို႔ ထင္ေနဆဲ အဖြားက ဘာလို႔လဲလို႔ ေမးရင္ ပ်င္းလို႔မလိမ္းခ်င္တာပါလို႔ မေရမရာေျဖခဲ့တာပါ ။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာ က သနပ္ခါးကင္းလာေတာ့သည္ ။ ေနာက္လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ မ်က္ႏွာအသားၾကမ္းလာေတာ့ ညည အိပ္ယာ၀င္ခါနီးတိုင္း သနပ္ခါးလိမ္းတတ္တာကလြဲ လို႔ေနာက္ပိုင္းမွာ သနပ္ခါးဆိုတဲ့ အရာဟာ သူနဲ႕သိပ္ကိုေ၀းကြာခဲ့ျပီ ။ သနပ္ခါးနဲ႔ သူနဲ႔ဟာလည္း သီလရွင္နဲ႔ဘီးေလာက္ ေ၀းကြာခဲ့ေလျပီ ။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သနပ္ခါးပင္ေတာင္ မေပါက္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ သူေနခဲ့ရတဲ့ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာျပီေပါ့ ။ အဖြားဆံုးျပီး ေနာက္ပိုင္း သနပ္ခါးလိမ္းဆဲျဖစ္တဲ့ သူ႕အေမက လည္းသူနဲ႔လိုက္မေန ႏိုင္၊ သူ႕ပတ္၀န္းက်င္က အသားျဖဴမိန္းကေလးေတြဟာလည္း သနပ္ခါးနဲ႔ဆက္စပ္ ေတြးၾကည့္မိရင္ ေတာ္ေတာ္မအပ္စပ္ပါ ။ ဒါေၾကာင့္ခုခ်ိန္ခါမွာ သူ႕ခ်စ္သူ႕ပါးမွ သနပ္ခါးနံ႔ကို မရခဲ့တာ သိပ္ေတာ့မထူးဆန္းပါ ။
သူကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို မွတ္မိတယ္ ။ “ေငြတာရီ” ရဲ့ကဗ်ာေလးေပါ့ ။
အညာေစာင္ သနပ္ခါးေခါက္နဲ႔
ခရမ္းေျခာက္ ပုန္းရည္ညိဳ
ထန္းညက္ ခ်ိဳခ်ိဳ ။
ခင္အပ်ိဳ
ျငိဳျငင္နဲ႕ စိတ္ထဲ ။
တုိ႕မ်ားအညာမွာျဖင့္
ဂုဏ္ပကာ ပါ၀ါတက္ပါတဲ့
ထူးလက္ေဆာင္ပဲ။
ဟုတ္ပါတယ္ ။ သူ႕အတြက္အညာျပန္တိုင္းရတတ္တဲ့ လက္ေဆာင္ဟာ သနပ္ခါးပါ ။ ဆရာ သိန္းေဖျမင့္ ရဲ့ “အညာျပန္” ေဆာင္းပါးရွည္ထဲက ခ်ိဳ႕တဲ့ဆင္းရဲ့တဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြကေတာင္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ သနပ္ခါးတုံးေလး ေတြလက္ေဆာင္ေပးတယ္ဆိုတာ လုပ္ဇာတ္မဟုတ္ခဲ့ေပါင္ကြယ္ ။ သူကိုယ္တိုင္ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းကလည္း အညာကျပန္တိုင္း ေက်ာင္းဆရာမေတြကို သနပ္ခါးတံုး လက္ေဆာင္ေပးရင္ ၀မ္းသာအားရလက္ခံျပီး ေပးသူဂုဏ္တတ္ခဲ့တာပဲေလ ။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ သူအညာကျပန္လာလို႔ သနပ္ခါးတုံး လက္ေဆာင္ေပးရင္ေတာ့ သူ႕ခ်စ္သူအပါအ၀င္ အားလံုးက သူ႕ကို၀ိုင္းဟားၾကလိမ့္မည္ ထင္သည္ ။ သူဒါေတြနဲ႔ ေ၀းခဲ့ရျပီ ။ လူဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔လိုက္စြာ က်င္ၾကံေနထိုင္ တတ္ရမည္ ဆိုတာကို သူလက္ခံခဲ့ရတာ ၾကာလွျပီပဲေလ ။
ဒါေပမယ့္ သူ႔အိပ္မက္ေတြမွာ ပါလာတတ္တဲ့ အဖြားရဲ့ ပါးျပင္ဟာလည္းသနပ္ခါးနံ႔ သင္းဆဲပါ ။ သူျပန္အလာကိုအေသအခ်ာ ေစာင့္ေနမယ့္ အေမ့ပါးမွာလည္း သနပ္ခါးတို႔ ထူထဲစြာရွိေနမွာပါ ။ သူအညာျပန္ရင္လည္း သူ႕ေဆြမ်ိဳးေတြ ၊အသိေတြက သနပ္ခါးလက္ေဆာင္ေပးလိမ့္ဦးမွာလည္း အေသအခ်ာပါ။ ဒါေပမယ့္ ခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ သနပ္ခါးနံ႔သင္းသင္းကို သူေတာ္ေတာ္ေလးလြမ္းဆြတ္ေနရပါသည္ ။
ေအာင္ျဖိဳး
(၁၇ ၊ ၁ ၊၂၀၀၈)
2 comments:
သူငယ္ခ်င္းေရ လင့္ခ္မယ္ေနာ္..
စီေဘာက္ႀကီးဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း၊ မျမင္ရေတာ့၀ူး..
ကိုယ္ေတာ့ ခုထိ သနပ္ခါးလိမ္းတုန္းပဲ။ ႐ံုးသြားလည္း လိမ္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့ လိမ္းလိမ္း၊ စလိမ္းတာနဲ႔ မထင္ဘူး။
႐ွင္မေတာင္ နဲ႔ ေ႐ႊဘုိသနပ္ခါးကေတာ့ မ်ိဳးကစ ကြာတာ အမွန္ပဲ။ ေ႐ႊဘိုသနပ္ခါးက ပြစိစိ ဝါထိန္ထိန္၊ ႐ွင္မေတာင္ကမွ က်စ္လစ္ေမႊးပ်ံ႕တာ။ ႐ွင္မေတာင္ နယ္က လူေတြကေတာ့ ႐ွင္မေတာင္ပဲ အေကာင္းထင္ၾကတာ အမွန္ေပါ့။ ေ႐ႊဘိုဘက္ကလူေတြလည္း ဒီလိုပဲ ႐ွိမယ္ထင္တယ္။
ဒါနဲ႔ ႀကံဳလို႔ေျပာရရင္ ေ႐ႊဘိုမင္းသမီး ႐ွင္မေတာင္ သနပ္ခါးစစ္စစ္ ဆုိတာ အညာကလူေတြ လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္း မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္မိတယ္။
နာမည္က် ေ႐ႊဘိုမင္းသမီး၊ ေအာက္ကက် ႐ွင္မေတာင္ ဆိုေတာ့ အဲဒီနယ္ဘက္က လူေတြ အတြက္ေတာ့ ဟား စရာ ျဖစ္ေနတယ္။
Post a Comment